เมื่อตอนม.ต้น ฉันเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะมากไปไหนไปกัน แต่พอจะขึ้นม.ปลาย ฉันและเพื่อนๆก็แยกย้ายกันไปเรียนที่อื่น ฉันที่ไปเรียนไกลสุดพ่อแม่ให้ฉันย้ายไปเรียนในเมือง ฉันจึงเลือกที่จะเรียนสายอาชีพค่ะ
มาเรียนวันแรกฉันก็พอมีเพื่อนนิดๆหน่อยๆค่ะ แต่ไม่นานนักฉันได้รู้จักเพื่อนคนนึงซึ่งเป็นผู้ชาย(ขอแทนชื่อเป็นPนะค่ะ) เขาเป็นคนชอบดีดกีต้ามากค่ะ ฉันก็จะชอบเข้าไปร้องเพลงแล้วให้Pดีดกีต้าให้ หลังจากนั้นไม่นานฉันกับPก็ได้สนิทกัน พอกลับบ้านฉันก็กลับพร้อมกับPตลอดทุกวัน จนความรู้สึกเริ่มพัฒนาเป็นความรัก คือต่างฝ่ายต่างสารภาพตามตรงว่าต่างคนต่างชอบกัน แต่เราสองคนตกลงเลือกที่จะไม่คบกัน เพราะกลัวว่าจะเสียเพื่อน ฉันกับPก็เลยสนิทกันจนเพื่อนในห้องสงสัยว่าทำไมสนิทกันผิดปกติ ฉันกับPก็ไม่ได้ตอบอะไรไปเพราะเราสองคนรู้อยู่แก่ใจของกันและกันค่ะ
จนมีอยู่วันหนึ่งPได้เปลี่ยนไป ไม่ค่อยเอาใจใส่เหมือนเมื่อก่อน ชอบน้อยใจผิดปกติ อยู่ดีดีก็ไม่พูดด้วยเฉย! ทักแชทไปก็ไม่ค่อยตอบ แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่ถามไรเพราะกลัวว่ามันจะยิ่งกว่าเดิม... เป็นอย่างนี้ประมาณ1อาทิตย์ค่ะ ฉันจึงไปถามPตามตรง แต่Pได้ตอบกลับมาหาฉันว่า ให้ฉันเลิกยุ่งกับเขาซ่ะ ฉันจึงเลิกยุ่งกับPตามที่Pบอก ฉันทนที่จะไม่คุยไม่สนใจเขามาประมาณ1อาทิตย์ค่ะ ฉันเสียใจมากที่ไม่ได้คุยกับPเพราะเมื่อก่อนที่จะทะเลาะกัน ฉันกับเขาสนิทกันมากไปไหนไปด้วยกันตลอด Pคือคนเดียวที่ฉันสนิทมากด้วยที่สุดค่ะ ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีเพื่อนคนอื่นนะค่ะ ฉันก็มีค่ะแต่ไม่ถึงขนาดไปไหนมาไหนด้วยกันค่ะ
ฉันทนกับความรู้สึกนี้ไม่ไหว จึงทักแชทไปหาPขอคืนดีด้วยขอกลับมาเป็นแบบเดิมแบบเมื่อก่อน Pจึงตอบตกลง พอฉันได้ยินคำตอบนี้แล้วฉันก็ดีใจมากที่สุดค่ะที่จะได้กลับมาสนิทกับเหมือนเดิม
หลังจากนั้นเราสองคนก็มาสนิทกันเหมือนเดิม แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าPยังสนใจฉันน้อยลงอยู่ Pเหมือนเว้นระยะห่างจากฉันด้วยซ้ำค่ะ ฉันก็ไม่ได้พูดไรไปเพราะกลัวว่าจะทะเลาะเหมือนตอนนั้น...
หลังจากนั้นสักระยะหนึ่งPก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมคือ ไม่ค่อยสนใจ อยู่ดีดีก็ไม่คุยด้วย เดินหนี พอกลับบ้านก็ไม่กลับพร้อมกันเหมือนแต่ก่อน แน่นอนว่สฉันไม่พูดไรไปจึงต้องง้ออย่างเดียวค่ะ พอคืนดีปุปไม่นานPก็เป็นแบบนี้อีก และไม่นานมานี้เองค่ะที่ฉันโดนเมินอีกฉันก็ง้อตามเคยอ่ะค่ะ
จนฉันรู้สึกว่าตัวเองทำไปเพื่ออะไร? ทำไมฉันต้องวิ่งตามเขาอยู่ฝ่ายเดียว ทำไมเขาไม่เข้าใจความรู้สึกฉันบ้าง ว่าฉันเป็นยังไง ฉันจะเสียใจรึป่าว? แต่ไม่เลย!!ในขณะที่ฉันเสียใจเขากลับมีความสุขไม่แคร์ฉันด้วยซ้ำค่ะ ฉันเคยคิดอยู่หลายครั้งที่จะเลิกวิ่งตามอะไรแบบนี้ แต่ผลตอบลับคือ.......ฉันทำไม่ได้~ฉันรู้สึกทุกครั้งวันไหนที่ไม่มีเขาฉันรู้สึกโดดเดี่ยวทุกครั้ง เหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง...
และล่าสุดฉันง้อPในแชทแต่Pกลับอ่านแต่ไม่ตอบ ซึ่งทุกเรื่องที่Pจะเมินใส่ฉันอยู่ดีดีก็เงียบใส่ฉัน ฉันไม่รู้เหตุผลมันเลยด้วยซ้ำว่าเพราะว่าอะไร?ฉันทำไรผิดหรอ?...ฉันผิดตรงไหนหรอ?
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ทำมห้ฉันรู้สึกเหนื่อย+ท้อ ตอนนี้ฉันจึงหันมาคิดว่า "จะเป็นยังไงถ้าฉันจะขออยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว" ฉันว่ามันคงจะมีความสุขไม่น้อย ทุกวันนี้ฉันเหงาเมื่อไหร่ก็คุยแชทกับเพื่อนเก่าฉันตอนม.ต้นตลอด ส่วนเพื่อนใหม่ฉันก็มีแต่ไม่ได้สนิทกันถึงกับไปไหนมาไหนด้วยกันค่ะ
คือฉันอยากทราบว่า ฉันควรทำไงต่อ กลับไปง้อเหมือนเดิมดีไหมเพื่อสักวันเขาจะเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้วหันมาสนใจฉันบ้าง หรือ ฉันควรอยู่คนเดียวดีค่ะ
ขอบคุณคนที่อ่านมาถึงจุดนี้นะค่ะ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ
เคยง้อใครทั้งๆที่ไม่รู้ว่าตัวเองผิดไหมค่ะ แล้วจะแก้ยังไงระหว่างง้อต่อไปหรืออยยู่คนเดียว
มาเรียนวันแรกฉันก็พอมีเพื่อนนิดๆหน่อยๆค่ะ แต่ไม่นานนักฉันได้รู้จักเพื่อนคนนึงซึ่งเป็นผู้ชาย(ขอแทนชื่อเป็นPนะค่ะ) เขาเป็นคนชอบดีดกีต้ามากค่ะ ฉันก็จะชอบเข้าไปร้องเพลงแล้วให้Pดีดกีต้าให้ หลังจากนั้นไม่นานฉันกับPก็ได้สนิทกัน พอกลับบ้านฉันก็กลับพร้อมกับPตลอดทุกวัน จนความรู้สึกเริ่มพัฒนาเป็นความรัก คือต่างฝ่ายต่างสารภาพตามตรงว่าต่างคนต่างชอบกัน แต่เราสองคนตกลงเลือกที่จะไม่คบกัน เพราะกลัวว่าจะเสียเพื่อน ฉันกับPก็เลยสนิทกันจนเพื่อนในห้องสงสัยว่าทำไมสนิทกันผิดปกติ ฉันกับPก็ไม่ได้ตอบอะไรไปเพราะเราสองคนรู้อยู่แก่ใจของกันและกันค่ะ
จนมีอยู่วันหนึ่งPได้เปลี่ยนไป ไม่ค่อยเอาใจใส่เหมือนเมื่อก่อน ชอบน้อยใจผิดปกติ อยู่ดีดีก็ไม่พูดด้วยเฉย! ทักแชทไปก็ไม่ค่อยตอบ แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่ถามไรเพราะกลัวว่ามันจะยิ่งกว่าเดิม... เป็นอย่างนี้ประมาณ1อาทิตย์ค่ะ ฉันจึงไปถามPตามตรง แต่Pได้ตอบกลับมาหาฉันว่า ให้ฉันเลิกยุ่งกับเขาซ่ะ ฉันจึงเลิกยุ่งกับPตามที่Pบอก ฉันทนที่จะไม่คุยไม่สนใจเขามาประมาณ1อาทิตย์ค่ะ ฉันเสียใจมากที่ไม่ได้คุยกับPเพราะเมื่อก่อนที่จะทะเลาะกัน ฉันกับเขาสนิทกันมากไปไหนไปด้วยกันตลอด Pคือคนเดียวที่ฉันสนิทมากด้วยที่สุดค่ะ ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีเพื่อนคนอื่นนะค่ะ ฉันก็มีค่ะแต่ไม่ถึงขนาดไปไหนมาไหนด้วยกันค่ะ
ฉันทนกับความรู้สึกนี้ไม่ไหว จึงทักแชทไปหาPขอคืนดีด้วยขอกลับมาเป็นแบบเดิมแบบเมื่อก่อน Pจึงตอบตกลง พอฉันได้ยินคำตอบนี้แล้วฉันก็ดีใจมากที่สุดค่ะที่จะได้กลับมาสนิทกับเหมือนเดิม
หลังจากนั้นเราสองคนก็มาสนิทกันเหมือนเดิม แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าPยังสนใจฉันน้อยลงอยู่ Pเหมือนเว้นระยะห่างจากฉันด้วยซ้ำค่ะ ฉันก็ไม่ได้พูดไรไปเพราะกลัวว่าจะทะเลาะเหมือนตอนนั้น...
หลังจากนั้นสักระยะหนึ่งPก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมคือ ไม่ค่อยสนใจ อยู่ดีดีก็ไม่คุยด้วย เดินหนี พอกลับบ้านก็ไม่กลับพร้อมกันเหมือนแต่ก่อน แน่นอนว่สฉันไม่พูดไรไปจึงต้องง้ออย่างเดียวค่ะ พอคืนดีปุปไม่นานPก็เป็นแบบนี้อีก และไม่นานมานี้เองค่ะที่ฉันโดนเมินอีกฉันก็ง้อตามเคยอ่ะค่ะ
จนฉันรู้สึกว่าตัวเองทำไปเพื่ออะไร? ทำไมฉันต้องวิ่งตามเขาอยู่ฝ่ายเดียว ทำไมเขาไม่เข้าใจความรู้สึกฉันบ้าง ว่าฉันเป็นยังไง ฉันจะเสียใจรึป่าว? แต่ไม่เลย!!ในขณะที่ฉันเสียใจเขากลับมีความสุขไม่แคร์ฉันด้วยซ้ำค่ะ ฉันเคยคิดอยู่หลายครั้งที่จะเลิกวิ่งตามอะไรแบบนี้ แต่ผลตอบลับคือ.......ฉันทำไม่ได้~ฉันรู้สึกทุกครั้งวันไหนที่ไม่มีเขาฉันรู้สึกโดดเดี่ยวทุกครั้ง เหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง...
และล่าสุดฉันง้อPในแชทแต่Pกลับอ่านแต่ไม่ตอบ ซึ่งทุกเรื่องที่Pจะเมินใส่ฉันอยู่ดีดีก็เงียบใส่ฉัน ฉันไม่รู้เหตุผลมันเลยด้วยซ้ำว่าเพราะว่าอะไร?ฉันทำไรผิดหรอ?...ฉันผิดตรงไหนหรอ?
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ทำมห้ฉันรู้สึกเหนื่อย+ท้อ ตอนนี้ฉันจึงหันมาคิดว่า "จะเป็นยังไงถ้าฉันจะขออยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว" ฉันว่ามันคงจะมีความสุขไม่น้อย ทุกวันนี้ฉันเหงาเมื่อไหร่ก็คุยแชทกับเพื่อนเก่าฉันตอนม.ต้นตลอด ส่วนเพื่อนใหม่ฉันก็มีแต่ไม่ได้สนิทกันถึงกับไปไหนมาไหนด้วยกันค่ะ
คือฉันอยากทราบว่า ฉันควรทำไงต่อ กลับไปง้อเหมือนเดิมดีไหมเพื่อสักวันเขาจะเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้วหันมาสนใจฉันบ้าง หรือ ฉันควรอยู่คนเดียวดีค่ะ
ขอบคุณคนที่อ่านมาถึงจุดนี้นะค่ะ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ