คือผมเจอเธอที่โรงเรียนเธอเป็นเพื่อนกับเพื่อนห้องเดียวกับผมและตอนม.4เราอยู่ชุมนุมเดียวกันและที่เจออะผมชอบเธอเลยอะแต่ตอนนั้นมีแฟนยุแล้ว555และหลังจากนั้นก็โดนแฟนบอกเลิกและผ่านไปผมก็ค่อยแอบมองนะเวลาเธอเดินผ่านผมเดินสวนกันผมก็แอบเดินเลยๆและหันไปมองข้างหลังเธอตลอดม.4ถึงม.6จนกระทั้งเธอทักมาตอนม.6ผมดีใจสุดๆอะและสุดท้ายเราก็เลิกคุยกัน(แค่คุยนะไม่ได้เป็นแฟนกัน)แต่ผมก็คอยเป็นกำลังใจให้เธอนะและก็คอยฝากขนมให้คนอื่นเอาไปให้เธอกินอยู่เกือบทุกอาทิตย์แต่ผมมีความสุขนะที่ได้ทำแบบนี้ถึงแม้เธอจะไม่สนใจหรือชอบผมเลยหรือแค่ทักมาคุยแก้เหงาก็ตามแต่เธออาจไม่สวยไม่น่ารักสำหรับคนบางคนและยังดั้งแมบนมเล็ก555แต่ผมกลับชอบร้อยยิ้มเวลาเธอมีความสุขได้เห็นเวลาเธอหัวเราะอยู่กลับกลุ่มเพื่อาของเธอผมกับมีความสุขมากและมันจะเป็นแบบนี้ตลอดเพราะว่าเธอคือคนที่ผมมองว่าน่ารักและสวยที่สุดรวมเธอทำไห้ผมมีความสุขนะเวลาที่ได้เฝ้ามองดูเธอมีความสุขที่ได้ยิ้มได้หัวเราะแค่นั้นผมก็สุขใจถึงแม้สถานะเรามันจะไม่ได้เป็นไรกันแต่เรากลับมีความสุขที่ได้เห็นใครก็ไม่รู้แต่เรากับชอบเขาแต่แรกเจอเนี่ยมีความสุขดีนะถึงจะไม่สมหวังก็ตาม555(เหมือนนิยายน้ำเน่าอะแต่นี่คือเรื่องจริง)
ทำไมรู้สึกชอบผู้หญิงที่ไม่สวยและดั้งแมบ+นมเล็ก แต่ก็แปลกนะผมกลับชอบเธอมานานถึงมา3ปี? ม.4-ม.6 (ชอบแต่แรกเจอ)