นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่เราได้คุยกัน. เรื่องราวมันเกิดขึ้น 7 วันก่อนในระหว่างที่ผมก็นอนเล่นเฟสบุ๊คในโทรศัพท์ปกติก็มีเธอคนนั้นมากดไลค์รูปในไอจีผม ผมก็เข้าไปดูปรากฏว่าเธอเป็นคนเดียวกันกับคนที่ผมกดไลค์ให้ในเฟสบุ๊คอยู่เสมอๆ ผมจึงเริ่มทักเธอไปเราคุยกันปกติมากส่วนใหญ่ก็เรื่องทั่วไป กินข้าวรึยัง? ทำอะไรอยู่? วันนี้ไม่ออกไปไหนหรอ? เราคุยกันแทบจะทุกครั้งที่ว่างเลยก็ว่าได้ ผมก็เข้าไปดูรูปภาพของเธอในเฟสบุ๊คอยู่เรื่อยๆ ทุกครั้งแต่ก็ไม่ได้ดูทั้งหมดหรอกครับ เราคุยกันจนผมเกือบคิดไปแล้วว่านี่แหละ... เธอคือคนที่จะมาเป็นแฟนของผมสักทีหลังจากที่ผมเองก็โสดมาได้ 6 ปีกว่า "ถ้าได้เธอคบเป็นแฟนจริงๆคงจะดีมากๆ" วันนั้นเป็นวันที่ 7 แล้วที่ผมได้พูดคุยกับเธอผมเริ่มมีความรู้สึกแล้วว่าที่ผ่านมารู้สึกดีก็จริงแต่เราก็แค่แชทคุยกันเท่านั้น มันควรจะพัฒนาได้มากกว่านี้ผมจึงเริ่มขอเธอว่า "เราควรลองเปลี่ยนเป็นโทรคุยกันบ้างไหม" เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรเพียงบอกแต่ว่า" พี่.. เสียงหนูมันจะดูห้าวๆหน่อยนะ" ผมบอกเธอว่าไม่เป็นไรหรอกเพราะผู้หญิงห้าวเค้าก็จะมีมุมน่ารักอยู่เหมือนกัน จากนั้นผมจึงกดโทรหาเธอทันทีหลังจากสิ้นสุดเสียง "ฮัลโหล.." ผมตกใจแบบในใจอย่างหนักมากผมพยายามบอกกับตัวเองว่าในใจว่า "กุคิดไปเองรึเปล่าๆๆๆ" แต่มันก็ยากที่จะอยากสงสัยหลังจากพูดคุยกันได้ 2-3 ประโยค ผมจึงตัดสินใจถามเธอไปตรงๆเลยว่า -เสียงเรานี่ก็เหมือนสาวสองเหมือนกันเนอะ... เราเป็นสาวสองจริงๆรึเปล่า? อ่าว... พี่ไม่เห็นหรอในไอจีมีรูปตอนหนูบวชด้วย ! หลังจบประโยคนี้เหมือนมีแสงแฟลชเข้ามาในหัวผม ว๊าป แล้วพูดเบาๆว่า "ถึงบ้านแล้วแค่นี้นะ".... เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริงครับผมได้แต่ผมยิ้ม หัวเราะ และค่อนข้างเซ็งกับเรื่องที่เกิดขึ้นมากๆ เพราะความจริงใจอย่างแท้จริงของผมมันหายไปแบบ... เหมือนตอนเด็กที่พ่อบอกจะพาไปเที่ยวแล้วจู่ๆ ก็ไปโผล่อยู่ที่ทำงานเค้านั่นแหละครับ เฮงซวยจริงๆ.
พี่ไม่เห็นหรอในไอจีมีรูปตอนหนูบวชด้วย?