สวัสดีครับทุกท่าน :: จากการที่ผมได้สวดมนต์ ( ตลอดระยะเวลาสิบกว่าปี ) - นั่งสมาธิ ( บ้างบางครั้งคราว ) ทำให้รู้สึกว่า สิ่งที่เคยชอบกลับไม่ชอบ สิ่งไหนที่เราเคยทำ แล้วมีความสุข สนุกสนาน กลับไม่ใช่ซะแล้ว มองเห็นการดำรงค์ชีวิตนี้ชั่งยากลำบากซะจริงๆ ต้องดิ้นรนขนขวายทุกอย่าง มองเห็นอะไรที่เคยทำๆมา ไม่ว่าจะหน้าที่การงานต่างๆ ดูจืดชืด น่าเบื่อหน่ายมาก อย่างเมื่อก่อน ทำงานได้เงินมาก็ดีใจไปตามประสา แต่ตอนนี้กลับเฉยๆ ไม่คิดอยากได้อะไรเลย และคิดในใจว่า คนเรานี้ ชั่งเอาเปรียบ เบียดเบียนธรรมชาติ อย่างสุดๆ ( แบบที่เรา ไม่รู้ตัว เพราะ มันฝังไปในการดำรงค์ชีวิตของเรา เสียแล้ว ) ซึ่งจะต่างจากเมื่อก่อนมาก ที่จะทำอะไรแต่ละอย่าง จะไม่ค่อยสนใจ ในรายระเอียด สักเท่าไหร่ แต่ ณ ตอนนี้ จะทำอะไรสักอย่าง ต้องคิดแล้ว คิดอีก ต่างจากตอนที่ยังไม่ได้สวดมนต์ และ นั่งภาวนา
ทุกวันนี้ กล้ำกลืนฝืนทำไป ถึงเวลาไปทำงานต้องฉุดต้องลาก ( ไม่ใช่ขี้เกลียดนะครับ ) ไปทำให้เสร็จๆไปในแต่ละวัน อะไรทำนองนั้น
สภาวะเช่นนี้ ผมต้องไปบวชอย่างเดียว ใช่ไหมครับ หรืออย่างไร ลึกๆในใจ ผมก็คิดอยู่นะว่า เรา ยังต้องอยู่ในทางโลกอยู่ ต้องกินต้องใช้อยู่ แต่ใจมันไม่อยากจะเอาอะไรแล้ว อะไรประมาณนั้นครับ
ช่วยแนะนำทีครับผม ว่า สภาวะนี้ คืออะไร ต้องทำอย่างไรดีครับ
ขอบพระคุณล่วงหน้าครับผม
ความคิด - จิตใจเปลี่ยน > จากการสวดมนต์ ?
ทุกวันนี้ กล้ำกลืนฝืนทำไป ถึงเวลาไปทำงานต้องฉุดต้องลาก ( ไม่ใช่ขี้เกลียดนะครับ ) ไปทำให้เสร็จๆไปในแต่ละวัน อะไรทำนองนั้น
สภาวะเช่นนี้ ผมต้องไปบวชอย่างเดียว ใช่ไหมครับ หรืออย่างไร ลึกๆในใจ ผมก็คิดอยู่นะว่า เรา ยังต้องอยู่ในทางโลกอยู่ ต้องกินต้องใช้อยู่ แต่ใจมันไม่อยากจะเอาอะไรแล้ว อะไรประมาณนั้นครับ
ช่วยแนะนำทีครับผม ว่า สภาวะนี้ คืออะไร ต้องทำอย่างไรดีครับ
ขอบพระคุณล่วงหน้าครับผม