พ่อกับแม่ไม่เข้าใจเรา จะทำไงดีคะ

เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นลูกคนเดียว คือความหวังเดียวที่เขามีที่จะพึ่งเราได้ในยามแก่เถ้าอะคะ พ่อกับแม่มีอาชีพค้าขายคะ เราเป็นเด็กที่เชื่อฟังเขาตลอดไม่เคยเถียงเขาสักคำ เขาจะว่าอะไรเราก็รับฟังตลอด การเรียนเราก็ถือว่าดีนะคะ มหาวิทยาลัยก็ได้ทุนเรียนฟรีตลอดการศึกษา เกรดก็ 3.8, 3.9, 4.00  แล้วแต่บางเทอมคะ ตอนนี้เราอยู่ปี 3 นะคะ เราพยายามเรียน ทำให้ดีที่สุดเพื่ออนาคต และค่าใช้จ่ายที่มหาวิทยาลัยของเรามีค่าหอเดือนละ 2000 บาท(ใช้เงิน กยศ.จ่ายนะคะ) ค่ากินเดือนละ 4000 บาท ตกอาทิตย์ละ 1,000 บาทคะ (พ่อกับแม่ให้คะ) ถามว่าพอไหม สำหรับเราเด็กที่อยู่ในกรุงเทพค่ากินเราพอบ้างไม่พอบ้างแล้วแต่อาทิตย์คะ ถ้าไม่พอเราก็ใช้เงินส่วนตัวออกเอง เราไม่เคยขอเงินเขาเพิ่มนะคะเวลาเราไม่พอใช้ แต่ช่วงเปิดเทอมมานี้ เราซื้อเสื้อผ้าประมาณ 10 ตัวคะ ประมาณ 1,000 บาท เขาบ่นกับหนูว่าใช้ตังประหยัดๆหน่อย จะทำไรให้คิดหน้าคิดหลังดีๆ อย่าฟุ่มเฟือย คือบางทีหนูก็อยากมีเสื้อผ้าใหม่ๆใส่บ้าง เงินก็เงินที่หนูหามาได้เอง ทำงานเอาบ้าง ย่าให้บ้าง เครื่องครัว เครื่องใช้ในบ้านปัจจุบันหนูก็ซื้อเอง แต่หนูแค่ซื้อความสุขของหนูบ้าง เรียนก็เครียด ทำไงให้เกรดไม่ตก (ถ้าตกขึ้นมาหนูคงหูชาแน่ๆคะ) เฟสบุ๊คของหนูพ่อเขาก็เล่นประจำ เข้าไปดูข้อมูล แชทเพื่อน คือบางทีหนูอยากมีโลกส่วนตัวของหนูบ้าง หนูควรจำพูดกับเขายังไงดีคะ หนูไม่เคยเปิดใจพูดแบบจริงจังว่าหนูต้องการอะไร รู้สึกอะไร หนูทำตามที่พ่อกับแม่กำหนดให้หนูมาตลอด แต่ตอนนี้หนูเริ่มโตแล้ว อยากจะมีอิสระบ้าง แต่กลัวว่าถ้าบอกเหตุผล หรือความต้องการของหนูไปแล้ว เขาจะหาว่าหนูเปลี่ยนไป เป็นลูกไม่รักดี หนูควรจะทำไงดีคะ ตอนนี้เครียดมากกก