รึเราคิดผิดที่มีลูกคะ

ขอเล่าพื้นฐานก่อนค่ะ  เราคบกับแฟนมา 3 ปี แล้วก็แต่งงานกันมา3 ปี  โดยนิสัยเราเป็นคนชอบเที่ยวมาก  ปีนึงจะต้องไปเที่ยวต่างประเทศอย่างน้อย 3-4ครั้ง ตั้งแต่ก่อนมีแฟนแล้ว  คือเราจะมีความสุขมากในการได้วางแผนเที่ยว ได้แบ็คแพ็คไปนู่นนี่ค่ะ (ไม่ได้เที่ยวแพงนะคะ ยุโรปก้อนอนบัดเจ็ดโฮเทลอะไรแบบนั้น)   ถ้าอยู่ไทยแล้วไม่ได้วางแผนทริปต่อไป รู้สึกมันหดหู่ เบื่อไปหมดค่ะ  ส่วนแฟนก้อเที่ยวตามใจเราค่ะไม่ได้เป็นโรคบ้าเที่ยวแบบเรา

   ทีนี้แฟนอยากมีลูก เลยปล่อยค่ะ  จริงๆตัวเราก้อเฉยๆลุ้นให้ไม่ติดทุกครั้งที่ตรวจด้วยซ้ำ  พอรู้ว่าท้องเราก้อเฉยๆค่ะ  แอบร้องไห้ด้วยรู้สึกเหมือนเสียอิสรภาพ   แต่คิดว่าเดี๋ยวคงดีขึ้น  ตอนนี้ใกล้คลอดแล้วค่ะ แต่เรายังไม่มีความสุขเลย  รู้สึกถูกกักขัง ทุกคืนก้อจะคิดตลอดว่าจะไม่มีทางได้เที่ยวแบบเดิมอีกแล้ว   หรือไม่ก้อจะเอาลูกไปฝากใครได้ถ้าอยากไปเที่ยว  (ปู่ย่าตายายไม่น่าจะไหวค่ะ) จะเริ่มเที่ยวได้เมื่อไหร่  วางแผนเลิกปั๊มนมตอนไหนดี  เปิดเวบดูตั๋วเครื่องบินไปเรื่อย
     เรารู้ค่ะว่ามันถอยหลังไม่ได้แล้ว  และก้อจะตั้งใจดูแลเค้าให้ดีที่สุด  ทุกคนก้อบอกว่าไม่ใช่เวลามาคิดแบบนี้   เรารู้หมดค่ะ แต่ในใจมันเลิกคิดไม่ได้ ยิ่งใกล้วันคลอดก็รู้สึกหนักอึ้งไปหมด ไม่กล้าบอกแฟนด้วยเพราะเค้าดีใจมากที่จะมีลูก

   เราควรจัดการความรู้สึกนี้ยังงัยดีคะ  ถ้าเห็นหน้าลูกเราจะดีขึ้นกว่านี้ใช่ไหมคะ  กลัวมากว่าจะเป็นแม่ที่ไม่ดีค่ะ