ตามหัวข้อเลยค่ะ มีความคิดที่ชอบคิดว่าตัวเองไม่ดี หรือพอมีเหตุการณ์อะไรไม่ดีก็ชอบโทษตัวเองจนใช้ชีวิตเเบบมีความสุขไม่ได้เลย เป็นคนที่ชอบให้ทุกอย่างออกมาดีเเละไม่สามารถยอมรับความผิดพลาดหรืออะไรได้มากเพราะจะยิ่งรู้สึกเเย่กับตัวเอง น่าจะเพราะติดนิสัยจากเด็กๆมาด้วยว่าถ้าเรียนเก่งเป็นเด็กดี ทั้งน้องเเละพ่อเเม่ก็จะรักเเล้วก็ไม่ทิ้งเราค่ะ เเต่นิสัยเเบบนี้มันติดตัวมานานจนเราไม่กล้าที่จะลองทำหรือทำในสิ่งที่อยากทำถ้าเราไม่มั่นใจจริงๆ เรารู้สึกเรารักตัวเองไม่ค่อยได้เลยค่ะ เหมือนชีวิตเรามีเเต่คนอื่นเเละครอบครัวจนเราเริ่มสับสนว่าจริงๆเเล้วเราเป็นคนยังไง เรารู้สึกผิดเวลาที่เรากำลังกินข้าวเเล้วนึกถึงคนไม่มีกินเเล้วมันรู้สึกผิดกับตัวเองเเบบมากๆๆเลยจริงๆจนเราไม่ค่อยจะเเฮปปี้เวลาเราจะทำอะไร หรือเวลาเราเริ่มรู้สึกไม่ดีกับคนอื่นเราจะรู้สึกเกลียดตัวเองมากๆเลย ยิ่งพอมีเเฟนหลายๆครั้งเราก็สงสารเพราะเขาก็พยายามอะไรหลายๆอย่างเพื่อให้เรารู้สึกดีกับตัวเอง เเต่พอเราทำไม่ได้เราก็สงสารเเล้วก็รู้สึกเเย่มากๆเลยค่ะ เรารู้สึกกลัวผู้คนในบางครั้งเเล้วก็เรารู้สึกว่าไม่สามารถที่จะเชื่อใจใครในชีวิตได้เลยค่ะ