เราอายุ19 อยู่คอนโดกับพี่สาวอยู่ 20
เราเรียนสถาปัตงานยุ่งมากๆ
เรากลับมาบ้าน ทำอาหารเย็น เตรียมอาหารเที่ยงของวันถัดไปทุกวัน
เราไม่อยากซื้อข้างข้างนอก เพราะเราอยู่ต่างประเทศมันแพงมาก
เราเหนื่อยมากเพราะพี่สาวไม่เคยช่วย งานบ้านก็แทบไม่ทำ
จะช่วยก็ต่อเมื่อเราพูด
พอเราพูดบ่อยๆก็เลยเริ่มอคติใส่เรา หาว่าเราไม่พอใจ
พี่สาวนานๆทีรู้สึกผิดเลยทำอาหารบ้าง ทำไข่เจียวง่ายๆ ทำอาหารเดือนละครั้ง
แต่ปิดเทอมมีเวลาว่างทั้งวันก็ยังทำแต่ไข่เจียว
เราเลยพูดเล่นๆว่า ไข่เจียวอีกแล้ว
และเราก็กลายเป็นผู้ร้าย พี่เราเอาเราไปฟ้องคนนู้นคนนี้ว่าเราไม่พอใจ
พอพี่เราเริ่มทำอาหารอย่างอื่นบ้าง เช่น ผัดฟักทอง ก็ผัดแบบฟักทองไม่สุก กินไม่ได้ ซื้อแต่อาหารสำเร็จรูปมาให้เรากิน
ทำแกงเขียวหวานไหม้ เพราะไม่ยอมดูเตาเพราะแอบเอาผู้ชายเข้ามานอน
เรื่องรสชาติอาการ เราไม่เคยว่าเลย ไม่เคยมีเจตนาว่า แค่พูดว่า เออฟักทองมันแข็งอะ แกงมีกลิ่นไหม้เนอะ
แล้วอยู่ดีๆเค้าก็เอาเราไปพูดกับคนอื่นอีกว่าเราไม่พอใจ
เราไม่ได้โมโหที่เค้าแทบจะไม่ช่วยเราหรอกเรื่องทำอาหาร
เค้าทำอาหารเดือนละครั้ง เราทำทุกวัน
แต่พอเค้าทำ อาหารมันแย่มาก เราไม่มีสิทธิพูดอะไรเลย เพราะเค้าจะหาว่าเราไม่พอใจ
เค้าเอาไปเล่าให้ เพื่อนเราฟัง ให้พ่อแม่ฟังว่าเราไม่พอใจเค้า
เราโมโหตรงนี้
พี่เราออกไปข้างนอกแทบทุกวันตอนปิดเทอม
เราก็ทำงานบ้านอยู่บ้าน พอเราแกล้งขี้เกียจวันนึงก็จะโดนพี่บ่นว่าทำไมอยู่บ้านไม่ทำอะไร
เรารู้สึกแย่มาก เพราะปกติเราทำทุกวัน เปิดเทอมปิดเทอม ทำอาหาร ทำงานบ้าน
ทั้งๆที่พี่เราแทบไม่ทำอะไรเลย นอกจากแอบพาผู้ชายเข้ามานอนตอนเราออกไปเรียน
พอเราพูดถึงพฤติกรรมที่พาผู้ชายเข้ามา พี่เราก็จะโมโหทันที หาว่า อย่าพูด
เราบอกว่า ทำไมมาอ้างว่าตัวเองไม่มีเวลาช่วยทำอาหาร ช่วยงานบ้าน ทั้งๆที่ตัวเองมีเวลาพาผู้ชายเข้ามานอน
เค้าโมโหมาก ฟ้องแม่หาว่าเราว่าเค้าอีก
เรารู้สึกผิดหวังมากๆทั้งเรื่องผู้ชาย เรื่องช่วยเหลือกัน
เราไม่อยากมีพี่แบบนี้ ที่เราจะต้องเป็นผู้นำแทนพี่
เราเริ่มรู้สึกว่าพี่ไม่ให้เกียรติเราแล้วทำไมเราต้องให้เกียรติเค้า เราเริ่มขึ้นเสียง
เราทำใจไม่ได้เลย พฤติกรรมแบบนี้ พอพูดอะไรก็หาว่าเราว่าเค้า
เราว่าเรามองว่าตัวเองถูกเกินไปเพราะเราไม่เหลือความไว้ใจ ความให้เกียรติเค้าอีกแล้ว
แต่เราก็คิดว่าเราไม่ผิด เพราะเราทำดีที่สุดแล้ว ไม่เคยประพฤติไม่ดีเลย
เราอยากให้พ่อแม่สบายใจซักที
เราไม่รู้จะทำยังไงดี
ทำยังไงให้ใจเย็นเมื่อทะเลากับพี่น้อง
เราเรียนสถาปัตงานยุ่งมากๆ
เรากลับมาบ้าน ทำอาหารเย็น เตรียมอาหารเที่ยงของวันถัดไปทุกวัน
เราไม่อยากซื้อข้างข้างนอก เพราะเราอยู่ต่างประเทศมันแพงมาก
เราเหนื่อยมากเพราะพี่สาวไม่เคยช่วย งานบ้านก็แทบไม่ทำ
จะช่วยก็ต่อเมื่อเราพูด
พอเราพูดบ่อยๆก็เลยเริ่มอคติใส่เรา หาว่าเราไม่พอใจ
พี่สาวนานๆทีรู้สึกผิดเลยทำอาหารบ้าง ทำไข่เจียวง่ายๆ ทำอาหารเดือนละครั้ง
แต่ปิดเทอมมีเวลาว่างทั้งวันก็ยังทำแต่ไข่เจียว
เราเลยพูดเล่นๆว่า ไข่เจียวอีกแล้ว
และเราก็กลายเป็นผู้ร้าย พี่เราเอาเราไปฟ้องคนนู้นคนนี้ว่าเราไม่พอใจ
พอพี่เราเริ่มทำอาหารอย่างอื่นบ้าง เช่น ผัดฟักทอง ก็ผัดแบบฟักทองไม่สุก กินไม่ได้ ซื้อแต่อาหารสำเร็จรูปมาให้เรากิน
ทำแกงเขียวหวานไหม้ เพราะไม่ยอมดูเตาเพราะแอบเอาผู้ชายเข้ามานอน
เรื่องรสชาติอาการ เราไม่เคยว่าเลย ไม่เคยมีเจตนาว่า แค่พูดว่า เออฟักทองมันแข็งอะ แกงมีกลิ่นไหม้เนอะ
แล้วอยู่ดีๆเค้าก็เอาเราไปพูดกับคนอื่นอีกว่าเราไม่พอใจ
เราไม่ได้โมโหที่เค้าแทบจะไม่ช่วยเราหรอกเรื่องทำอาหาร
เค้าทำอาหารเดือนละครั้ง เราทำทุกวัน
แต่พอเค้าทำ อาหารมันแย่มาก เราไม่มีสิทธิพูดอะไรเลย เพราะเค้าจะหาว่าเราไม่พอใจ
เค้าเอาไปเล่าให้ เพื่อนเราฟัง ให้พ่อแม่ฟังว่าเราไม่พอใจเค้า
เราโมโหตรงนี้
พี่เราออกไปข้างนอกแทบทุกวันตอนปิดเทอม
เราก็ทำงานบ้านอยู่บ้าน พอเราแกล้งขี้เกียจวันนึงก็จะโดนพี่บ่นว่าทำไมอยู่บ้านไม่ทำอะไร
เรารู้สึกแย่มาก เพราะปกติเราทำทุกวัน เปิดเทอมปิดเทอม ทำอาหาร ทำงานบ้าน
ทั้งๆที่พี่เราแทบไม่ทำอะไรเลย นอกจากแอบพาผู้ชายเข้ามานอนตอนเราออกไปเรียน
พอเราพูดถึงพฤติกรรมที่พาผู้ชายเข้ามา พี่เราก็จะโมโหทันที หาว่า อย่าพูด
เราบอกว่า ทำไมมาอ้างว่าตัวเองไม่มีเวลาช่วยทำอาหาร ช่วยงานบ้าน ทั้งๆที่ตัวเองมีเวลาพาผู้ชายเข้ามานอน
เค้าโมโหมาก ฟ้องแม่หาว่าเราว่าเค้าอีก
เรารู้สึกผิดหวังมากๆทั้งเรื่องผู้ชาย เรื่องช่วยเหลือกัน
เราไม่อยากมีพี่แบบนี้ ที่เราจะต้องเป็นผู้นำแทนพี่
เราเริ่มรู้สึกว่าพี่ไม่ให้เกียรติเราแล้วทำไมเราต้องให้เกียรติเค้า เราเริ่มขึ้นเสียง
เราทำใจไม่ได้เลย พฤติกรรมแบบนี้ พอพูดอะไรก็หาว่าเราว่าเค้า
เราว่าเรามองว่าตัวเองถูกเกินไปเพราะเราไม่เหลือความไว้ใจ ความให้เกียรติเค้าอีกแล้ว
แต่เราก็คิดว่าเราไม่ผิด เพราะเราทำดีที่สุดแล้ว ไม่เคยประพฤติไม่ดีเลย
เราอยากให้พ่อแม่สบายใจซักที
เราไม่รู้จะทำยังไงดี