ควรให้กำลังใจตัวเองยังไงกับชีวิตดีครับ รู้สึกว่าทุกครั้งที่ให้กำลังใจตัวเองว่าต้องทำได้ แต่มันกลับได้ผลที่ออกมาไม่ค่อยดี

ควรให้กำลังใจตัวเองยังไงดีครับ ผมเคยเป็นคนคนนึงที่ร่าเริงมากๆแต่พอเข้าช่วงมัธยมต้นก็เจอเหตุการณ์มากมาย จนตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองอยากอยู่คนเดียวมากๆ เริ่มไม่ค่อยคุยกับใครเครียดอยู่บ่อยๆ ชอบไปทำอะไรคนเดียวเคยมีความคิดที่ว่าอยากตายครับเพราะพ่อกับแม่ก็ไม่ได้ส่งผมเรียนและไม่ได้เลี้ยงดูผมสักเท่าไหร่ ตอนนี้ผมอยู่คนเดียวครับ พักอยู่ที่หอพักตั้งแต่ม.ต้นมีแค่ป้าผมที่ส่งเรียน (ปล.ป้าอยู่ต่างจังหวัดครับ )
ผมเลยต้องแบกความหวังนี้เอาไว้ว่าต้องเรียนให้จบและมีงานทำ การเรียนก็ไม่ได้เก่งมากเลย ในใจก็มีเป้าหมายแบบเด็กคนอื่นๆนี้แหละครับ คือการมีอนาคต และต้องเก่งสักเรื่อง แต่พอตั้งใจทำผมก็รู้สึกว่ามันไม่ได้มีผลอะไรดีขึ้นเลย คนรอบข้างผมเก่งกันไปหมด จนคิดว่าถ้าตัวเองไม่อยู่ก็คงไม่ต้องทำให้ป้าเหนื่อยแล้ว มันเหนื่อยมากๆเลยครับที่ตั้งใจทำอะไรสักเรื่องแต่กลับผิดผลาด พอมาช่วงม.ปลาย ผมรู้สึกมั่นใจมากกับสายที่ผมเรียน ผมเรียนศิลจีนครับ และรู้สึกว่าชอบและต้องได้กว่าคนในห้อง ตอนแรกมันก็ดีมากๆเลยครับ แต่พอมาช่วงหลังๆรู้สึกว่า ทุกคนเริ่มแซงหน้าผมไป และตอนนี้ผมก็ยังหาสิ่งที่ตัวเองเก่งสักเรื่องหนึ่งไม่ได้เลย ต้องให้กำลังใจตัวเองยังไงดีครับ เวลาเหนื่อยแล้วควรคิดถึงใครดี ผมไม่สามารถปรึกษาใครได้เลย คนในครอบครัวก็ไม่มี เลยจะขอถามคนที่เคยประสบปัญหาเหล่านี้แบบคร่าวๆว่าผ่านมาได้ยังไงหรอครับ 😩