ในปีนี้ 2018 สนาม Audax600พัทยา เป็นการปั่นอำลาสนามนี้จากอดีตที่เริ่มต้นมาเป็นสนาม600แรกของเมืองไทย ที่ส่งนักปั่นไปสร้างชื่อเสียงกันที่ PBP มาแล้วในอดีต ในปีนี้สนามนี้ต้องปิดตัวลงและเป็นการปั่นอำลาสนามแรกของเมืองไทย เนื่องจากเส้นทางในอนาคตจะมีการทำทางหลายจุดทำให้ไม่มีที่ให้ปั่น
  มาปีนี้ ผมสังกัดอยู่ในทีมใหม่ชื่อ Windy Snails หรือ หอยวายุ ทีมที่รวมตัวระดับเทพในสายAudaxเข้ามาไว้อยู่ในทีมหลายคน สนามนี้เป็นสนามชี้วัดการเป็น SR2018 ของผมก็ต้องกดดันพอสมควร เพราะในทีมได้มากันคนละหนึ่ง คนละสอง และคนละสาม SR กันแล้ว ปั่นอะไรกันเยอะแยะ
  จากจุดออกตัวเรามารวมตัวกันที่จุดเดิมของทุกปี คือที่ ศาลาว่าการเมืองพัทยา งวดนี้นักปั่นมาเยอะมากเหมือนเดิมร่วม 400กว่าคนซึ่งสนามนี้เป็นสนามที่ดึงดูดคนมาปั่น 600โลได้มากที่สุดในทุกๆสนามในไทย เพราะ มันใกล้ไปมาสะดวก มีที่เที่ยว ของกินเยอะ แต่ มันก็ทำคนไม่จบมาเป็นร้อยๆคนทุกปี เพราะตัวสนามมันนั้นแอบแฝงความซาดิส ความโหด ความลำบาก กับดักมากมายที่นักปั่นไม่มีประสบการณ์จะผ่านนั้นบอกเลยยาก ถ้าไม่มีคนความอดทนสภาวะจิตใจเข้มแข็งพอ เพราะ สนามปีนี้แอบแฝงไปด้วย แดด ความร้อน สายฝน เนินไม่รู้จบ เขาที่แอบซ่อน ลมพายุจากทะเล ที่บ้าคลั่ง นั่นเอง.
  เริ่มต้นจาก พัทยา สู่ Control เซเว่น จากจุดนนี้นักปั่นออกตัวกันตอน 7โมงเช้า อากาศดีมากๆมีความครึ้มๆเหมือนฝนจะตก แต่ผมรู้มันหลอกเรา เส้นทางวิ่งอออกไปตามเมืองพัทยา หลบหลีกการจราจรและนักท่องเที่ยวแต่เช้า ลมทะเลมีอาการแสดงออกว่ามาแน่ๆลมปะทะข้างแต่เพราะเราปั่นกันกลุ่มใหญ่ช่วงแรกเลยไปได้สะดวก และ มายังหาดจอมเทียนทะเลสวยๆมองเพลิน แต่ลมไม่ค่อยเป็นมิตร ออกจากช่วงพัทยาไปสัตหีบ ถือว่าทำเวลากันได้ดีเพราะ ทางจะเป็นแบบเนินสลับขึ้นสลับลง แต่ละคนมาถึง Controlเซเว่นใวกันมากๆ ทางทีมเราก็ไม่รอช้ากินข้าวกันก่อนเลยเพราะเดียวจะเจอของจริงแหละ
   Cp1 วัดระหาลไร่ 116โล จากจุดนี้ไปวัดเส้นทางเริ่ม ซาดิส เพราะมันเป็นเส้นทางดันสวนลมเข้าด้านข้าง และ กองเนินมารวมกัน แสงแดดตอนเช้าที่ไม่มี อยู่ดีดีก็จ้าและความร้อนก็ทวีขึ้นอย่างรวดเร็วมากๆ เราพยายามปั่นกันควบคุมความเร็ว แรกๆก็28-32 แต่พอหัวลาก TOTOเครื่องติดก็ยิงกันอีกแหล้ว เนินนะครับเนิน 32-35 ไปกันเร็วขึ้นแรงขึ้น ผมบอกทีมไปกันเลยเดียวผมปั่นตามไปเจอที่ ปตท เขาไม้แก้ว สิ้นเสียงผมทุกคนหายวับ 555 แค่เริ่มผมก็ปั่นเดี่ยวแล้วครับตามไม่ทัน สนามนี้สำหรับผมสำคัญมากเพราะมันคือสนามที่ผมเคยปั่นจบมาแล้ว 2016และ2017ผมจึงต้องจบสถานเดียว ไม่จบอายตาย ผมจึงต้องประคองตัวเองไว้ก่อน ปล่อยทีมไปเลย 555
   พอมาถึง ปตท เขาไม้แก้ว ผมก็หวดกาแฟร้อนก่อนเลย สดชื่นและทางทีมก็พร้อมจะออกแล้ว มาช้ากว่าเขาเราก้ต้องรีบกินรีบออก ในจังหวะที่ปั่นกันออกไปสักพัก เกิดเหตุไม่คาดคิดกับทางหัวหน้าทีมเรา พี่แป๊ะ มีอาการปั่นแปลกๆและทันใดนั้นเฮ้ยสายชิฟเตอร์ขาด เวรละครับงานเข้าแต่เราก็จอดเพื่อเข้าซ่อมทันที แต่ไม่รู้ว่าซ่อมหรือซ้ำเติม เพราะถ้าใคร DNF จะต้องเสียค่าเหล้า ค่ากุ้ง เลี้ยงคนที่ผ่านสนามนี้ แต่ละคนจิงจังมาก กุ้ง กุ้ง ได้กินกุ้งแน่นอน555
  โชคดีที่มีร้านจักรยานในเขตนั้น ขอบคุณร้าน ป๊อป Cycling Popular ที่เอาสายชิพเตอร์มาให้ ตรงจุดนี้เราจอดรอเสียเวลาไปประมาณ ชั่วโมงกว่าๆ เราก็นั่งเล่นกันสนุกสนาน ถ่ายรูปนักปั่นกันไป ดุไม่เครียดกันสนุกสนานแต่เวลาที่หายไปไม่สนุกแน่ๆต่อจากนี้ไป หลักจากซ่อมเสร็จทีมก็ยิงออกตัวไปเหมือนเดิม แรงเหมือนเดิม ทดแทนเวลาที่เสียไป ผมก็ปั่นตามไม่ทันเหมือนเดิม ไปคนเดียวเหมือนเดิม เดียวไปเจอกันนะที่ Cp
   ปตท แกลง 172โล จุดเปลี่ยนของใครหลายๆคน จากวัดระหาลไร่ ไป ปตทแกลง ระยะทางไปจุดนี้อีกหลายโลนัก เราปั่นออกมาพร้อมกันและวางแผนจะไปกินข้าวเที่ยง กำลังจะปั่นไปแวะร้านเตี๋ยวร้านนึงคนเยอะมากๆ เราเลยไปต่อยังไม่ทันไปไหน พี่แป๊ะคว่ำอีก เป็นลางสังหรณ์ว่า เราได้กินกุ้งแน่ๆ แอบมองตากันคิดกันในใจ สงสัยโชคพี่เขาไม่ดีแหละ เราปั่นไปต่อจนถึงร้านข้าวก่อนเข้าเจ็ดยอดเนิน พี่ป้อม เริ่มมีอาการแปลกๆ ผมก็ทักแกทำไมดูสีหน้าพี่ไม่ค่อยดีนัก นั่นคือจุดเปลี่ยน ทั้งพี่แป๊ะที่โชคไม่ดีตลอด พี่ป้อมที่ดูมีอาการแปลกๆ สงสัยจะได้คนเลี้ยงกุ้ง 2คนแน่แท้
และแล้วก็เป็นแบบนั้นจิงๆ พี่ป้อมเกิดอาการสุขภาพไม่ดีอาการไม่สามารถปั่นต่อได้ เช่นเดียวกับพี่แป๊ะ อาวุโสOK ทั้ง2ท่านก็อำลาไปรอเลี้ยงกุ้งน้องๆก่อน จากช่วงปั่นไป เจ็ดยอดเนิน ทางทีมคนที่เหลือยังหวดกันไม่หยุดหย่อนเพื่อไล่คืนเวลาที่เรานั่งเล่นกันนานไปหน่อย ยังไม่ทันจะไปไหนเลยเผาเวลาเล่นไปรวมๆ 2ชั่วโมงกว่าแหล้ว ยิงกันอีกแหล้ว ไปเถอะครับเดียวผมปั่นไปเจอที่ ปตท แกลงครับ 555 ปั่นคนเดียวอีกแหล้ว ระหว่างเส้นทางที่ผมปั่นไปคนเดียว ผมก็มีปัญหาเรี่ยวแรงมันไม่ดีเหมือนปีที่แล้ว นั่นเป็นผลมาจากการอ่อนซ้อมมากๆและPartyตลอด ก็ก้มหน้าก้มตาดันไปปั่นไปคนเดียว นั่งพักที่ร้านน้ำก็จัดชุดใหญ่เลย พอมาถึง ปตท แกลง ก็เจอทีมที่เหมือนจะพร้อมออกแล้ว พี่ๆมาถึงกันกี่นาทีแล้วครับ ก็ประมาณ20นาทีแล้วละเดียวจะออกต่อละ โป้งละพร้อมไหม เพ่ๆผมเพิ่งมาเพ่ไปเถอะ555 เดียวเจอกันนะที่เนินนางพญา แล้วผมก็ทักทายเพื่อนๆนักปั่นและกินตุนไปเรื่อยๆ ตรงจุดนี้มีนักปั่นหลายๆท่านเริ่มยก ไม่ปั่นต่อแล้ว เพราะสะบักสะบอมกันมาจากช่วง 331และเจ็ดยอดเนิน ทั้งร้อนและลมต้าน บวกกับเนินซึมไม่เลิกตลอดทาง
   เนินนางพญา 216โล จากจุดนี้เราต้องไปสู้กับเนินถนนเฉลิมบูรพาชลทิศ และ สายลมของทะเลตลอดเส้นทางเพื่อไปเนินนางพญา ผมออกตัวไปพร้อม พี่เปี๊ยกที่มานั่งดูดบุหรี่สบายใจพักใหญ่ พี่เปี๊ยกคือทีมผมอีกทีม DT นั่นเอง งวดนี้แกมาปั่นเล่นเหงาๆไม่มีอะไรทำ ลงทะเบียนคนสุดท้ายด้วย55 บอกเหงาเลยมาปั่นเล่น ชายวัยเกษียณที่ปั่นได้ SR2018มาแล้วและชอบปั่นทัวริ่งมากมาย เราไปกัน2คนสักพักแกก็พักและบอกให้ผมไปก่อนเลย แกมาสนุกนะ ผมก็ปั่นคนเดียวต่อไปอีก ระหว่างทางนักปั่นแลดูหมดแรงกันเยอะ ผมก็ปั่นแซงเยอะมากๆ นักปั่นแวะทานข้าวกันตลอดทาง เพราะลมแรงพอควรกินแรงไปได้เรื่อยๆและดันเนินที่ไม่รู้จบช่วงก่อนถึงเนินนางพญาเนินเยอะมากๆ ก่อนจะถึงก็มีทางชันๆให้ไต่ล่อตะคริวอีก ใครไม่ไหวก้เข็นไป งวดนี้มันช่างครบรสชาติจิงๆ แดดร้อน มาเนิน มาลม พอมาถึงเนินนางพญาผมมองหาทีม ไม่มีใครบนนี้สงสัยไปแหลมสิงค์กันแหละ ระหว่างลงมาจากเนินผมแวะทานข้าวสักพัก ทีมผมก็แซงไปเรียกให้ตาม อ่าวเฮ้ยทันนี่หว่าสงสัยพวกพี่ๆแวะทานข้าวกันผมเลยทัน แต่ไปเถอะครับผมเพิ่งจะสั่งข้าวผัดมะกี้เอง555
  Cp3เซเว่น แหลมสิงค์ 253โล การปั่นไปจุดนี้ของผมมันช่างเงียบเหงานัก ผมกำลังจะออกจากร้านข้าว พี่เปี๊ยกก็มาถึงเลยนั่งเล่นรอแกกินข้าว555 หวังว่าเดียวแกคงไปกับเราด้วย พอออกตัวแกก็ไม่ตาม แกบอกไปเถอะผมเรื่อยๆอ้าวเพ่ไหงไม่ไปด้วยกันละ ผมจึงไปคนเดียวต่อในความมืดคนเดียว ไม่เป็นไรผมชินกับการปั่นเดี่ยวมาหลายสนาม ตั้งความเร็ว25-27ไปเรื่อยๆยิงยาวๆ ไม่มีใครแซง ไม่เจอใคร เจอก็แวงเขาไป จนมาขึ้นแขมหนู ผมกลั้นใจพักตบเท้าขึ้น ดีที่มาปั่นบ่อยเส้นนี้เลยจำได้ว่าช่วงไหนขึ้นช่วงไหนลง เลยหวดหลุดออกมาได้ไม่ยากนัก ระหว่างทางก็มืดๆก้มหน้าก้มตาปั่นไป สักพักก่อนถึงเซเว่นสัก5โล ก็มีกลุ่มใหญ่แสงไฟมาด้าหลังมาใวมากๆมากันเป็นกลุ่มเลย ผมว่าเดียวจะตามไปด้วยสับเกียร์รอละ พอมาถึงอ้าวโป้งไหงแซงพวกผมมาตั้งแต่เมื่อไหร่ อ้าวทีมกูเองนี่หว่า แล้วเราไปแซงเขามาตอนไหนว่ะ สงสัยแวะกันนานแน่ๆ555 ผมก็เข้ากลุ่มเลยสิครับรออะไร แต่รีบไปไหมยิงกัน33เนี่ยๆ 5โลอัดมาถึง เซเว่น เล่นผมหอบเลย แต่ก็ดีใจยังไม่หลุดกลุ่ม แต่สภาพผมไม่ค่อยดีแหละในตอนนี้
  Cp4 ตราด 321โล ทางทีมพร้อมออกตัวกันภายใน 15นาทีผมก็รีบจ้วงๆน่าดูรีบกินจะได้มีแรง พอได้เวลาก็หวดดกันออกไปตอนนออกไปโคตรโชคดีลมส่งหลัง ทีมปั่นกันออกไปก่อน TOTOหัวลากจรวดรอผมและให้ตามขึ้นไป เวรกรรมยังไม่ย่อยเลยหวดกันไปเลยผมก็อัดตาม33-36 แช่กันจนหลุดออกจากถนนมายังถนนใหญ่ที่จะไปตราด ผมจุกมากๆไม่ไหวอัดตามไม่ไหวแล้ว ไปกันเลยครับเดียวไปเจอกันที่ตราด ทีมเองก้เหนื่อยล้ากันเห็นได้จากที่ผมยังคงปั่นตามอยู่ห่างๆได้ และทุกคนก็มาพักกันที่ ปั๊มESSO จุดนี้เราพักกันประมาณ20นาทีกันเลย เพราะเหนื่อยกันมาทั้งวัน ใครหิวกินใครง่วงก็นอนกันไป
ผมถามเพื่อนในทีม Hiro ไหวไหม Hiroบอกว่าเหนื่อยมาก ถามพี่ปุ๊กเหนื่อยไหม แกก็บอกเหนื่อยแต่คงไม่ปั่นเร็วแหละ มองไปทางพี่โอ๊ดที่เหมือนกำลังจะไปต่อ แรงไปไหนเพ่ ส่วน TOTOเริ่มอัดโปรตีน เวรละเดียวอัดอีกแน่ๆ มองน้องอิฐ น้องไมค์ ที่เข้ามาปั่นร่วมด้วย เฮ้ยทำไมคึกจังว่ะ ยิ่งน้องไมค์ รู้สึกยังสดชื่นอยู่เลย แต่กรูนะแย่แล้วแย่มานานแล้ว555 ตรงจุดนี้มีคนมาแวะพักกันพอควร ลมดีนอนบนพื้นเย็นสบาย สักพักเจ้าเพลิน1000โลก็มาพักตรงนี้พร้อมบัดดี้พี่หมีโม แต่ดูโมอิดโรยมากๆแต่เจ้าเพลินยังเอาแป้งมาเติมหน้ายิ้มได้อยู่ เหมือนงานรวมคนรู้จักคุยกันเพลินๆ และได้เวลาออกตัว ทางทีมก็ยังคง ยังคง ไหนว่าเรื่อยๆ บ้าไปแล้ว 30อีกแล้ว ไปเถอะครับเดียวผมตามไป 555 ผมก็ปั่นเดี่ยวยาวเลยงานนี้มืดๆคนเดียว ตามไม่ทันอ่อนซ้อมเองก็ต้องปั่นไปคนเดียว ปั่นไปคิดว่าต้องไปให้ถึง ปตทที่เกาะช้างเดียวจะเจอเพื่อนๆอีก เส้นทางไปตราดมันมืดบางช่วงรถใหญ่วิ่งกันใว ก็ต้องระวัง โชคดีที่ลมไม่แรงแต่ก็เนินขึ้นลงไม่จบไม่สิ้น พอถึง ปตทเกาะช้าง ก็เห็นนักปั่นสลบสไลในเซเว่นกันเยอะทั้งข้างนอกข้างใน แต่ทีมผมไม่อยู่555 เวรละต้องรีบไล่ตามเรานัดกันว่าถ้าไปถึงจะหาที่พักและจะออกตัวกันตอนตี4 เอาว่ะไงก็เจอแน่ๆผมปั่นไปต่อคนเดียว เจอเจ้าเพลินกำลังปั่นอยู่ ทักเพลินอย่าหลับนะ มันเงียบเห้ยเพลินมันเงียบ มันจะหลับอีกแล้ว ปีที่แล้วมันDNFเพราะหลับล่วงข้างทางนี่ละ ผมปั่นไปบอกโม โมเพลินมันจะหลับอีกแหล้ว 555 จนปั่นมาถึงตราด ผมถึงตอนจะตี2แหละ ไม่เสียเวลารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่อาบน้ำ รีบไปที่พักไปเจอทีม สรุปทีมหลับกันไปนานแหละอาบน้ำสบาย ผมไปถึงน้องBEERยังเล่นมือถือรอ บอกเพ่โป้งตามสบายครับ BEER สายแรงสายอินดี้ มาปั่นเล่นๆเอาจิงสนามไหนก็จบแต่ชอบๆปั่นๆและไม่ไปต่องั้น อินดี้โคตรๆ ผมนอนลงไม่อาบน้ำทำสมาธิและบอกน้องหลับไปเลยนะ ตี3 ผมจะออกดูเวลามีแค่ครึ่งชั่วโมงผมสงบใจแป๊ปตากให้ตัวแห้ง แป๊ปเดียวตี3ผมเข็นจักรยานออกทันที เพราะต้องหนีทีม เพราะตามเขาไม่ทันแน่ถ้าออกตี4 ผมคงไม่รอด
  Cp5 วัดแหลมสิงค์ 390โล จากตราดปั่นออกมาเหมือนอากาศกลั่นแกล้ง ฝนตกสิครับ เละเลยปั่นไปแบบหนาวๆปั่นไปตากฝนไปเรื่อยๆ หยุดบ้าง ตกบ้าง เออแก้ง่วงดี ลมก็มามั่วไปหมด ปั่นได้แค่ 15-25 เท่านั้นมาเรื่อยๆ ผมแวะหลบฝนที่ ปตทเกาะช้างอีกครั้ง เจอนักปั่นหลับอยู่หลายท่าน คงไม่ไปต่อแล้ว ระหว่างทางเจอน้องๆที่รู้จักปั่นสวนมากัน เพิ่งมากันแต่ไม่ทันกันแล้ว แต่ยอมรับว่าครั้งแรกก็กล้ามา600นี้ เอาประสบการณ์นะ น้องต้น น้องเอก และเพื่อนๆในทีม DTผมก็ไล่กัน DNF ไปอีกได้ข่าวแบบนี้ก็ยิ่งยอมไม่ได้ ปั่นเหงาไปคนเดียวเจอพี่เปี๊ยกนั่งดูดบุหรี่ที่ศาลาก่อนถึงขลุง สุดยอดมากๆพี่แกไม่หลับไม่นอนหรือไง นี่ละนักปั่นชั้นเทพในAudaxปั่นไปเรื่อยๆ ไปพี่ผมมีเพื่อนแหละ แต่แกก็เหมือนเดิม555 เดียวแกก็พักอีก พอมาถึง ปตทขลุง แกก็ปั่นเลยไปเลยไม่พัก ส่วนผมนั่งกินโจ๊กที่นั่นกำลังจะนั่งกินดูเวลานี่ก็เช้าแล้วปีนี้ผมปั่นถึงนี่ช้ามากๆปกติไปถึงแหลมสิงค์แล้ว คำแรกจะเข้าปากมีเสียงกลุ่มใหญ่เข้ามา Windy Snails นั่นเอง