อยากขอให้เพื่อนๆ ชาวพันทิปทุกท่าน ช่วยแนะนำหน่อยค่ะว่ามีทางไหนบ้างที่อยู่เมกาแล้วจะสามารถหาเงินได้เยอะๆ เหมือนที่คนอื่นเค้าทำกัน เพราะอยู่เมกามาปีกว่าแล้ว นอกจากเงินเก็บไม่มีแถมเงินเดือนที่ได้บอกเลยว่าแทบมีไม่พอใช้เลยด้วยซ้ำ เมื่อก่อนทำงานร้านอาหารไทยในแมนฮัตตัน แล้วเจ้าของร้านดันย้ายไปอยู่ D.C. เลยปิดร้านถาวร หมายความว่าเราตกงานนั่นแหละ ขนาดเมื่อก่อนทำ 2 งาน บอกตรงๆ นะพอวัดกับรายจ่ายแล้วยังแทบจะไม่เหลือ
เราถือ 2 สัญชาติ เป็นทั้งพลเมืองเกิดที่นี่และมีใบแจ้งเกิด แต่ว่าย้ายกลับไปอยู่ไทยตั้งแต่ 2 ขวบ แล้วก็ไม่ได้กลับไปเยืยนสหรัฐฯ อีกเลย ตลอดจนตอนนี้อายุ 20 แล้วเพิ่งจะได้กลับมาอีกครั้งแถมต้องมาอยู่ถาวรอีกด้วย ตลอดระยะเวลาที่อยู่เมืองไทยจะมีคุณยายกับป๊าที่เป็นคนดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายของเรา คุณยายอยู่เชียงใหม่ ส่วนป๊าอยู่กรุงเทพกับเมียใหม่และลูกที่เค้ามีด้วยกัน คือป๊ากับแม่เราแยกทางกันไง พอแม่ส่งเรากลับมาอยู่เมืองไทยกับคุณยาย แล้วเค้าก็บินกลับไปแต่งงานใหม่ที่เมกา แล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย นานๆ ครั้งจะได้โทรคุยกัน พอขึ้นม.1 คุณยายก็ให้เราย้ายมาอยู่กับป๊าที่กรุงเทพ ป๊าเค้ามีบ้าน 2 หลัง หลังแรกคือบ้านเอื้ออาทร ส่วนอีกหลังเป็นบ้านจัดสรรค์อยู่ในหมู่บ้านแถวทาวน์อินทาวน์ก็อยู่กับลูกและเมียใหม่ของเค้าแหละ ส่วนเราก็ใช้ชีวิตตามลำพังในบ้านเอื้ออาทรต่อไปลำพัง แต่ป๊าก็จะคอยช่วยเหลือด้านค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ทุกบาท ทุกสตางค์ เราขออะไรคือได้หมดทุกอย่าง ป๊าไม่เคยขัดใจเราเลย เพราะเค้าคิดว่าถือเป็นการชดเชยที่เค้าละเลยและไม่ได้อยู่ใกล้ชิดเพื่อดูแลเรา ไหนจะค่าขนมจากทางคุณยายที่ให้เรามาตลอดอีก คือชีวิตสบายมากเลยแหละ ไม่ต้องลำบากตรากตรำทำอะไรเองเลย
เกมส์พลิก พอคุณยายท่านเสีย แม่บินกลับมาเมืองไทย แล้วก็ลากเราไปอยู่กับเค้าที่โน่น พอเราย้ายมาอยู่ แม่ก็ปล่อยเราลอยแพให้ทำเองทุกอย่าง เพราะจะให้มานั่งสปอยล์เหมือนอย่างที่ป๊าและคุณยายเคยทำ บอกเลยว่าสำหรับแม่ ไม่มีทางเด็ดขาด อีกอย่างเราอายุ 20 แล้วด้วย สามีใหม่มะกันเค้าคงยอมมาเลี้ยงเราหรอกนะ และล่าสุดเราโทรหาแม่ คือเราช๊อตหนักไม่ไหวแล้ว เงินไม่มีเลย แต่คำตอบที่ได้ยินคือแม่บอกว่ากลับไปอยู่เมืองไทยได้สักพักแล้ว พาสามีใหม่เค้าไป Long Holiday ที่ไทย น่าจะอีก 2-3 เดือนถึงจะกลับ พอเราถามเรื่องเงิน แม่บอกว่าถ้าสามารถทำเงินที่มีให้หมดได้ ก็ต้องสามารถหาเงินที่หมดให้มีได้เหมือนกัน
ตอนนี้เหนื่อยมากเลยค่ะ ทั้งกายและใจเลย คิดถึงคุณยายมากๆ ด้วย จะร้องไห้ อยากกลับบ้านก็ไม่รู้จะกลับไปหาใคร จะไปต่อก็ไม่รู้จะเดินทางไหนดี ไม่คิดเหมือนกันว่าทำไมชีวิตมันจะเหนื่อยได้ถึงขนาดนี้
อยู่เมกายังไงถึงจะหาเงินได้เยอะๆ เหมือนคนอื่นเค้าบ้าง
เราถือ 2 สัญชาติ เป็นทั้งพลเมืองเกิดที่นี่และมีใบแจ้งเกิด แต่ว่าย้ายกลับไปอยู่ไทยตั้งแต่ 2 ขวบ แล้วก็ไม่ได้กลับไปเยืยนสหรัฐฯ อีกเลย ตลอดจนตอนนี้อายุ 20 แล้วเพิ่งจะได้กลับมาอีกครั้งแถมต้องมาอยู่ถาวรอีกด้วย ตลอดระยะเวลาที่อยู่เมืองไทยจะมีคุณยายกับป๊าที่เป็นคนดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายของเรา คุณยายอยู่เชียงใหม่ ส่วนป๊าอยู่กรุงเทพกับเมียใหม่และลูกที่เค้ามีด้วยกัน คือป๊ากับแม่เราแยกทางกันไง พอแม่ส่งเรากลับมาอยู่เมืองไทยกับคุณยาย แล้วเค้าก็บินกลับไปแต่งงานใหม่ที่เมกา แล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย นานๆ ครั้งจะได้โทรคุยกัน พอขึ้นม.1 คุณยายก็ให้เราย้ายมาอยู่กับป๊าที่กรุงเทพ ป๊าเค้ามีบ้าน 2 หลัง หลังแรกคือบ้านเอื้ออาทร ส่วนอีกหลังเป็นบ้านจัดสรรค์อยู่ในหมู่บ้านแถวทาวน์อินทาวน์ก็อยู่กับลูกและเมียใหม่ของเค้าแหละ ส่วนเราก็ใช้ชีวิตตามลำพังในบ้านเอื้ออาทรต่อไปลำพัง แต่ป๊าก็จะคอยช่วยเหลือด้านค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ทุกบาท ทุกสตางค์ เราขออะไรคือได้หมดทุกอย่าง ป๊าไม่เคยขัดใจเราเลย เพราะเค้าคิดว่าถือเป็นการชดเชยที่เค้าละเลยและไม่ได้อยู่ใกล้ชิดเพื่อดูแลเรา ไหนจะค่าขนมจากทางคุณยายที่ให้เรามาตลอดอีก คือชีวิตสบายมากเลยแหละ ไม่ต้องลำบากตรากตรำทำอะไรเองเลย
เกมส์พลิก พอคุณยายท่านเสีย แม่บินกลับมาเมืองไทย แล้วก็ลากเราไปอยู่กับเค้าที่โน่น พอเราย้ายมาอยู่ แม่ก็ปล่อยเราลอยแพให้ทำเองทุกอย่าง เพราะจะให้มานั่งสปอยล์เหมือนอย่างที่ป๊าและคุณยายเคยทำ บอกเลยว่าสำหรับแม่ ไม่มีทางเด็ดขาด อีกอย่างเราอายุ 20 แล้วด้วย สามีใหม่มะกันเค้าคงยอมมาเลี้ยงเราหรอกนะ และล่าสุดเราโทรหาแม่ คือเราช๊อตหนักไม่ไหวแล้ว เงินไม่มีเลย แต่คำตอบที่ได้ยินคือแม่บอกว่ากลับไปอยู่เมืองไทยได้สักพักแล้ว พาสามีใหม่เค้าไป Long Holiday ที่ไทย น่าจะอีก 2-3 เดือนถึงจะกลับ พอเราถามเรื่องเงิน แม่บอกว่าถ้าสามารถทำเงินที่มีให้หมดได้ ก็ต้องสามารถหาเงินที่หมดให้มีได้เหมือนกัน
ตอนนี้เหนื่อยมากเลยค่ะ ทั้งกายและใจเลย คิดถึงคุณยายมากๆ ด้วย จะร้องไห้ อยากกลับบ้านก็ไม่รู้จะกลับไปหาใคร จะไปต่อก็ไม่รู้จะเดินทางไหนดี ไม่คิดเหมือนกันว่าทำไมชีวิตมันจะเหนื่อยได้ถึงขนาดนี้