อยากรู้ว่าซื้อมาแต่พล็อตเรื่อง แล้วเขียนบท เขียนเหตุการณ์ คำพูดต่างๆ เอง หรือเหมือนเค้าซะส่วนใหญ่คะ

ถ้าเขียนใหม่เองเป็นส่วนใหญ่ก็จะได้ชื่นชมที่คนไทยเขียนบทสมัยนี้ได้เรียลขึ้นเยอะเลยค่ะ ฉีกไปจากแนวเดิมๆ ที่คนเดากันได้หมดแล้ว

เช่นนะคะ (เราเพิ่งมาดูตอนมาราธอน 2 ว้นหลัง ยังไม่ได้ดูช่วงแรกๆ ถ้าใครมีตอนไหนเสริม แสดงความเห็นได้เลยนะคะ) ขอใส่ spoil เผื่อใครยังไม่เคยดู
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ตอนที่วศินจะไปบอกอรุณาเรื่องสำคัญ จังหวะเดียวกับที่นาต้องรีบไปซื้อของมาทำเกี๊ยวไป รร.ลูก ที่เถียงกันหน้าบ้านสักพัก ถ้าเป็นละครไทยเดิมก็จะยื้อจนวศินไม่ได้พูด ละก็ยืดไปสักพัก ค่อยให้มีโอกาสที่นางเอกรู้ว่ากันยาเป็นโรคจิต แบบอันนี้คือกระชับไม่เวิ่นดี ไม่พิธีรีตอง
หรือเช่นเรื่องที่เคยปูมาว่าธารีแอบแซวนาเรื่องบอสที่นาปฏิเสธ  แล้วบอก โอเคๆเชื่อเพราะตาแกไม่เป็นประกาย ก็ไม่ลืมปมนี้แล้วมาขยี้เมื่อตอนล่าสุดว่าตาของนาเริ่มเป็นประกายแล้ว
พัฒนาการความรักของวศินกับอรุณาก็ดูมีความเป็นมาเป็นไป ไม่เขียนให้รีบรักกันรีบรู้ใจกันเกินไป มีเหตุการณ์ให้ได้ประทับใจกันเรื่อยๆ ดี ทำให้เราเข้าถึงจริงๆ  

ดูแล้วชอบบทมากอ่ะ มันไม่โดดดี เก็บรายละเอียดดีมาก รู้สึกจับต้องได้จริง
แต่ก็ขอมี feedback ที่คิดว่าน่าจะปรับปรุงเพื่อให้ยิ่งสมจริงกว่านี้นะคะ (คือก็เรื่องเล็กน้อยแหละ) เช่นชื่อยังคงความเป็นบรรทัดฐานละครไทย คือต้องเรียกชื่อจริงกันตลอด คนธรรมดาเค้าส่วนใหญ่จะมีชื่อเล่นนะ ซึ่งแทบไม่เป็นชื่อเดียวกับชื่อจริงเลย แต่นี้ใช้ชื่อจริงไม่ก็เรียกชื่อคำสุดท้ายสั้นๆแทน เช่น ยัยนา คุณชาติ(สุชาติ) นิน (มุนิน) แล้วก็เรื่องชุด เราว่าชุดขอลอรุณากับมุนินไม่ค่อยสมจริงไปหน่อย คือถ้าปรับ ตบๆ อีกหน่อยจะยิ่งรักเลย