คือตอนแรกเราเป็นนักศึกษาที่มหาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพที่ยังไม่เปิดเรียนแต่มีการเรียนปรับพื้นฐานให้กับนักศึกษาใหม่เราเลยลองมาเรียนดู แล้วเราก็อยู๋ไม่ได้เพราะคิดถึงบ้าน เราเลยกลับมาที่บ้านแล้วช่วงนั้นก็มีมหาวิทยาลัยผลิตครูแห่งหนึ่งเปิดรับสมัครเด็กโครงการครูคืนถิ่น เราเลยลองมาสมัครดูเพราะมหาลัยอยู่ใกล้บ้านแล้วจบมาฐานะมั่นคงดีคือการได้บรรจุเลย แล้วเราก็สอบติดวันต่อมาเราก็เริ่มเรียนเลยแต่มหาลัยนี้เปิดเทอมมาประมาณ2อาทิตย์แล้ว กิจกรรมบางอย่างก็ทำไปแล้ว ตอนแรกที่มาเรียนที่นี่เราคิดว่ากิจกรรมอะไรที่ผ่านไปแล้วก็ไม่ต้องซ่อมแต่กลายเป็นว่ามันต้องซ่อมปีหน้า
แต่เรื่องนี้เรายังไม่เท่าไรแต่ที่เราไม่ชอบเลยคือการปฏิบัติตัวของรุ่นพี่ เราไปวันแรกก็มาถามว่าทำไมทำอย่างเพื่อนไม่ได้แล้วเราก็ให้เราไล่แอดเฟสบุ๊คไปขอให้รุ่นพี่ชั้นปีที่2-3ทั้งชั้นปีรับเข้าโปรแกรมโดนการสั่งให้เราทำนั่นนี่นู่นซึ่งเราคิดว่าเป็นการละเมิดสิทธิของเรามากเกินไปเพราะเฟสบุ๊คเป็นพท.ส่วนตัวและที่สำคัญรุ่นพี่ก็ไม่มีสิทธิมาสั่งให้เราทำอะไรที่ก่อให้เกิดความอับอาย และในวันนั้นเป็นการจับสายรหัสซึงก็จับกันเสร็จตอนประมาณ18.00น.แต่รุ่นพี่ก็เรียกกลับมาอีกตอนประมาณ 1 ทุ่มเพราะสายไม่ลงตัว คือเรื่องนี้เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมรุ่นพี่ถึงไม่เตรียมตัวให้มันดีเพราะเพื่อนบางคนก็กลับต่างอำเภอไปแล้ว
แล้วพอวันกิจกรรมปฐมนิเทศน์สาขาปี2ก็จัดกิจกรรมรับน้องซึ่งในกำหนดการกิจกรรมจะเสร็จตอน17.30 แต่ปี 3 เรียกปี1ไปพบหลังจบกิจกรรมปี1โดนปี3ว้ากโดยการให้นั่งก้มหน้าแล้วด่าแล้วรุ่นพี่ก็ถามรุ่นน้องว่าไม่พอใจตรงไหนก็ให้บอกมาพวกเราก็บอกทีละคน แล้วพอบอกแทนที่รุ่นพี่จะสำนึกเค้ากลับหาข้ออ้างต่างๆนาๆที่ฟังไม่ขึ้นมาพูด ประมาณว่าพี่ขอโทษที่เป็นห่วงอะไรประมาณนี้ซึ่งเราไม่เห็นว่าเป็นจะห่วงตรงไหนเลย แล้ววันนั้นสรุปคือเลิกเกือบ1ทุ่มแล้วเราไม่สามารถขับรถมอไซด์กลับบ้านได้เพราะสายรหัสเอาของมาให้เยอะมาก เราเลยต้องรอพ่อมารับ ระหว่างเรารอแทนที่รุ่นพี่จะอยู่รอจนกว่าเด็กๆจะกลับกันครบรุ่นพี่เค้าก็ไม่รออยู่เป็นเพื่อนรุ่นพี่เค้ารีบกลับกันหมดแล้วให้เราอยู่กับเพื่อนทั้งๆที่ตึกน่ากลัวมาก ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเรากับเพื่อนรุ่นพี่จะรับผิดชอบมั้ย
แล้ววันต่อมาปี2ก็นัดมาอีกคือนัดได้ทุกวัน ให้เรานั่งท่าเทพธิดากับพื้นแล้วตบตักเป็นเวลานาน พอเราทำไม่ได้ก็ให้ปี1ทั้งหมดลุก นั่ง 50ที
หลังจากเรื่องนั้นก็มีเรื่องมาอีกคือรุ่นพี่ปี4มาเรียกพอรุ่นน้องทั้งหมดให้เรานั่งก้มหัวติดพื้นแล้วว้าก ให้ลุกนั่ง20ที ปั่นจักรยานกลางอากาศอีกเป็นเวลาเกือบ10นาที พอจบจากกิจกรรมเราก็ไปหาหมอเพราะปวดตัวมาก ใช่ค่ะ เราเป็นกล้ามเนื้ออักเสบ แล้วหัวเข่าเราก็ไม่ดีด้วย นอกจากกนี้ยังมีการให้เราผูกโบว์สาขา คล้องป้ายชื่อ ไหว้รุ่นพี่อีก ซึ่งเราก็ไม่ติดหรอกถ้ามันไม่ต้องผูกหรือคล้องในวันหยุดนี่ต้องคล้องทุกวัน แล้วพอไหว้รุ่นพี่เค้าก็ดึงหน้าใส่ คิดว่าเราจะรู้สึกยังไงคะ แล้วก็มาหาว่าเราไม่ไหว้ ว้ากจนสุขภาพจิตเสียหมดแล้วแค่เรามาเรียนตามเพื่อน ต้องรักษาเกรดเพราะเป็นเด็กโครงการก็เครียดมากๆแล้วค่ะ ไหนจะการรับเข้าสายรหัสทำไมจะต้องมากเรื่องกว่าจะรับเราก็ใช่เวลาเป็นอาทิตย์ เราเกือบโดนลงโทษแล้วเค้าถึงรับ
เราจะไปแจ้งเรื่องราวต่างๆที่เราเจอต่ออธิการบดีก็กลัวว่าเค้าจะไม่รับแจ้งเพราะเป็นเรื่องที่เล็กน้อยเกินไป ใช่ค่ะมันอาจจะเล็กน้อยสำหรับบางคนแต่กับเรามันมั่นทอนจิตใจมาก
เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำอย่างไรดีคะ
ไม่พอใจในการรับน้องและกิจกรรมของมหาวิทยาลัยทำอย่างไรดีคะ
แต่เรื่องนี้เรายังไม่เท่าไรแต่ที่เราไม่ชอบเลยคือการปฏิบัติตัวของรุ่นพี่ เราไปวันแรกก็มาถามว่าทำไมทำอย่างเพื่อนไม่ได้แล้วเราก็ให้เราไล่แอดเฟสบุ๊คไปขอให้รุ่นพี่ชั้นปีที่2-3ทั้งชั้นปีรับเข้าโปรแกรมโดนการสั่งให้เราทำนั่นนี่นู่นซึ่งเราคิดว่าเป็นการละเมิดสิทธิของเรามากเกินไปเพราะเฟสบุ๊คเป็นพท.ส่วนตัวและที่สำคัญรุ่นพี่ก็ไม่มีสิทธิมาสั่งให้เราทำอะไรที่ก่อให้เกิดความอับอาย และในวันนั้นเป็นการจับสายรหัสซึงก็จับกันเสร็จตอนประมาณ18.00น.แต่รุ่นพี่ก็เรียกกลับมาอีกตอนประมาณ 1 ทุ่มเพราะสายไม่ลงตัว คือเรื่องนี้เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมรุ่นพี่ถึงไม่เตรียมตัวให้มันดีเพราะเพื่อนบางคนก็กลับต่างอำเภอไปแล้ว
แล้วพอวันกิจกรรมปฐมนิเทศน์สาขาปี2ก็จัดกิจกรรมรับน้องซึ่งในกำหนดการกิจกรรมจะเสร็จตอน17.30 แต่ปี 3 เรียกปี1ไปพบหลังจบกิจกรรมปี1โดนปี3ว้ากโดยการให้นั่งก้มหน้าแล้วด่าแล้วรุ่นพี่ก็ถามรุ่นน้องว่าไม่พอใจตรงไหนก็ให้บอกมาพวกเราก็บอกทีละคน แล้วพอบอกแทนที่รุ่นพี่จะสำนึกเค้ากลับหาข้ออ้างต่างๆนาๆที่ฟังไม่ขึ้นมาพูด ประมาณว่าพี่ขอโทษที่เป็นห่วงอะไรประมาณนี้ซึ่งเราไม่เห็นว่าเป็นจะห่วงตรงไหนเลย แล้ววันนั้นสรุปคือเลิกเกือบ1ทุ่มแล้วเราไม่สามารถขับรถมอไซด์กลับบ้านได้เพราะสายรหัสเอาของมาให้เยอะมาก เราเลยต้องรอพ่อมารับ ระหว่างเรารอแทนที่รุ่นพี่จะอยู่รอจนกว่าเด็กๆจะกลับกันครบรุ่นพี่เค้าก็ไม่รออยู่เป็นเพื่อนรุ่นพี่เค้ารีบกลับกันหมดแล้วให้เราอยู่กับเพื่อนทั้งๆที่ตึกน่ากลัวมาก ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเรากับเพื่อนรุ่นพี่จะรับผิดชอบมั้ย
แล้ววันต่อมาปี2ก็นัดมาอีกคือนัดได้ทุกวัน ให้เรานั่งท่าเทพธิดากับพื้นแล้วตบตักเป็นเวลานาน พอเราทำไม่ได้ก็ให้ปี1ทั้งหมดลุก นั่ง 50ที
หลังจากเรื่องนั้นก็มีเรื่องมาอีกคือรุ่นพี่ปี4มาเรียกพอรุ่นน้องทั้งหมดให้เรานั่งก้มหัวติดพื้นแล้วว้าก ให้ลุกนั่ง20ที ปั่นจักรยานกลางอากาศอีกเป็นเวลาเกือบ10นาที พอจบจากกิจกรรมเราก็ไปหาหมอเพราะปวดตัวมาก ใช่ค่ะ เราเป็นกล้ามเนื้ออักเสบ แล้วหัวเข่าเราก็ไม่ดีด้วย นอกจากกนี้ยังมีการให้เราผูกโบว์สาขา คล้องป้ายชื่อ ไหว้รุ่นพี่อีก ซึ่งเราก็ไม่ติดหรอกถ้ามันไม่ต้องผูกหรือคล้องในวันหยุดนี่ต้องคล้องทุกวัน แล้วพอไหว้รุ่นพี่เค้าก็ดึงหน้าใส่ คิดว่าเราจะรู้สึกยังไงคะ แล้วก็มาหาว่าเราไม่ไหว้ ว้ากจนสุขภาพจิตเสียหมดแล้วแค่เรามาเรียนตามเพื่อน ต้องรักษาเกรดเพราะเป็นเด็กโครงการก็เครียดมากๆแล้วค่ะ ไหนจะการรับเข้าสายรหัสทำไมจะต้องมากเรื่องกว่าจะรับเราก็ใช่เวลาเป็นอาทิตย์ เราเกือบโดนลงโทษแล้วเค้าถึงรับ
เราจะไปแจ้งเรื่องราวต่างๆที่เราเจอต่ออธิการบดีก็กลัวว่าเค้าจะไม่รับแจ้งเพราะเป็นเรื่องที่เล็กน้อยเกินไป ใช่ค่ะมันอาจจะเล็กน้อยสำหรับบางคนแต่กับเรามันมั่นทอนจิตใจมาก
เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำอย่างไรดีคะ