ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบดูละครจักรๆวงศ์ๆนะครับ ดูมาตั้งแต่เด็กๆ จนโตเป็นผู้ใหญ่ทำงานแล้ว
ดูมาก็หลายครั้งแล้ว สังข์ทองเนี่ย ทุกครั้งก็จะมีการปรับเปลี่ยนบทไปตามยุคสมัย
แต่ยังใช้โครงเดิมคือ คลอดลูกเป็นสังข์ ทุบหอย ยักษ์เอาไปเลี้ยง  เสี่ยงพวงมาลัย ตีคลี ถอดรูปเงาะ กู้บ้านเมือง

บทเวอร์ชั่นนี้แรกกๆ ก็สนุกดี แต่หลังจากตอนหาปลาหาเนื้อแล้ว บทก็วนเวียนอยู่กับการหาวิธีให้เงาะถอดรูป
วนเวียนอยู่กับการที่เมียเข้าใจราชบุตรเขยเป็นกิ๊กกัน ราชบุตรเขยชอบกับพี่เลี้ยง แม่ยายเข้าใจผิดคิดว่า
ท้าวสามลก็ชอบราชบุตรเขยแบบผู้ชายชอบผู้ชาย มิหนำซ้ำล่าสุดยังไปถึงไปลูกเมียเงาะมาทำให้รจนาเข้าใจผิดอีก

บทพระสังข์ก็ดีนะแต่ก็เห็นคิดถึงแม่ ไม่เห็นจะกระตือรือล้นจะออกไปตามหาแม่อย่างที่ปากว่าเลย ส่วนรจนาก็ไปโพล่า
ไหนบอกรักผัวเข้าใจผัว ไม่ว่าจะเป็นเงาะหรือไม่ ก็รักอย่างที่ผัวเป็น แต่นี่เดี๋ยวคนนั้นมาพูดทีคนนี้มาพูดใส่ไฟที ก็คล้อยตามไปหมด
วุ่นวายอยู่กับจะให้ผัวถอดรูปอยู่นั้น ล่าสุดแทนที่จะเข้าใจผัว ก็คิดก็มโนอีกว่า ผัวมีลูกมีเมียแล้ว

บางทีคนเขียนบทก็น่าเปลี่ยนคนอื่นบ้างนะครับวิธีที่ทำให้ละครสนุก ตอนเยอะๆ อย่างมีคุณภาพมีอีกหลายวิธี
เพราะตอนนี้บทมันยืดเยื้อ ไร้สาระ ออกทะเลอ่าวไทย ไปมหาสมุทรอินเดียแล้ว