น้องต้องได้มากกว่าพี่จริงหรอ

เราเป็นน้องแต่เราเหมือนต้องเสียสละหลายๆอย่างให้พี่ จริงก็หวังลึกๆแหละบางอย่างเราควรจะได้ แต่พี่เราก็สถาปนาตัวเองว่าสิ่งนั้นเป็นของมันทั้งๆที่มันเป็นของส่วนกลาง เช่น ห้อง บ้านเก่าเราที่เราเช่าอยุ่ด้วยกันเพราะเรียนใกล้กัน มีสองห้องห้องนึงมีแอร์อีกห้องไม่มีแรกๆเราก็นอนห้องเดียวกันในห้องที่มีแอร์ ไปๆมาๆแฟนพี่เรามาหานอนค้างไรงี้ก็ต้องนอนห้องเดียวกัน มันไม่ใช่อะ เราเลยขอแยกไปนอนห้องที่ไม่มีแอร์เพราะอึดอัด พี่เรามันก็แซวว่าแหมแยกห้องจะไปคุยกับแฟนหรอ แม่ม ค่าไฟก็ออกเท่ากันแต่มันได้นอนแอร์ เมื่อก่อนเราไม่เคยเถียงพี่เลยถึงแม้จะไม่พอใจก็ปล่อยๆไป ทำไม่สนใจ แต่หลังๆมามันไม่ไหวละ ชอบทำเหมือนเราผิดคนเดียว เวลาล้างจานจะใช้เราล้างตลอดคือล้างก้ได้ไม่มีปัญหาแต่มันชอบบ่นๆ บางทีแฟนเรามาก็ทำอะไรกินกันเราก็รุ้อยุ่ปล้วว่าต้องล้าง มันกลับมาตอนแฟนเรากลับ แฟนเรามากินมื้อเดียว มันก้บ่นใหญ่เลยบอกว่าพาแฟนมาทำไรกินกันละก็ไม่หัดล้างถ้วยล้างจาน คือยังไม่พ้นวันเลยอะ เราก็รู้อยู่ปล้วว่าต้องล้าง จานแฟนเราใช้ใบเดียวอะ ที่เหลือก้ของมันกับของเราป้ะ เหมือนเอาแฟนเรามาอ้างให้เราล้าง ขี้บ่นจนรำคาญเราเป็นคนง่ายๆยังไงก็ได้ มันเลยเอาใหญ่ เหมือนจะเอาอะไรมาให้เราก็ได้ไม่ถามเราสักคำ เอาเสื้อผ้าเราไปใส่เราไม่ว่า พอเราเอาเสื้อผ้ามันมาใส่บ้าง บ่นเราว่าไม่ขอสักคำ ทีมันยังไม่ขอเลย เสื้อผ้าเราซื้อมาใหม่ๆเรายังไม่ได้ใส่เลยมันเอาไปใส่ก่อนอีก ก้ไม่ได้ว่าอะไรก้แบ่งกันใส่พอเราเอาของมันมาใส่ว่าเรา เอ้าา งง เหมือนมัยได้ทุกอย่าง ชอบคุยโม้ เราดูออก หลายสิ่งที่มันพูดมามันไม่จริง เราก็เงียบไม่ยุ่งแต่มันชอบมายุ่งชีวิตเรา เวลาเราซักผ้าเราก็ซักทั้งหมดทั้งผ้ามันผ้าเรา เวลามันซักนี่ซักเสื้อผ้าตัวเองอย่างเดียว เรียนแม่ก็ส่งมันเรียนดีกว่าเรา มัธยมมันเรียน รร ประจำจังหวัด เราเรียน รร แถวบ้าน เราไม่รู้หรอกว่าทำไม จนเรียนมหาลัยมันก้ได้เรียนแต่เรียนมอไม่ดังเพราะมันสอบมอดังไม่ติด เราสอบติด7มหาลัย เพราะแม่บอกว่าอยากเรียนอะไรก็สอบเอา เราอยากไปมอขอนแก่นเราก็ติดแม่เราไม่ให้ไปให้เราเรียน ปวส คือไม่ได้เหยียดหรืออะไรแต่เรามาสายนี้แล้วอะ สายวิทคณิตเราพยายาม3ปีมอปลายเพือสอบเข้ามหาลัยดีๆหางานดีๆ วิศวะเอย เกษตรเอย ติดหมด ไม่ให้เราไปเลย เราก็ถามว่าทำไมแม่บอกว่าไม่อยากให้ไปไกล มันใช่หรอ ร้องไห้จนแย่ช่วงนั้น ทั้งครูทั้งเพื่อนก็ให้เราคิดดีๆ แต่ตอนนันคือแม่ทั้งหมดถ้าแม่ไม่ให้ไปก็จบเพราะเค้าเป็นคนส่ง เราทนเรียนสิ่งที่ไม่ชอบมาปีครึ่งละ ถูๆไถๆไป เหนื่อยนะเหมือนเราไม่เคยได้อะไรเลย ได้เรียนก็เรียนที่ไม่ชอบ ทุกวันนี้ไม่อยากไปเรียน ขาดเรียนบ่อยๆเพราะเบื่อท้อไม่รู้จะเรียนไปทำไมบอกตรงๆตอนนี้และต่อไปเหมือนไม่มีอนาคต แม่บอกว่าเรียนแบบนี้ไม่ตกงานแน่นอนแต่งานที่ได้ทำจากสายนี้มันไม่ได้สบาย ตอนแรกนึกว่าคิดมากแต่หลังๆม่คิดดีๆมันก้จริง พี่เราได้ทุกอย่างดีกว่าเราหมด บางทีเราต้องเสียสละให้พี่เราด้วยซ้ำ โน้ตบุ้คดีกว่าของเราไม่เป็นไรไม่คิดมาก เกิดมาเราเพิ่งได้โทรสับเครื่องแรกตอนม.6พี่เรานี่ได้มาตั้งแต่ม.ต้นไม่รู้กี่เครื่อง เราก็ไม่คิดมาก เราซื้อตอนม.6มันก็อยากได้ใหม่กว่าเราไปอีก แม่ก็ต้องให้ ชอบโกงเงินแม่ตลอดเวลาเหมือนตลบไปตลบมาเดี๋ยวขอรายเดือนเดี๋ยวขอรายอาทิตย์จนแม่ งง ว่าให้อะไรไปแล้วบ้างมันได้หลายทางจากแม่บ้างป้าบ้างเราหรอ หึๆ แม่ก็ให้ไม่ครบป้าก็ให้ปกติมันนี่ได้นอกรอบอะไรนักหนาไม่รู้เยอะแยะได้ยินว่าโอนให้มันทีเป็นหมื่นกัน เราก็เอ้อ ช่างมัน กุไม่เอาก็ได้หาเงิน-เองก้ได้ ตอนนี้มันเรียนจบละหางานได้อะไรเสร็จสรรพตอนนี้มันรอแค่ไปทำงานในอีก3เดือนข้างหน้ามันก็นอนอยู่ห้องเฉยๆละก็บ่นว่าเบื่อไม่ทีไรทำแต่ไม่กลับไปช่วยแม่ที่ร้าน แม่ก็โทรมาหามันตลอดบอกว่าทำไมไม่กลับบ้านติดธุรอะไรอีก มันบอกเหลือยื่นเอกสาร มันควรจะยื่นให้เสร็จๆละกลับบ้านไปได้แล้วม่ะ บอกตรงเหมือนมันอ้างมากกว่า ตอนนี้รำคาญอะ คอยบ่นตลอดเวลาเหมือนเรายังไม่โต บ่นแบบแม่เราทนได้บ่นแบบสอนนี่บ่นพร่ำเพื่อเบื่อ ปิดเทอมเราไม่ได้กล้บบ้านทำงานอยู่ในเมืองก่อนจะเปิดเทอม2-3วันเราว่าง มันก็ไล่กลับบ้านใหญ่เลย คือเราก็จะหยุดพักอะกลับทำไมแค่แปปเดัยวก็ต้องกลับมานี่อีก ไม่ได้พักพอดี งงกับมัน ตอนนี้ย้ายบ้านมาใหม่ เป็นบ้านของแม่เราเอง มั้นนนก็ยังยึดห้องแอร์เป็นของตัวเอง แล้วบ้านนี้มันร้อนกว่าบ้านเช่าเก่า เรานอนห้องไม่ติดแอร์ไม่ได้ ก็นอนห้องเดียวกันไป เราเป็นคนนอนละเมอหนักมาก มันก็ชอบบ่นว่าเมื่อไหร่จะแยกไปห้องนู่นซะที เรานี่เอ้า นี่คือห้องแล้วหรอ นี่แบ่งกันอยู่ไม่ใช่หรอ เราก็ไม่ไปแกล้งละเมอเตะมันอยุ่บ่อยๆ พ่อทำโต๊ะทำงานมาให้สองตัว ตัวนึงมันมีตำหนินิดนึง อีกตัวสวยปิ้ง มันรีบไปตัวสวยไปไว้ในห้องเลย เราก็ไม่อะไรหรอก โต๊ะก้เอาไว้วางของไม่คิดมาก แล้วมันก้เอาโต๊ะเราไปใช้อีกโต๊ะมันก้ใช้อยู่ในห้อง ของเรามันเอาไปวางของมันหน้าบ้านเฉย ละบอกให้เราไปซื้อใหม่ฮัลโหล คือนี่โต๊ะฟรีพ่อทำมา ทำไมมังไม่ซื้อบ้างละ ล่าสุดเหมือนไล่เราออกห้องทางอ้อมซื้อที่หลับที่อนนใหม่มาบอกว่ากุซื้อที่นอนมาเอาให้เราดูเราก็ถามราคา เราว่ามันแพงเราก็ยอกว่าแพง มันก็ตะหวาดใส่ว่า ของกู กูสั่งมาใช้คนเดียว เราก็นิ่งแล้วบอกว่ากูบอกว่าแค่แพง เจตนาแค่นั้นจริงๆ ก็บอกว่าแพงไง กุไม่ได้บอกว่าจะขอนอนด้วย ทุกวันนี้นอนชาร์จแบตเล่นโทรสับที่นอนฝั่งมันกว้างกว่าของเรา เวลามันจะนอนเอาปลั๊กไฟมาไว้ข้างหัวเราบนที่นอนปลั๊กยังเสียบไฟแดงโล่ ถ้าวันนึงไฟมันช้อตขึ้นมาจะทำยังไง ใครตายก่อน กุนี่ เอาของเราไปใช้หลายอย่างเราไม่เคยว่าก้คือแบ่งกันใช้ เวลาเราใช้ของมัน ชอบมาแซะมากัดว่า แอบใช้ตั้งแต่เมื่อไหร่หน่ะ มันเอาแมวมาเลี้ยง ก็เลี้ยงจริงๆให้อาหารนี่ใคร กุ ตักขี้มันใคร กุ อาบมันน้ำมันใคร กุนี่ หน้าที่มันคือถ่ายรูปลงโซเชี่ยวว่าเลี้ยงแมวขนปุยอ้วนน่ารัก หลังภาพคือใครละ กุ มือห่างตีนห่าง กุอยุ่บ้านเสาร์อาทิตย์ไหนจะทำงานไหนจะเวลาพักผ่อน มันก็มาบ่นว่าอยู่บ้านทำไมไม่ล้างจงล้างจาน อยากจะตอบว่าแล้วอยู่บ้าน-ห่าถ้วยชามทั้งอาทิตย์ทำไมไม่ล้าง ทำ ไรก็ไม่ได้ทำจะเอาอะไรกับกุอีก สิ่งที่ดีทุกอย่างที่เข้าหมดเลย มีครั้งนึงแฟนเรามาทำคอมให้พี่ห้องแล้วมันนานจนถึงเที่ยงเราเลยหุงข้าวให้แฟนกิน คือข้าวตอนนั้นมันเหลือน้อยแล้วหุงครั้งนั้นคือหมดพอดี ตอนเย็นมันมาเห็นข้าวหมดบ่นเรากับแฟนบอกว่าโห มาทีนี่กินข้าวหมดบ้านเลยเนาะ เราเคยไปเที่ยวกลางคืนครั้งนึงคอไปหาเพื่อนเพื่อนนัดกันไปต นนั้นคือไม่ได้อยากไปเลยเรียนเสดก้ดึกเพื่อนบังคับไปเราก้เออไปก้ไปนานๆทีเจอเพื่อน พอมันรู้มันเผาเราให้แม่ฟังใหญ่เลย เรานี่หือโมโหมาก ทำไมต้องฟ้องไรขนาดนี้ ทีมันเข้าจนเมาแอ๋กลับห้องยังไม่เคยพูดถึงถือว่าโตๆกันแล้วดูแลตัวเองเอาจะไม่ยุ่งกันเรื่องส่วนตัว คิดไม่ได้มั้ง ชอบบอกว่าของในตู้เย็นหน่ะตัวเองเป็นซื้อมาหมด เราไม่ช่วยซื้อบ้าง คือไปซื้อก็ไปซื้อด้วยกันป้ะ หารก็หารแล้วจะเอาไรอีก เป็นคนชอบสั่ง สั่งไว้ก่อน ตัวเองละไม่ค่อยจะทำ เอาตัวเองเป็นจึดศูนย์กลางของโลก ทำไรก็ถูกอะ มันเคยเหยียดเรื่องที่เรียนเรา เราก็ไม่สนใจ ไม่ชอบการเถียงมันดูโง่ ถึงจะชนะแต่ก็ดูโง่ คนฉลาดเค้าจะไม่เหยียดคนอื่น จะไม่ทำอย่างที่มีงทำ