เราเป็นคนชอบวาดรูป พูดไม่เก่งเข้าสังคมไม่เก่งค่ะ แต่เรียนมาทางสายวิทย์ และเรียนต่อในคณะที่ไม่เกี่ยวข้องกับการวาดรูปเลย ตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว กิจกรรมเกี่ยวกับวาดรูปทุกอย่างเราก็ทำให้คณะ ทำให้เพื่อนๆมาตลอด วาดภาพประกอบหนังสือเรียน ออกแบบเสื้อ ทั้งในคณะและนอกคณะ งานวาดโน่นนี่ ค่ะ ทำเว็บ ออกแบบโปสเตอร์ต่างๆ logo ต่างๆ และอีกหลายอย่าง
พอเรียนจบ แยกย้ายกันทำงานกัน เพื่อนเก่าไม่เคยทักมา แต่ละคนจะทักมาก็ตอนมีงานมาให้ช่วยทำ ให้ออกแบบโน่นนี่ ให้วาดโน่นนี่ให้ (ฟรี)
แรกๆก็รู้สึกดีที่ได้ทำ แม้จะไม่ได้เงิน แต่ส่วนใหญ่ เราจะไม่ขออะไร แต่แค่ขอสิ่งที่ทำเป็นอนุสรณ์ว่าเราทำสัก 1 ชิ้น เช่น วาดภาพประกอบหนังสือวิชาการ ก็ขอหนังสือสักเล่ม ออกแบบเสื้อ ขอเสื้อไว้สักตัว แต่... ไม่เคยเลย ไม่มีแม้แต่ครั้งเดียวที่จะได้รับอะไรมาตามที่สัญญาไว้ หลังจากผลงานออกมา ราบรื่น ทุกคนก็ลืมเราหมด
หรือบางครั้งหนักมากๆแม้แต่คำว่าขอบคุณก็ไม่มี หรืออาจจะเพราะภาพมันไม่สวยเท่าที่เค้าตั้งเป้าไว้ละมั้ง
บางครั้งได้รูปไป ก็นิ่งๆไป แล้วไม่เอาไปใช้ เพราะไม่ถูกใจเขา
ส่วนใหญ่ทุกคน ได้ artwork ของเราไป จากนั้นก็ไม่มาคุยอะไรกับเราอีกเลย
ผลงานทุกชิ้น เราตั้งใจทำ บางภาพเป็นวัน บางภาพหลายวัน ความที่เรายังไม่เก่งพอจนวาดสั่งได้แบบโปรๆ ทำให้แต่ละครั้ง ต้องรอให้อารมณ์ดีมากๆ อยากวาดจริงๆ จึงจะวาดออกมาได้ แต่ละรอบ เราจะใช้ช่วงเวลาว่างจากการทำงานมาทำ แต่ก็จะทำให้ช่วงนั้น เราทำงานหลักและทำงานวาดจนร่างกายทรุดโทรม
รู้สึกเหมือนคนโง่ รู้สึกเหมือนโดนหลอกใช้ น้อยใจ รู้สึกวาง position ตัวเองผิด สำคัญตนผิด คิดว่าเค้าจะคิดกับเราว่าเป็นเพื่อนแบบที่เราคิดกับเขา
ล่าสุดก็มีเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้รู้สึกแย่มากๆค่ะ จมอยู่ในความทุกข์ และคิดซ้ำๆเรื่องๆเก่าๆ ยิ่งทำให้ตัวเองรู้สึกแย่ค่ะ
พอจะมี มุมมองการมองเรื่องแบบนี้ ให้ตัวเองไม่รู้สึกแย่กับตัวเองและคนอื่นมั้ยคะ
บางครั้งก็รู้สึกตัวเองแย่เองค่ะ ตัวเองเข้าสังคมไม่เก่ง คิดว่า การวาดรูปจะสร้างเพื่อนได้ แต่เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่
ปล.เราไม่ได้รับปากทุกงานค่ะ ปฏิเสธก็หลายงานมาก แต่ส่วนใหญ่ที่รับมา จะจากคนที่เชื่อว่า เห็นคุณค่าในตัวเรา สุดท้ายก็รู้สึกผิดหวังอยู่ดีค่ะ
รู้สึกแย่ค่ะ ทำงานวาดให้เพื่อนๆมาตลอด แต่ไม่เคยมีใครเห็นคุณค่า
พอเรียนจบ แยกย้ายกันทำงานกัน เพื่อนเก่าไม่เคยทักมา แต่ละคนจะทักมาก็ตอนมีงานมาให้ช่วยทำ ให้ออกแบบโน่นนี่ ให้วาดโน่นนี่ให้ (ฟรี)
แรกๆก็รู้สึกดีที่ได้ทำ แม้จะไม่ได้เงิน แต่ส่วนใหญ่ เราจะไม่ขออะไร แต่แค่ขอสิ่งที่ทำเป็นอนุสรณ์ว่าเราทำสัก 1 ชิ้น เช่น วาดภาพประกอบหนังสือวิชาการ ก็ขอหนังสือสักเล่ม ออกแบบเสื้อ ขอเสื้อไว้สักตัว แต่... ไม่เคยเลย ไม่มีแม้แต่ครั้งเดียวที่จะได้รับอะไรมาตามที่สัญญาไว้ หลังจากผลงานออกมา ราบรื่น ทุกคนก็ลืมเราหมด
หรือบางครั้งหนักมากๆแม้แต่คำว่าขอบคุณก็ไม่มี หรืออาจจะเพราะภาพมันไม่สวยเท่าที่เค้าตั้งเป้าไว้ละมั้ง
บางครั้งได้รูปไป ก็นิ่งๆไป แล้วไม่เอาไปใช้ เพราะไม่ถูกใจเขา
ส่วนใหญ่ทุกคน ได้ artwork ของเราไป จากนั้นก็ไม่มาคุยอะไรกับเราอีกเลย
ผลงานทุกชิ้น เราตั้งใจทำ บางภาพเป็นวัน บางภาพหลายวัน ความที่เรายังไม่เก่งพอจนวาดสั่งได้แบบโปรๆ ทำให้แต่ละครั้ง ต้องรอให้อารมณ์ดีมากๆ อยากวาดจริงๆ จึงจะวาดออกมาได้ แต่ละรอบ เราจะใช้ช่วงเวลาว่างจากการทำงานมาทำ แต่ก็จะทำให้ช่วงนั้น เราทำงานหลักและทำงานวาดจนร่างกายทรุดโทรม
รู้สึกเหมือนคนโง่ รู้สึกเหมือนโดนหลอกใช้ น้อยใจ รู้สึกวาง position ตัวเองผิด สำคัญตนผิด คิดว่าเค้าจะคิดกับเราว่าเป็นเพื่อนแบบที่เราคิดกับเขา
ล่าสุดก็มีเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้รู้สึกแย่มากๆค่ะ จมอยู่ในความทุกข์ และคิดซ้ำๆเรื่องๆเก่าๆ ยิ่งทำให้ตัวเองรู้สึกแย่ค่ะ
พอจะมี มุมมองการมองเรื่องแบบนี้ ให้ตัวเองไม่รู้สึกแย่กับตัวเองและคนอื่นมั้ยคะ
บางครั้งก็รู้สึกตัวเองแย่เองค่ะ ตัวเองเข้าสังคมไม่เก่ง คิดว่า การวาดรูปจะสร้างเพื่อนได้ แต่เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่
ปล.เราไม่ได้รับปากทุกงานค่ะ ปฏิเสธก็หลายงานมาก แต่ส่วนใหญ่ที่รับมา จะจากคนที่เชื่อว่า เห็นคุณค่าในตัวเรา สุดท้ายก็รู้สึกผิดหวังอยู่ดีค่ะ