สวัสดีครับ ผมต้องขอออกตัวก่อนว่าผมเล่าเรื่องราวไม่ค่อยเก่ง รบกวนช่วยอดทนอ่านหน่อยนะครับ
*เรื่องราวนี้เป็นเรื่องจริงของผมเองที่ผมเคยทำตัวไม่ดี
ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้วที่ผมคบกับผู้หญิงคนนึงเค้านิสัยดีมากเราทั้งคู่คบกันและอยู่กินด้วยกัน เค้าดีกับผมมากทำดีกับผมทุกอย่างใส่ใจทุกทุกอย่างเราอยู่กินกันมาได้ประมาณ 10 ปีครอบครัวของทั้งสองฝ่ายรับรู้แต่เรายังไม่ได้แต่งงานกันหนึ่งด้วยปัญหาเรื่องด้านการเงินที่ยังไม่คล่องตัวพอเก็บได้ก้อนหนึ่งก็ต้องจ่ายออกไป
มันเลยเป็นความกดดันที่ผมสงสารแฟน อยากให้เขาได้เจอคนที่ดีกว่าแต่แฟนก็เข้าใจและยอมทนลำบากอยู่ด้วยกันมาจนมาวันหนึ่งแฟนผมได้งานใหม่ต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดเป็นจังหวัดใกล้เคียงกันและการเดินทางค่อนข้างลำบากผมต้องออกไปส่งแฟนขึ้นรถตู้ตอนเช้าทุกวันรอรับเธอกลับบ้านตอนเย็นทุกวันบางวันทำงานดึก ก็ไม่มีรถตู้ต้องอาศัยกับกับคนอื่นเขาจนวันนึงเราตัดสินใจออกรถซึ่งการออกรถครั้งนี้ทำให้มีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นเรียกว่าเดือนชนเดือน
อยู่มาวันหนึ่งผมได้คุยกับผู้หญิงคนหนึ่งที่พบเจอกันในออนไลน์เราเล่นเกมส์ด้วยกันรู้สึกเข้าใจกันดีเราคุยกันมาหลายเดือนลักษณะการคุยเราจะคุยตอนที่แฟนผมไปทำงาน เพราะช่วงหลังนี้แฟนผมไปเช่าหออยู่จะไม่ได้ไปกับทุกวันไปวันจันทร์กับวันศุกร์ทำให้ผมมีเวลาคุยกับผู้หญิงคนนั้นผมคุยกับผู้หญิงคนนั้นจนมีความรู้สึกด้วย ผมค่อยๆห่างจากแฟนผมเรื่อยๆ
ต่อมาผมได้ที่ทำงานใหม่ซึ่งอยู่ไกลจากตัวบ้านที่พักอาศัยโดยความเป็นจริงแล้วผมสามารถขี่รถไปกลับได้การเดินทางด้วยมอเตอร์ไซค์ใช้เวลาขี่รถประมาณ 1 ชั่วโมงแต่ผมหาข้ออ้างที่จะมาเช่าบ้านพักอยู่ใกล้กับที่ทำงานเพื่อที่ว่าจะได้มีโอกาสคุยกับผู้หญิงคนใหม่มากขึ้น. ณ ตอนนั้น ผมไม่สนใจแฟน ไม่มีความรู้สึกในแบบชู้สาวบางครั้งเวลาผม อยู่ใกล้แฟนผมรู้สึกอึดอัดเวลากอดเวลาหอมมันอึดอัดไปหมด จนตอนนั้นผมเข้าใจแล้วว่าผมไม่ได้รักเธอแล้ว แต่มันเป็นความผูกพันที่เราผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะ
เวลาผ่านไปผมกับผู้หญิงคนใหม่ เราคุยกันมากขึ้นสนิทกันมากขึ้นจนวันนึงเรานัดเจอกัน เรามีความสัมพันธ์กัน หลังจากนั้นเรายังคุยกันตลอดนัดเจอกันอยู่มาวันหนึ่ง แฟนผมมาหาที่บ้านเช่าแฟนเจอเส้นผมแฟนสอบถามผมก็โกหกบ่ายเบี่ยงมาตลอด สุดท้ายก็ไม่รอดแฟนผมจับได้ในตอนนั้นผมมีความรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปแต่กลับเลือกที่จะไม่กลับไป
มันมีความคิดเดิมที่เคยตั้งใจอยากจะปล่อยแฟนไป ผมเลยเลือกที่จะไม่กลับไปคบต่อ ถือโอกาสนี้ขอเลิกแฟน แฟนผมรับไม่ได้ เธออ้อนวอนต่างๆนาๆให้ผมไม่ไป เราคุยกันอยู่หลายวันสุดท้ายเธอก็ยอมเลิกแต่เธอขอไม่ให้ผมกลับไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นอีก
ผมก็รับปากแต่สุดท้ายผมก็ทำเหมือนเดิมยังคุยกันยังนัดเจอกัน จนแฟนผมจับได้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอไปจริงๆ แต่เธอพูดทิ้งท้ายว่าให้ผมไปลองใช้ชีวิตแบบที่ผมต้องการวันนึงพร้อมจะกลับมาเมื่อไหร่เพลงรออยู่ตรงนี้เสมอ
-ในส่วนนี้ผมจะเล่าถึงช่วงระหว่างที่ผมคบกับคนใหม่ เธอเป็นคนน่ารักอัธยาศัยดีทำให้มีหนุ่มคนเข้ามาจีบเธอตลอด ไม่ว่าจะเป็นแชตหรือโทร ผมมีปัญหากับเธอบ่อยมากเกี่ยวกับเรื่องคนอื่นที่เข้ามา แต่เธอจะบอกว่าไม่มีอะไร ไม่ได้คิดอะไร ผมจะเสียใจทุกครั้งที่เจอเรื่องแบบนี้จนถึงช่วงที่เครียดหนักๆ เป็นช่วงเวลาที่แฟนเก่าผมจับได้
ผมจึงตัดสินใจขอเลิกกับเธอ เพราะว่าแฟนเก่าผมพูดว่าจะเอาเรื่องเธอ มันอาจฟังดูเห็นแก่ตัวแต่ความรู้สึกจริงๆของผมผมคิดว่าผมรักคนใหม่ไปแล้วแต่ที่ผมต้องเลิกกับเธอเพราะว่ากันเธอออกจากปัญหา ผมหายไปจากชีวิตเธอได้สักพักประมาณสองอาทิตย์เธอเสียใจเธอพยายามมาหาผมที่บ้านแต่ผมก็ทำใจแข็งปฏิเสธที่จะกลับไปคบกันอีก เพราะผมคิดว่าผมเป็นตัวปัญหาของทุกคนมาตลอด ผมเลยเลือกที่จะอยู่คนเดียวไม่ไปสร้างเวรสร้างกรรมกับใครอีก
ในช่วงระหว่างนั้น เธอโทรคุยกับเพื่อนสนิทผมโดยให้เหตุผลว่าปรึกษากันเรื่องผมถามถึงว่าผมเป็นยังไง จนสองคนสนิทกันโทรหากันทุกวันวิดีโอคอลหากันทุกวัน ข้อความแชทก็ลึกซึ้ง แต่ไม่ได้ออกในเชิงชู้สาวชัดเจนแต่ในข้อความมันแฝงไปด้วยความรู้สึกที่เพื่อนผมมีต่อแฟนใหม่ ส่วนแฟนใหม่ก็รู้แต่ก็ยังคุยและก็ไม่บอกผม
ต้องย้อนกลับไปตอนก่อนที่ผมจะคบกับแฟนใหม่เพื่อนผมคนนี้เคยชอบเธอเหมือนกัน แต่เธอเลือกคุยกับผม หลังจากนั้นสุดท้ายผมก็ทำไม่ได้ผมกลับมาคบกับเธออีกครั้ง พอผมรู้เรื่องราวว่าสองคนนี้คุยกันโดยจากที่ผมสังเกต ผมถามหลายครั้งมากๆเธอไม่ยอมรับ ได้แต่พูดว่าไม่มีอะไร สุดท้ายเธอก็ยอมรับว่าคุยกับเพื่อนผมจริงๆที่ไม่บอกตอนแรกกลัวผมกับเพื่อนจะทะเลาะกัน แต่เธอก็บอกว่ามันไม่มีอะไรและไม่ได้คิดอะไร
เธอให้เหตุผลว่าที่คุยก็มีแต่เรื่องผมทั้งนั้นผมเลยถามว่าต้องคุยกันมากขนาดนั้นเลยเหรอ วันนึงหลายชั่วโมงติดต่อกัน มาเป็นอาทิตย์ มาวันนึงเพื่อนผมนั้นมาหาที่บ้าน ผมคุยด้วยเพื่อที่จะเคลียร์ทั้งคู่ยอมรับว่าคุยกันจริง แต่ไม่มีอะไรอารมณ์เหมือนกับว่าผมคิดมากไปเองผมเสียใจกับเรื่องนี้มาก. จนมันทำให้ผมนึกถึงแฟนเก่าผมเข้าใจเลยว่าแฟนเก่าผมรู้สึกยังไง ผมรู้สึกเสียใจมากๆ
สุดท้ายผมก็เข้าใจอ่อนเธอขอโอกาสเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้งเธอบอกว่าที่เธอทำไปเพราะเธอเชื่อผมไม่รักเธอ เลยเลือกทิ้งเธอ หลังจากนั้นเรากลับมาคบกันอีกครั้งเธอสัญญาว่าเธอจะไม่โกหกอะไรผมอีก แต่ณตอนนั้นผมเองแทบไม่เหลือความรู้สึกเชื่อใจ และผมกับเพื่อนคนนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยมันไม่สามารถมองหน้ากันได้อย่างสนิทใจได้อีก มันบอกไม่ถูกเลยความรู้สึกที่เรารู้ว่าเพื่อนเราที่คบกับมา10กว่าปี มาชอบแฟนเรา
สรุปสภาพตอนนี้ผมแทบไม่เหลือใครแต่ไม่รู้เวรกรรมอะไรพี่ผมก็เลิกกับคนนี้ไม่ได้สักที เรากลับมาคบกันต่อ ได้สักพักอยู่มาวันหนึ่งผมเอาโทรศัพท์เธอมาเล่นเพื่อไปเช็คโดยรวมก็ไม่พบเจออะไรผิดปกติผมก็ดีใจ แต่วันนั้นผมนึกอะไรไม่รู้ดันลองไปเช็ครายการโทรเข้าโทรออกจากแอพค่ายมือถือ มันแสดงบิลรายการโทรผมเจอเบอร์เบอร์หนึ่งที่แฟนผมโทรออกเป็นประจำอาจจะไม่ได้ทุกวันแต่บ่อยมาก
เพราะโทรมาตั้งแต่คบกับผมตอนแรกๆ จนถึงวันที่กลับมาเริ่มคบกันใหม่ผมถามเธอว่านี้เบอร์ของใคร เธอบอกว่าเป็นพี่คนที่เคยทักมาจีบ ตอนนั้นความรู้สึกเดิมก็กลับมาผมอ่อนล้าอ่อนใจ เพราะพี่คนนี้คือคนที่ผมเคยบอกให้เธอหยุดติดต่อ เราเคยทะเลาะกันเพราะพี่คนนี้มาครั้งนึงแล้ว แต่เธอบอกว่าไม่มีอะไรเธอบอกว่าส่วนใหญ่จะคุยเรื่องงาน ผมถามว่าทำไมต้องคุยกันบ่อยขนาดนี้ ทั้งวเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน เธอบอกว่าไม่มีอะไรจริงๆ ก็แค่พี่ เธอขอโทษที่เธอไม่ได้บอกเธอบอกว่าถ้าผมรู้ผมก็จะโกรธเธอ แล้วจะหายไปอีก ผมสับสนไม่รู้จะทำยังไงดีผมเสียใจมาก ผมรู้สึกส่าเป็นควายมาตลอด ผมจึงขอเลิกเธออีกครั้งเพราะผมรับไม่ไหวจริงๆ เธอร้องไห้ฟูมฟาย เธอบอกว่าตั้งแต่กลับมาคบกันเธอก็ไม่ได้คืดต่ออีกเลน เธอบอกว่าเธอกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้แล้ว ผมก็ไม่สนใจเพราะผมเสียใจจนไม่รู้จะทำยังไงไห้ไหว จนเธอโทรหาผู้ชายคนนั้นแล้วให้ผมคุยฝ่ายผู้ชายบอกว่าไม่มีอะไร ส่วนใหญ่คุยแต่เรื่องงาน เหมือนเดิมเป้ะเหมือนเรื่องก่อนหน้านี้เปะ สุดท้ายผมก็ใจอ่อนกลับมาคบกับเธออีกครั้ง
ทุกวันนี้ผมอยู่แบบหวาดระแวงไม่ไว้ใจและผมไม่กล้ารักเธอแบบครั้งก่อนได้อีกแล้ว แต่ผมก็ยังเลิกกับเธอไม่ได้อยู่ดี เรื่องราวทั้งหมดมันทำให้ผมนึกถึงแฟนเก่า ทุกๆครั้งที่ผมต้องเป็นฝ่ายวิ่งตาม มันทำให้ผมคิดถึง ผมเสียใจที่ผมทำกับเธอแบบนั้น ผมรู้แล้วว่าเขารักผมมากขนาดไหนจนถึงณตอนนี้เค้าก็ยังให้โอกาสผมกลับไป ผมไม่กล้ากลับไปจริงๆผมละอายใจ ต่อให้เลิกกับแฟนใหม่ผมก็ไม่กลับไปหาเขา ผมคิดถึงช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันที่เค้าทำดีกับผมทุกทุกอย่าง ไม่เคยมีเรื่องมือที่สาม งานบ้านไม่เคยบกพร่อง ดูแลเอาใจใส่ผมดีทุกอย่าง ร่วมทุกร่วมสุขมาด้วยกันตลอด ครอบครัวผมรักเค้ามาก
ใจจริงๆที่มาโพสนี่ เหมือนผมอย่กหาคนคุยด้วย จะด่าจะว่าผมก็ได้ครับ ผมแค่อยากระบายเรื่องราวออกมา
อยากให้เรื่องราวของผมได้มีประโยชน์กับคนที่กำลังจะทำพลาดและยังแก้ไขได้ครับ
เวรกรรมของคนมีชู้
*เรื่องราวนี้เป็นเรื่องจริงของผมเองที่ผมเคยทำตัวไม่ดี
ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้วที่ผมคบกับผู้หญิงคนนึงเค้านิสัยดีมากเราทั้งคู่คบกันและอยู่กินด้วยกัน เค้าดีกับผมมากทำดีกับผมทุกอย่างใส่ใจทุกทุกอย่างเราอยู่กินกันมาได้ประมาณ 10 ปีครอบครัวของทั้งสองฝ่ายรับรู้แต่เรายังไม่ได้แต่งงานกันหนึ่งด้วยปัญหาเรื่องด้านการเงินที่ยังไม่คล่องตัวพอเก็บได้ก้อนหนึ่งก็ต้องจ่ายออกไป
มันเลยเป็นความกดดันที่ผมสงสารแฟน อยากให้เขาได้เจอคนที่ดีกว่าแต่แฟนก็เข้าใจและยอมทนลำบากอยู่ด้วยกันมาจนมาวันหนึ่งแฟนผมได้งานใหม่ต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดเป็นจังหวัดใกล้เคียงกันและการเดินทางค่อนข้างลำบากผมต้องออกไปส่งแฟนขึ้นรถตู้ตอนเช้าทุกวันรอรับเธอกลับบ้านตอนเย็นทุกวันบางวันทำงานดึก ก็ไม่มีรถตู้ต้องอาศัยกับกับคนอื่นเขาจนวันนึงเราตัดสินใจออกรถซึ่งการออกรถครั้งนี้ทำให้มีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นเรียกว่าเดือนชนเดือน
อยู่มาวันหนึ่งผมได้คุยกับผู้หญิงคนหนึ่งที่พบเจอกันในออนไลน์เราเล่นเกมส์ด้วยกันรู้สึกเข้าใจกันดีเราคุยกันมาหลายเดือนลักษณะการคุยเราจะคุยตอนที่แฟนผมไปทำงาน เพราะช่วงหลังนี้แฟนผมไปเช่าหออยู่จะไม่ได้ไปกับทุกวันไปวันจันทร์กับวันศุกร์ทำให้ผมมีเวลาคุยกับผู้หญิงคนนั้นผมคุยกับผู้หญิงคนนั้นจนมีความรู้สึกด้วย ผมค่อยๆห่างจากแฟนผมเรื่อยๆ
ต่อมาผมได้ที่ทำงานใหม่ซึ่งอยู่ไกลจากตัวบ้านที่พักอาศัยโดยความเป็นจริงแล้วผมสามารถขี่รถไปกลับได้การเดินทางด้วยมอเตอร์ไซค์ใช้เวลาขี่รถประมาณ 1 ชั่วโมงแต่ผมหาข้ออ้างที่จะมาเช่าบ้านพักอยู่ใกล้กับที่ทำงานเพื่อที่ว่าจะได้มีโอกาสคุยกับผู้หญิงคนใหม่มากขึ้น. ณ ตอนนั้น ผมไม่สนใจแฟน ไม่มีความรู้สึกในแบบชู้สาวบางครั้งเวลาผม อยู่ใกล้แฟนผมรู้สึกอึดอัดเวลากอดเวลาหอมมันอึดอัดไปหมด จนตอนนั้นผมเข้าใจแล้วว่าผมไม่ได้รักเธอแล้ว แต่มันเป็นความผูกพันที่เราผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะ
เวลาผ่านไปผมกับผู้หญิงคนใหม่ เราคุยกันมากขึ้นสนิทกันมากขึ้นจนวันนึงเรานัดเจอกัน เรามีความสัมพันธ์กัน หลังจากนั้นเรายังคุยกันตลอดนัดเจอกันอยู่มาวันหนึ่ง แฟนผมมาหาที่บ้านเช่าแฟนเจอเส้นผมแฟนสอบถามผมก็โกหกบ่ายเบี่ยงมาตลอด สุดท้ายก็ไม่รอดแฟนผมจับได้ในตอนนั้นผมมีความรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปแต่กลับเลือกที่จะไม่กลับไป
มันมีความคิดเดิมที่เคยตั้งใจอยากจะปล่อยแฟนไป ผมเลยเลือกที่จะไม่กลับไปคบต่อ ถือโอกาสนี้ขอเลิกแฟน แฟนผมรับไม่ได้ เธออ้อนวอนต่างๆนาๆให้ผมไม่ไป เราคุยกันอยู่หลายวันสุดท้ายเธอก็ยอมเลิกแต่เธอขอไม่ให้ผมกลับไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นอีก
ผมก็รับปากแต่สุดท้ายผมก็ทำเหมือนเดิมยังคุยกันยังนัดเจอกัน จนแฟนผมจับได้อีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอไปจริงๆ แต่เธอพูดทิ้งท้ายว่าให้ผมไปลองใช้ชีวิตแบบที่ผมต้องการวันนึงพร้อมจะกลับมาเมื่อไหร่เพลงรออยู่ตรงนี้เสมอ
-ในส่วนนี้ผมจะเล่าถึงช่วงระหว่างที่ผมคบกับคนใหม่ เธอเป็นคนน่ารักอัธยาศัยดีทำให้มีหนุ่มคนเข้ามาจีบเธอตลอด ไม่ว่าจะเป็นแชตหรือโทร ผมมีปัญหากับเธอบ่อยมากเกี่ยวกับเรื่องคนอื่นที่เข้ามา แต่เธอจะบอกว่าไม่มีอะไร ไม่ได้คิดอะไร ผมจะเสียใจทุกครั้งที่เจอเรื่องแบบนี้จนถึงช่วงที่เครียดหนักๆ เป็นช่วงเวลาที่แฟนเก่าผมจับได้
ผมจึงตัดสินใจขอเลิกกับเธอ เพราะว่าแฟนเก่าผมพูดว่าจะเอาเรื่องเธอ มันอาจฟังดูเห็นแก่ตัวแต่ความรู้สึกจริงๆของผมผมคิดว่าผมรักคนใหม่ไปแล้วแต่ที่ผมต้องเลิกกับเธอเพราะว่ากันเธอออกจากปัญหา ผมหายไปจากชีวิตเธอได้สักพักประมาณสองอาทิตย์เธอเสียใจเธอพยายามมาหาผมที่บ้านแต่ผมก็ทำใจแข็งปฏิเสธที่จะกลับไปคบกันอีก เพราะผมคิดว่าผมเป็นตัวปัญหาของทุกคนมาตลอด ผมเลยเลือกที่จะอยู่คนเดียวไม่ไปสร้างเวรสร้างกรรมกับใครอีก
ในช่วงระหว่างนั้น เธอโทรคุยกับเพื่อนสนิทผมโดยให้เหตุผลว่าปรึกษากันเรื่องผมถามถึงว่าผมเป็นยังไง จนสองคนสนิทกันโทรหากันทุกวันวิดีโอคอลหากันทุกวัน ข้อความแชทก็ลึกซึ้ง แต่ไม่ได้ออกในเชิงชู้สาวชัดเจนแต่ในข้อความมันแฝงไปด้วยความรู้สึกที่เพื่อนผมมีต่อแฟนใหม่ ส่วนแฟนใหม่ก็รู้แต่ก็ยังคุยและก็ไม่บอกผม
ต้องย้อนกลับไปตอนก่อนที่ผมจะคบกับแฟนใหม่เพื่อนผมคนนี้เคยชอบเธอเหมือนกัน แต่เธอเลือกคุยกับผม หลังจากนั้นสุดท้ายผมก็ทำไม่ได้ผมกลับมาคบกับเธออีกครั้ง พอผมรู้เรื่องราวว่าสองคนนี้คุยกันโดยจากที่ผมสังเกต ผมถามหลายครั้งมากๆเธอไม่ยอมรับ ได้แต่พูดว่าไม่มีอะไร สุดท้ายเธอก็ยอมรับว่าคุยกับเพื่อนผมจริงๆที่ไม่บอกตอนแรกกลัวผมกับเพื่อนจะทะเลาะกัน แต่เธอก็บอกว่ามันไม่มีอะไรและไม่ได้คิดอะไร
เธอให้เหตุผลว่าที่คุยก็มีแต่เรื่องผมทั้งนั้นผมเลยถามว่าต้องคุยกันมากขนาดนั้นเลยเหรอ วันนึงหลายชั่วโมงติดต่อกัน มาเป็นอาทิตย์ มาวันนึงเพื่อนผมนั้นมาหาที่บ้าน ผมคุยด้วยเพื่อที่จะเคลียร์ทั้งคู่ยอมรับว่าคุยกันจริง แต่ไม่มีอะไรอารมณ์เหมือนกับว่าผมคิดมากไปเองผมเสียใจกับเรื่องนี้มาก. จนมันทำให้ผมนึกถึงแฟนเก่าผมเข้าใจเลยว่าแฟนเก่าผมรู้สึกยังไง ผมรู้สึกเสียใจมากๆ
สุดท้ายผมก็เข้าใจอ่อนเธอขอโอกาสเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้งเธอบอกว่าที่เธอทำไปเพราะเธอเชื่อผมไม่รักเธอ เลยเลือกทิ้งเธอ หลังจากนั้นเรากลับมาคบกันอีกครั้งเธอสัญญาว่าเธอจะไม่โกหกอะไรผมอีก แต่ณตอนนั้นผมเองแทบไม่เหลือความรู้สึกเชื่อใจ และผมกับเพื่อนคนนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยมันไม่สามารถมองหน้ากันได้อย่างสนิทใจได้อีก มันบอกไม่ถูกเลยความรู้สึกที่เรารู้ว่าเพื่อนเราที่คบกับมา10กว่าปี มาชอบแฟนเรา
สรุปสภาพตอนนี้ผมแทบไม่เหลือใครแต่ไม่รู้เวรกรรมอะไรพี่ผมก็เลิกกับคนนี้ไม่ได้สักที เรากลับมาคบกันต่อ ได้สักพักอยู่มาวันหนึ่งผมเอาโทรศัพท์เธอมาเล่นเพื่อไปเช็คโดยรวมก็ไม่พบเจออะไรผิดปกติผมก็ดีใจ แต่วันนั้นผมนึกอะไรไม่รู้ดันลองไปเช็ครายการโทรเข้าโทรออกจากแอพค่ายมือถือ มันแสดงบิลรายการโทรผมเจอเบอร์เบอร์หนึ่งที่แฟนผมโทรออกเป็นประจำอาจจะไม่ได้ทุกวันแต่บ่อยมาก
เพราะโทรมาตั้งแต่คบกับผมตอนแรกๆ จนถึงวันที่กลับมาเริ่มคบกันใหม่ผมถามเธอว่านี้เบอร์ของใคร เธอบอกว่าเป็นพี่คนที่เคยทักมาจีบ ตอนนั้นความรู้สึกเดิมก็กลับมาผมอ่อนล้าอ่อนใจ เพราะพี่คนนี้คือคนที่ผมเคยบอกให้เธอหยุดติดต่อ เราเคยทะเลาะกันเพราะพี่คนนี้มาครั้งนึงแล้ว แต่เธอบอกว่าไม่มีอะไรเธอบอกว่าส่วนใหญ่จะคุยเรื่องงาน ผมถามว่าทำไมต้องคุยกันบ่อยขนาดนี้ ทั้งวเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน เธอบอกว่าไม่มีอะไรจริงๆ ก็แค่พี่ เธอขอโทษที่เธอไม่ได้บอกเธอบอกว่าถ้าผมรู้ผมก็จะโกรธเธอ แล้วจะหายไปอีก ผมสับสนไม่รู้จะทำยังไงดีผมเสียใจมาก ผมรู้สึกส่าเป็นควายมาตลอด ผมจึงขอเลิกเธออีกครั้งเพราะผมรับไม่ไหวจริงๆ เธอร้องไห้ฟูมฟาย เธอบอกว่าตั้งแต่กลับมาคบกันเธอก็ไม่ได้คืดต่ออีกเลน เธอบอกว่าเธอกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้แล้ว ผมก็ไม่สนใจเพราะผมเสียใจจนไม่รู้จะทำยังไงไห้ไหว จนเธอโทรหาผู้ชายคนนั้นแล้วให้ผมคุยฝ่ายผู้ชายบอกว่าไม่มีอะไร ส่วนใหญ่คุยแต่เรื่องงาน เหมือนเดิมเป้ะเหมือนเรื่องก่อนหน้านี้เปะ สุดท้ายผมก็ใจอ่อนกลับมาคบกับเธออีกครั้ง
ทุกวันนี้ผมอยู่แบบหวาดระแวงไม่ไว้ใจและผมไม่กล้ารักเธอแบบครั้งก่อนได้อีกแล้ว แต่ผมก็ยังเลิกกับเธอไม่ได้อยู่ดี เรื่องราวทั้งหมดมันทำให้ผมนึกถึงแฟนเก่า ทุกๆครั้งที่ผมต้องเป็นฝ่ายวิ่งตาม มันทำให้ผมคิดถึง ผมเสียใจที่ผมทำกับเธอแบบนั้น ผมรู้แล้วว่าเขารักผมมากขนาดไหนจนถึงณตอนนี้เค้าก็ยังให้โอกาสผมกลับไป ผมไม่กล้ากลับไปจริงๆผมละอายใจ ต่อให้เลิกกับแฟนใหม่ผมก็ไม่กลับไปหาเขา ผมคิดถึงช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันที่เค้าทำดีกับผมทุกทุกอย่าง ไม่เคยมีเรื่องมือที่สาม งานบ้านไม่เคยบกพร่อง ดูแลเอาใจใส่ผมดีทุกอย่าง ร่วมทุกร่วมสุขมาด้วยกันตลอด ครอบครัวผมรักเค้ามาก
ใจจริงๆที่มาโพสนี่ เหมือนผมอย่กหาคนคุยด้วย จะด่าจะว่าผมก็ได้ครับ ผมแค่อยากระบายเรื่องราวออกมา
อยากให้เรื่องราวของผมได้มีประโยชน์กับคนที่กำลังจะทำพลาดและยังแก้ไขได้ครับ