大家好！สวัสดีชาวพันทิปทุกคนนะคะ กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่เราจะมาแชร์ประสบการณ์การท่องเที่ยวในประเทศจีนซึ่งเดินทางจากประเทศจีนของเรา ซึ่งทริปนี้เราไปกันห้าคน ใช้เวลาทั้งทริปรวม 11 วัน การเดินทางจากแต่ละเมืองเราใช้รถไฟทั้งหมด รูปที่ถ่ายอาจจะไม่ค่อยสวยมาก เพราะเราถ่ายตามความทนแดดของเรา 555+ ไม่พูดพร่ำแล้ว ตามเราไปเที่ยวกันเลยจ้า..
จุดเริ่มต้นของทริปนี้มาจากการอยากไปดูทะเลทราย ที่ฮูฮอท(มองโกเลียใน) ของเราและผองเพื่อน ซึ่งเราและเพื่อนเรียนอยู่ที่ฮาร์บิน จะบอกว่าการเดินทางจากฮาร์บินไปเที่ยวในจีนบางเมืองนี่ค่าตั๋วแพงกว่าบินจากไทยมาอีก เราก็เลยต้องมีการวางแผน เพราะเวลาเรามีเหลือเฟือ แต่ที่ไม่ค่อยเอื้อก็คือเงิน เราก็เลยพุ่งเป้าไปที่ตั๋วรถไฟ พอดูไปดูมา เพื่อนก็พูดขึ้นมาว่า เฮ้ยๆ จากฮูฮอทไปซีอานนั่งรถไฟแค่ 13 ชั่วโมงเอง เราก็เลยแบบว่าเอาสิๆ เพราะว่าซีอานเราก็อยากไปเหมือนกัน เลยลองถามพี่ๆที่เคยไปซีอานดู ได้คำตอบว่า “อุ๊ย！ไปซีอานก็ต้องไปลั่วหยางด้วยนะ” 555+ เมื่อทริปเริ่มงอก เราก็เลยลองมาจัดทริปคร่าวๆ เลยมาจบลงที่ เราจะออกจากฮาร์บิน-ปักกิ่ง-ลั่วหยาง-ซีอาน-ฮูฮอท-ฮาร์บิน มาถึงตรงนี้อาจจะสงสัยว่าทำไมถึงต้องไปปักกิ่ง คำตอบคือ ปักกิ่งเป็นเมืองที่มีรถไฟเกือบทุกสายในเมืองจีน การที่เราไปลงที่ปักกิ่งก่อน จะสามารถประหยัดค่าตั๋วรถไฟไปได้มากกว่า ซึ่งความขี้งกกันนี่แหละจ้า เป็นจุดเริ่มต้นของความพีคเป็นลำดับขั้นในปริปนี้..
เราออกเดินทางจากฮาร์บิน วันที่ 23 ก.ค. ซึ่งเป็นรถไฟความเร็วสูง ออกเดินทางตอน 06:54 ใช้เวลาประมาณ 8 ชั่วโมงก็จะถึงปักกิ่ง ไปถึงปักกิ่งกันประมาณบ่ายสามโมง เราก็เอากระเป๋าฝากไว้ที่สถานีรถไฟ ราคานั้นก็แล้วแต่เจ้าหน้าที่ เราไปกันห้าคน มีกระเป๋าทั้งหมด 4 ใบ โดนไปประมาณ 80 หยวน ฝากกระเป๋าเรียบร้อย เราก็ออกไปลั้นลาหาเป็ดปักกิ่งกินกัน ต่อด้วยไปเดินเล่นอีกนิดหน่อยแถวๆ จตุรัสเทียนอันเหมิน ซึ่งพวกเราต้องกลับไปสถานีรถไฟ เพื่อไปเอากระเป๋าที่ฝากไว้ แล้วไปขึ้นรถไฟอีกสถานีหนึ่งเพื่อจะไปลั่วหยาง รถไฟเนี่ยจะออกจากปักกิ่งตอนประมาณ 4 ทุ่ม พอสองทุ่มครึ่งเราก็เลยไปที่สถานีเพื่อเอากระเป๋า พวกเราก็ลืมคิดไปว่าใต้ดินที่ปักกิ่งนี่ตัวปราบเซียน ไม่ใช่เรื่องหลง แต่เป็นเรื่องเปลี่ยนขบวนนี่แหละ กว่าจะเดินจากเส้นนี้ ไปเส้นนั้น เดินวนมันอยู่ในสถานีเดียวนี่ก็เป็นสิบนาทีแล้ว คราวนี้แหละ หายนะเริ่มมา สามทุ่มครึ่งยังอยู่ใต้ดินอยู่เลย ประมาณสามทุ่มสี่สิบ พวกเราทั้งห้าก็มาถึงสถานี วิ่งหูตั้งหอบแฮกๆ จนไปถึงตรงเจ้าหน้าที่ที่ตรวจตั๋ว พอเจ้าหน้าที่เห็นพาสปอร์ตและตั๋ว ก็ถามเพื่อนว่า “ฟังภาษาจีนกันออกมั้ย” เพื่อนเราก็บอกว่าฟังออก เจ้าหน้าที่เลยแจ้งข่าวดี “รถไฟที่จะไปกันเนี่ย หยุดวิ่งนะ ไปขอเงินคืน แล้วก็หาตั๋วใหม่นะจ๊ะลูกจ๋า”
ผ่าม!!!!!!! สตั๊นท์ไปสามวิ เอาไงล่ะทีนี้ ตั๋วก็ไม่ได้ว่าจะหากันง่ายๆ เพราะช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม เด็กจีนเค้าก็จะกลับบ้านกัน เพราะฉะนั้นตั๋วก็จะเต็มเร็วมาก ก็เลยต้องมาคุยกันว่าจะเอายังไงดี ทีแรกคุยกันว่าจะตัดลั่วหยางทิ้งเลยมั้ย แล้วไปซีอานเลย แต่เพื่อนในทริปก็อยากไปลั่วหยางด้วย ซึ่งตั๋วจากปักกิ่งไปลั่วหยางจะมีอีกทีก็คืนพรุ่งนี้เลย เราก็นั่งหาตั๋วใน qunar.com ไปเรื่อยๆ ซึ่งต้องกราบเว็ปนี้มาก ที่เค้าจะมีระบบแบบไม่ใช่ไปถึงโดยตรงเลย แต่ให้ไปเปลี่ยนที่อีกสถานีนึงก่อน เหมือนให้ซื้อสองต่อ แต่ราคาก็จะไม่ต่างจากซื้อต่อเดียวมากมาย เลยไปเจอตั๋ว Beijing >Shijiazhuang / Shijiazhuang>Luoyang เราก็เลยคุยกันว่าไหนๆก็ไหนๆ เราจองรอบเที่ยงๆดีมั้ย คืนนี้ก็นอนนี่ไปเลย จะได้ไม่เหนื่อย จองตั๋วเสร็จสรรพ ตั๋วจะออกจากปักกิ่งประมาณเที่ยงครึ่ง ไปถึง Shijiazhuang ประมาณบ่ายสาม และออกจาก Shijiazhuang ประมาณ ห้าโมงเย็น และไปถึงลั่วหยางประมาณหนึ่งทุ่ม จองตั๋วเสร็จก็หาที่พัก คราวนี้แหละจ้า ซวยเหนือยซวย ที่ พัก เต็ม !!!! โทรไปถามที่ไหนก็เต็ม เต็ม เต็ม ที่ไม่เต็มก็คือไม่รับต่างชาติ ขุ่นพระ! โทรตั้งแต่ห้าทุ่มจนเกือบตีสอง โทรจนยอมแพ้ คืนนั้นก็เลยต้องนอนที่สถานีรถไฟ โดยสถานีรถไฟในปักกิ่ง มีความพีคเล็กน้อย คือจะมีรถตำรวจคันเล็กๆคล้ายๆรถกอล์ฟ ขับวนในสถานีพร้อมทั้งเปิดไซเรน! ใช่จ้ะ ไซเรน เปิดขับกล่อมบรรดาผู้โดยสารที่หลับไหลทุกต้นชั่วโมง เสียงนี่ยังก้องอยู่ในหูมาจนถึงตอนนี้
[CR] LUOYANG>XIAN>HUHHOT ทริปหฤหรรษ์ที่ไม่มีวันจะลืมลง..
เราออกเดินทางจากฮาร์บิน วันที่ 23 ก.ค. ซึ่งเป็นรถไฟความเร็วสูง ออกเดินทางตอน 06:54 ใช้เวลาประมาณ 8 ชั่วโมงก็จะถึงปักกิ่ง ไปถึงปักกิ่งกันประมาณบ่ายสามโมง เราก็เอากระเป๋าฝากไว้ที่สถานีรถไฟ ราคานั้นก็แล้วแต่เจ้าหน้าที่ เราไปกันห้าคน มีกระเป๋าทั้งหมด 4 ใบ โดนไปประมาณ 80 หยวน ฝากกระเป๋าเรียบร้อย เราก็ออกไปลั้นลาหาเป็ดปักกิ่งกินกัน ต่อด้วยไปเดินเล่นอีกนิดหน่อยแถวๆ จตุรัสเทียนอันเหมิน ซึ่งพวกเราต้องกลับไปสถานีรถไฟ เพื่อไปเอากระเป๋าที่ฝากไว้ แล้วไปขึ้นรถไฟอีกสถานีหนึ่งเพื่อจะไปลั่วหยาง รถไฟเนี่ยจะออกจากปักกิ่งตอนประมาณ 4 ทุ่ม พอสองทุ่มครึ่งเราก็เลยไปที่สถานีเพื่อเอากระเป๋า พวกเราก็ลืมคิดไปว่าใต้ดินที่ปักกิ่งนี่ตัวปราบเซียน ไม่ใช่เรื่องหลง แต่เป็นเรื่องเปลี่ยนขบวนนี่แหละ กว่าจะเดินจากเส้นนี้ ไปเส้นนั้น เดินวนมันอยู่ในสถานีเดียวนี่ก็เป็นสิบนาทีแล้ว คราวนี้แหละ หายนะเริ่มมา สามทุ่มครึ่งยังอยู่ใต้ดินอยู่เลย ประมาณสามทุ่มสี่สิบ พวกเราทั้งห้าก็มาถึงสถานี วิ่งหูตั้งหอบแฮกๆ จนไปถึงตรงเจ้าหน้าที่ที่ตรวจตั๋ว พอเจ้าหน้าที่เห็นพาสปอร์ตและตั๋ว ก็ถามเพื่อนว่า “ฟังภาษาจีนกันออกมั้ย” เพื่อนเราก็บอกว่าฟังออก เจ้าหน้าที่เลยแจ้งข่าวดี “รถไฟที่จะไปกันเนี่ย หยุดวิ่งนะ ไปขอเงินคืน แล้วก็หาตั๋วใหม่นะจ๊ะลูกจ๋า”
ผ่าม!!!!!!! สตั๊นท์ไปสามวิ เอาไงล่ะทีนี้ ตั๋วก็ไม่ได้ว่าจะหากันง่ายๆ เพราะช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม เด็กจีนเค้าก็จะกลับบ้านกัน เพราะฉะนั้นตั๋วก็จะเต็มเร็วมาก ก็เลยต้องมาคุยกันว่าจะเอายังไงดี ทีแรกคุยกันว่าจะตัดลั่วหยางทิ้งเลยมั้ย แล้วไปซีอานเลย แต่เพื่อนในทริปก็อยากไปลั่วหยางด้วย ซึ่งตั๋วจากปักกิ่งไปลั่วหยางจะมีอีกทีก็คืนพรุ่งนี้เลย เราก็นั่งหาตั๋วใน qunar.com ไปเรื่อยๆ ซึ่งต้องกราบเว็ปนี้มาก ที่เค้าจะมีระบบแบบไม่ใช่ไปถึงโดยตรงเลย แต่ให้ไปเปลี่ยนที่อีกสถานีนึงก่อน เหมือนให้ซื้อสองต่อ แต่ราคาก็จะไม่ต่างจากซื้อต่อเดียวมากมาย เลยไปเจอตั๋ว Beijing >Shijiazhuang / Shijiazhuang>Luoyang เราก็เลยคุยกันว่าไหนๆก็ไหนๆ เราจองรอบเที่ยงๆดีมั้ย คืนนี้ก็นอนนี่ไปเลย จะได้ไม่เหนื่อย จองตั๋วเสร็จสรรพ ตั๋วจะออกจากปักกิ่งประมาณเที่ยงครึ่ง ไปถึง Shijiazhuang ประมาณบ่ายสาม และออกจาก Shijiazhuang ประมาณ ห้าโมงเย็น และไปถึงลั่วหยางประมาณหนึ่งทุ่ม จองตั๋วเสร็จก็หาที่พัก คราวนี้แหละจ้า ซวยเหนือยซวย ที่ พัก เต็ม !!!! โทรไปถามที่ไหนก็เต็ม เต็ม เต็ม ที่ไม่เต็มก็คือไม่รับต่างชาติ ขุ่นพระ! โทรตั้งแต่ห้าทุ่มจนเกือบตีสอง โทรจนยอมแพ้ คืนนั้นก็เลยต้องนอนที่สถานีรถไฟ โดยสถานีรถไฟในปักกิ่ง มีความพีคเล็กน้อย คือจะมีรถตำรวจคันเล็กๆคล้ายๆรถกอล์ฟ ขับวนในสถานีพร้อมทั้งเปิดไซเรน! ใช่จ้ะ ไซเรน เปิดขับกล่อมบรรดาผู้โดยสารที่หลับไหลทุกต้นชั่วโมง เสียงนี่ยังก้องอยู่ในหูมาจนถึงตอนนี้
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้