" รวยแล้วจะใช้ชีวิตยังไงก็ได้แต่จนอยู่ยังลำบากอยู่จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ ไม่ได้ "

เจ้าของร้านทอง….
ใส่ทองเส้นเท่าหนวดกุ้ง
กับบางคน…
ทั้งหมดที่มีในชีวิต
ขนมาผูกไว้ที่แขนแขวนที่คอหมด

เจ้าของโชว์รูมรถ…
ปั่นจักรยานไปกินโจ๊ก5กิโลกลับอีก5กิโล
วันไหนฝนตก ขับกะบะเก่าๆไปซื้อโจ๊กให้เมีย
คนบางคน
จะทำทุกวิถีทางให้รู้ว่ากูมีรถหรูหรา

เจ้าของปั๊มน้ำมัน…
ขับเวฟไปกินก๋วยเตี๋ยวกับลูก
บางคน…เห็นแดดร้อน จ้างมอร์ไซค์รับจ้างไปซื้อข้าวผัด

คนมีร้อยล้าน…
ตื่นตี 5 มาเปิดร้าน ทำงาน นอนอีกที 4-5 ทุ่ม
บางคนรายได้ 2-3 หมื่น ตื่น 8 โมงเลิก 4 โมงเย็นบอก…ลำบาก

เจ้ขายหมูบางคน ขายได้วันละล้าน
เก็บทุกบาทอย่างดี ใส่ตู้เซฟ รีบเอาเข้าแบงค์
คนบางคน มีไม่กี่แสน เอามาเรียงเอามาจัดภาพ
ถ่ายรูปโชว์ ลงโซเชี่ยล ให้โลกรู้ว่ากูมี(อันนี้โดนผมด้วย)

เฮียขายส่งอะไหล่รถ ทั่วอีสาน
มีหลายสิบล้าน กินข้าวแกงข้างบ้าน กับกาแฟ 7-11
ผู้จัดการบริษัทของอาเฮียกินกาแฟแก้วเกือบร้อย

เจ้าของร้านอาหารใหญ่
เอาข้าวเหลือกลับไปกินบ้าน
เด็กเสิร์ฟร้านเขา…เทกุ้งที่เป็นตัวๆที่ลูกค้ากินเหลือทิ้ง
หลังเลิกงานไปเช็คอินร้านเหล้า พร้อมถ่ายรูปโชว์

เศรษฐีร้านขายส่ง
ลูกทุกคนมีเงินเดือน จากการทำงานช่วยที่บ้าน
ถัดไปอีกซอย  ลูกเรียนกรุงเทพบ่นอยากได้โทรศัพท์ใหม่
รีบรูดบัตรซื้อให้ไวพอๆ กับ 4G

ร้านขายส่งปลาทะเลในตลาดแห่งนึง
ขายได้วันเป็นล้าน เจ้าของใส่เสื้อห่านคู่ตัวไม่ถึงร้อยมาแผง
ลูกน้อง…ใส่เสื้อแบรนด์ห้างราคาหลักพันมาทำงาน

ฟังจบ ผมคิดค้านว่า….
ความสุขคนเรามันไม่เหมือนกันปะว่ะ?
คนเราหาเงินมาแล้วไม่ใช้เพื่อให้ตัวเองมีความสุข

แล้วจะหาไปทำไม?
รวยแล้วจะใช้ชีวิตยังไง จะพูดไงก็ได้…..
เขาตอบผมว่า….


“คิดถูกแล้วที่บอกว่า รวยแล้วจะใช้ชีวิตยังไงก็ได้แต่จนอยู่ยังลำบากอยู่จะใช้ชีวิตยังไงก็ได้ ไม่ได้!!”

ผมจุก….เพราะมันจริง

ถ้ายังไม่รวย…ไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตยังไงก็ได้!!!


เครดิตบทความ ขอบพระคุณแหล่งที่มา : สิริทัศน์ สมเสงี่ยม