ฝากนิยายค่ะ เข้าไปอ่าน ให้กำลังใจ แนะนำกันได้นะคะ
ตัวอย่างนิด ๆ หน่อย ๆ จ้า
งานฉลองมงคลสมรสที่ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่สมฐานะของฝั่งเจ้าสาวซึ่งรวยติดอันดับประเทศ ไม่ว่าจะเป็นซุ้มดอกไม้สดที่ให้ความหมายสำหรับความรักของคู่บ่าวสาว ถูกจัดเอาไว้อย่างประณีตสวยงามสมเกียรติ อีกทั้งฉากหลังหลังของเวทีในงานก็ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้สดเช่นกัน บรรยากาศในงานให้ความโรแมนติก อบอุ่น ทุกอย่างถูกจัดเอาไว้อย่างลงตัว และสมฐานะของตระกูลเจนกิจ ซึ่งทุกคนต่างรู้จักเครือเจริญรุ่ง กลุ่มธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ที่มีธุรกิจหลักคืออาหาร และการเกษตรผ่านบริษัทลูก และธุรกิจอื่น ๆ อีกมากมาย
สาวสวยในชุดราตรีสีแดงเพลิง ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงเอาไว้อย่างประณีต ผมถูกปล่อยตรงพริ้วสลวย เธอก้าวเดินเข้ามาในงานด้วยท่าทีดุจนางพญา ชุดราตรีที่เธอสวมใส่ช่วยขับผิวขาวของเธอให้ยิ่งเด่น สะดุดตา เธอสวมใส่มาเพื่อฆ่าเจ้าสาวให้ดูดร๊อปลงทันตา ผู้คนต่างจับจ้องเธออย่างสนอกสนใจ เธอไม่ได้สนใจใครทั้งนั้น สายตาของเธอจับจ้องไปยังคู่บ่าวสาวที่อยู่บนเวที
“ยินดีกับเพื่อนด้วยนะจ๊ะ” เมื่อหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเวที พราวพิลาศส่งยิ้มเหยียดไปให้คนทรยศทั้งสอง ทั้งยังอวยพรด้วยน้ำเสียงที่ดังพอให้คนทั้งคู่ได้ยิน “ขอให้รักกันมาก ๆ นะ” บอกจบน้ำตาที่ถูกกลั้นก็ไหลลงจากห่างตาช้า ๆ แล้วคว้าแก้วแชมเปญบนโต๊ะใกล้ ๆ ยกขึ้นเป็นการฉลองให้กับทั้งคู่ ก่อนจะหมุนตัวกลับแล้วเดินออกไปจากงาน
ตัวอย่างนิด ๆ หน่อย ๆ จ้า
มันตราเลื่อนดูรูปถ่ายที่ถูกบันทึกเก็บไว้ในโทรศัพท์เครื่องบางนั้น เรื่องราว ความทรงจำเก่า ๆ ต่างเรืองร้อยออกมาเป็นภาพลวงตาให้หล่อนได้เห็น เสียงหัวเราะ คำพูด ยังคงแว่วเข้ามาในโสตประสาท พื้นที่ภายในเพนท์เฮ้าส์แทบจะถูกตารางวาล้วนมีแต่ภาพของเขากับหล่อนอยู่เต็มไปหมด น้ำตาแห่งการสูญเสียรินไหลลงมาอาบแก้มบาง หล่อนไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกนี้อย่างไรดี จะไม่มีเขาอีกแล้วในชีวิตของหล่อน เขากำลังตกไปเป็นของคนอื่น ‘ใช่สิ ลองโทร. ไปขอร้องเขาอีกครั้ง ถ้าเขารักเราเขาจะต้องกลับมา’ เมื่อคิดได้แบบนี้มือบางที่ถือโทรศัพท์เครื่องบางก็ติดต่อหาดนัยทันที รอไม่นานปลายสายก็รับ ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตากลับมาแย้มยิ้มด้วยความดีใจ
“ฮะ…ฮัลโหล” แต่เสียงที่ตอบกลับมาจากปลายสายกลับเป็นผู้หญิงคนนั้น น้องสาวต่างมารดาของหล่อน คำพูดที่หลุดออกมาจากปากของคนที่แย่งชิงเขาไปจากหล่อน มีแต่ความเย้ยหยัน เสียงหัวเราะเยาะเย้ย
“เลิกโทร. มาหาพี่นัยได้แล้ว เพราะฉันไม่ชอบให้คนอื่นโทร. หาแฟนของฉัน” แล้วสายก็ถูกตัดไป น้ำตาที่ไหลไม่ขาดสายก็ยิ่งไหลรินลงด้วยความเจ็บใจ เสียใจ ปนเปกันไปหมด
ฝากนิยายหน่อยจ้า เข้าไปอ่านกันเยอะ ๆ นะคะ
งานฉลองมงคลสมรสที่ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่สมฐานะของฝั่งเจ้าสาวซึ่งรวยติดอันดับประเทศ ไม่ว่าจะเป็นซุ้มดอกไม้สดที่ให้ความหมายสำหรับความรักของคู่บ่าวสาว ถูกจัดเอาไว้อย่างประณีตสวยงามสมเกียรติ อีกทั้งฉากหลังหลังของเวทีในงานก็ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้สดเช่นกัน บรรยากาศในงานให้ความโรแมนติก อบอุ่น ทุกอย่างถูกจัดเอาไว้อย่างลงตัว และสมฐานะของตระกูลเจนกิจ ซึ่งทุกคนต่างรู้จักเครือเจริญรุ่ง กลุ่มธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ที่มีธุรกิจหลักคืออาหาร และการเกษตรผ่านบริษัทลูก และธุรกิจอื่น ๆ อีกมากมาย
สาวสวยในชุดราตรีสีแดงเพลิง ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงเอาไว้อย่างประณีต ผมถูกปล่อยตรงพริ้วสลวย เธอก้าวเดินเข้ามาในงานด้วยท่าทีดุจนางพญา ชุดราตรีที่เธอสวมใส่ช่วยขับผิวขาวของเธอให้ยิ่งเด่น สะดุดตา เธอสวมใส่มาเพื่อฆ่าเจ้าสาวให้ดูดร๊อปลงทันตา ผู้คนต่างจับจ้องเธออย่างสนอกสนใจ เธอไม่ได้สนใจใครทั้งนั้น สายตาของเธอจับจ้องไปยังคู่บ่าวสาวที่อยู่บนเวที
“ยินดีกับเพื่อนด้วยนะจ๊ะ” เมื่อหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเวที พราวพิลาศส่งยิ้มเหยียดไปให้คนทรยศทั้งสอง ทั้งยังอวยพรด้วยน้ำเสียงที่ดังพอให้คนทั้งคู่ได้ยิน “ขอให้รักกันมาก ๆ นะ” บอกจบน้ำตาที่ถูกกลั้นก็ไหลลงจากห่างตาช้า ๆ แล้วคว้าแก้วแชมเปญบนโต๊ะใกล้ ๆ ยกขึ้นเป็นการฉลองให้กับทั้งคู่ ก่อนจะหมุนตัวกลับแล้วเดินออกไปจากงาน
มันตราเลื่อนดูรูปถ่ายที่ถูกบันทึกเก็บไว้ในโทรศัพท์เครื่องบางนั้น เรื่องราว ความทรงจำเก่า ๆ ต่างเรืองร้อยออกมาเป็นภาพลวงตาให้หล่อนได้เห็น เสียงหัวเราะ คำพูด ยังคงแว่วเข้ามาในโสตประสาท พื้นที่ภายในเพนท์เฮ้าส์แทบจะถูกตารางวาล้วนมีแต่ภาพของเขากับหล่อนอยู่เต็มไปหมด น้ำตาแห่งการสูญเสียรินไหลลงมาอาบแก้มบาง หล่อนไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกนี้อย่างไรดี จะไม่มีเขาอีกแล้วในชีวิตของหล่อน เขากำลังตกไปเป็นของคนอื่น ‘ใช่สิ ลองโทร. ไปขอร้องเขาอีกครั้ง ถ้าเขารักเราเขาจะต้องกลับมา’ เมื่อคิดได้แบบนี้มือบางที่ถือโทรศัพท์เครื่องบางก็ติดต่อหาดนัยทันที รอไม่นานปลายสายก็รับ ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตากลับมาแย้มยิ้มด้วยความดีใจ
“ฮะ…ฮัลโหล” แต่เสียงที่ตอบกลับมาจากปลายสายกลับเป็นผู้หญิงคนนั้น น้องสาวต่างมารดาของหล่อน คำพูดที่หลุดออกมาจากปากของคนที่แย่งชิงเขาไปจากหล่อน มีแต่ความเย้ยหยัน เสียงหัวเราะเยาะเย้ย
“เลิกโทร. มาหาพี่นัยได้แล้ว เพราะฉันไม่ชอบให้คนอื่นโทร. หาแฟนของฉัน” แล้วสายก็ถูกตัดไป น้ำตาที่ไหลไม่ขาดสายก็ยิ่งไหลรินลงด้วยความเจ็บใจ เสียใจ ปนเปกันไปหมด