ตามหัวข้อเลยค่ะ
ยอมรับเลยว่าเราแค่เด็กคนหนึ่งอายุ18ปี
บ้านเราจน แม่ส่งมาเรียนกรุงเทพกับน้า
วันๆน้ากลับมาจากทำงานก็ด่าเรา ว่าเรา บอกว่าเรามันไม่มีประโยชน์ ไม่น่าเกิดมา ทำอะไรก็ไม่ได้ เราทำอะไรนิดหน่อยก็ชอบแซะ แม่เราก็ไม่สนใจไม่ส่งเงินมาให้ จนเราต้องทะเลาะกับน้าอีก น้าบอกจะไม่ให้เรียนต่อ บอกว่าโง่ เรียนไปทำไม
เราเป็นแค่เด็กที่มีความฝัน แต่เค้าดูถูกเรา เหมือนฝันสลายเลยค่ะ เราต้องโดนด่าอยู่แบบนี้มาเกือบ10ปี ไม่เคยได้กินข้าวกับน้าสักครั้ง ไม่เหมือนครอบครัวเดียวกัน แม่ก็ไม่เคยติดต่อมา ครอบครัวก็เอาแต่ต่อว่าว่าเรามันตัวปัญหาไม่น่าเกิดมาเลย เราควรทำยังไงดี?
เครียด ไม่อยากตาย แต่ก็ไม่อยากอยู่
ยอมรับเลยว่าเราแค่เด็กคนหนึ่งอายุ18ปี
บ้านเราจน แม่ส่งมาเรียนกรุงเทพกับน้า
วันๆน้ากลับมาจากทำงานก็ด่าเรา ว่าเรา บอกว่าเรามันไม่มีประโยชน์ ไม่น่าเกิดมา ทำอะไรก็ไม่ได้ เราทำอะไรนิดหน่อยก็ชอบแซะ แม่เราก็ไม่สนใจไม่ส่งเงินมาให้ จนเราต้องทะเลาะกับน้าอีก น้าบอกจะไม่ให้เรียนต่อ บอกว่าโง่ เรียนไปทำไม
เราเป็นแค่เด็กที่มีความฝัน แต่เค้าดูถูกเรา เหมือนฝันสลายเลยค่ะ เราต้องโดนด่าอยู่แบบนี้มาเกือบ10ปี ไม่เคยได้กินข้าวกับน้าสักครั้ง ไม่เหมือนครอบครัวเดียวกัน แม่ก็ไม่เคยติดต่อมา ครอบครัวก็เอาแต่ต่อว่าว่าเรามันตัวปัญหาไม่น่าเกิดมาเลย เราควรทำยังไงดี?