ทำไมคนที่ซื่อสัตย์กับความรักมาก ๆ ถึงต้องเป็นฝ่ายเสียใจตลอด????

ถ้าเราเป็นคนที่มีความรักแล้วเราเป็นฝ่ายที่ซื่อสัตย์ จริงใจต่อคนที่เรารักมากๆ แต่อยู่ๆเขาก็ทำเรื่องที่เราไม่อยากให้เกิดขึ้น เพราะฝ่ายที่เสียใจมากที่สุดคือฝ่ายที่ซื่อสัตย์ ที่โทษตัวเองว่าไม่ดีพอมาตลอด.

หัวข้อก็ไม่ได้เกี่ยวกับ จขกท หรอกค่ะ จากเท่าที่พบเห็นค่ะ และสังเกตทั้งจากคนรอบข้าง หรือในกระทู้ต่างๆ เวลาให้ใจรักใครก็ทุ่มจนเต็มร้อย ให้ความรัก ให้ความซื่อสัตย์ ไม่เคยคิดแม้แต่จะนอกใจ แต่สุดท้ายทำไ

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ คือเราก็ใส่ใจเขาทุกอย่าง ไม่เคยหายไปไหน ซื่อสัตย์กับความรัก เเต่ทำไมเรากลับเป็นฝ่ายที่ต้องเสียใจตลอด เขาน่าจะรู้ว่าเราต้องใช้ความพยายามขนาดไหน เดือนนึงก็เจอกันเเค่ครั้งสองครั้ง ไ

คือ....เราซื่อสัตย์กับความรักทุดครั้งมาตลอดคะ เเต่คนที่เจ็บเเละเสียใจกับเราเสมอ เพราะอะไรคะ?

ชีวิตของผมถูกฝึกให้เป็นพ่อค้าตั้งแต่เด็กๆ... สิ่งที่เตี่ยพร่ำสอนเสมอ..คือ..หากอยากค้าขายเจริญ..ต้อง..ซื่อสัตย์... ซื่อสัตย์ ต่อ ลูกค้า..และซื่อสัตย์ ต่อ ผู้ร่วมค้า.. ที่สำคัญต้องซื่อสัตย์ ต่อตนเอง..??

เคยคิดมั้ยครับว่าการซื่อสัตย์กับความรักมากๆทุ่มเทกับมันมากๆบางครั้งเรากลับเป็นฝ่ายเสียใจทุกครั้งเมื่ออีกฝ่ายไม่เคยแคร์ความรู้สึกของคุณเห็นคนอื่นมีความสำคัญมากกว่าคุณ ผมเป็นคนนึงที่พยายามทำให้ตัวผมไม่

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา อาจจะพิมพ์ไม่ค่อยเข้าใจนะคะ ขอโทษล่วงหน้าค่ะ  ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เรามีแฟนคนแรกและคนเดียวในชีวิต คบกันมาได้ 3 ปี ใน 2 ปีแรกรักของเราดีมากค่ะมีแต่คนอิจฉา แฟนเราเ

จากที่เราโพสต์ไปเมื่อสี่ปีที่แล้วว่า หลังจากนั้นเราก็ได้คบกับแฟนมาทั้งหมดสี่ปีหกเดือนซึ่งเค้าเป็นคนกรุงเทพเราเป็นคนต่างจังหวัด แม่เค้าก็เลยบอกว่าเราเป็นคนบ้านนอก ตอนนั้นเค้าก็บอกว่าเออรับได้อะไรอย่างเ