สวัสดีค่ะทุกๆท่านที่กำลังจะอ่านเรื่องน้าของดิฉันต่อไปนี้.......เน้นนะคะว่าทุกอย่างที่ดิฉันจะเล่ามันคือความจริงที่เเสนทรหดมากๆ
เริ่มเลยนะคะ......น้าของดิฉันมีชื่อว่าเก๋(นามสมมติ) ดิฉันชื่อ ขนุน(นามสมมติ) พี่สาวชื่อ ขิม(นามสมมติ)
ในช่วงเดือนมิถุนายนที่ผ่านมาดิฉันได้ย้ายออกจสกบ้านไปอยู่หอเพื่อไปฝึกงานที่สายการบินเเห่งหนึ่ง หลังจากที่ได้ฝึกงานไปแล้ว 2 เดือน ดิฉันก็เหลือวันหยุดพักผ่อนอีกประมาณ 1 อาทิตย์ เลยโทรหาพี่สาวว่าจะกลับบ้านเเล้วนะ พี่สาวนางก็ชวนให้มาทำงานที่ร้านขายของก่อนกลับบ้านจะได้มีตังไว้ใช้ เราก็คิดในใจว่า เอ่ออ....ก็ดีนะ ก็เลยตกลงว่าโอเคจะไปช่วยงานที่ร้าน(ไม่ระบุนะจ่ะว่าร้านขายของอะไร เพราะเดี๋ยวความดิฉันจะเเตก) พี่ก็มารับกลับบ้านตอนวันเสาร์เเล้วก็พาไปที่ร้านขายของก่อน พาไปสวัสดีพี่ๆที่ร้านทุกคน (วันที่ไปรับดิฉันเเม่ของดิฉันไปด้วยนะจะ *เเม่ดิฉันมีสถานะเป็นพี่สาวของคุณเก๋ ซึ่งคุณเก๋เป็นน้องสาวเเม่ดิฉัน) หลังจากที่เเม่พาดิฉันมาส่งที่ร้านก็รอกันจนร้านปิดเเล้วก็ขับรถเเวะกินข้าวข้างทางเเล้วก็ไปบ้านน้าของดิฉัน นางของดิฉันคุณเก๋ก็ได้มีการชักชวนให้เเม่ดิฉันนอนค้างที่บ้านของเธอเเต่เเม่ดิฉันปฏิเสธเพราะต้องรีบกลับบ้านไปทำงานต่อ เลยเเยกย้ายกันต่างคนต่างอยู่
วันเเรกผ่านไปอย่างราบรื่น
วันที่สอง-สาม-สี่-จนถึงวันที่ห้า
น้าของดิฉันคือคุณเก๋...ขอบอกเลยว่าเป็นคนขี้งกมากๆเว่อร์ จริงๆเเล้วดิฉันเป็นหลานที่นิสัยค่อนข้างดีไม่อยากเล่าเรื่องน้าให้ฟังนะคะ เเต่กูอดไม่ได้จริงๆเป็นคุณเก๋ลำไยเกินกว่าที่ดิฉันจะรับเธอได้จริงๆ. ฉันมาอยู่บ้านคุณเก๋ได้ 5 วัน คุณเก๋ก็ได้มาคุยกับฉันว่า บ้านของเธอค่าน้ำมันขึ้นตั้งเเต่ฉันมาอยู่ เธอบอกปกติเธออยู่กับสามีค่าน้ำเธออยู่ที่ประมาณ 200 บาท พอมีพี่สาวฉันมาช่วยงานที่ร้านค่าน้ำก็ขึ้นมาเยอะพอเเล้ว พอฉันมาอยู่ด้วยอีกคนทำให้น้ำขึ้นมาเยอะกว่าเดิม เเล้วเธอก็บ่นยาวมากจ้าา ยาวจนเเบบนี้อินี้นึกแอบด่านางในใจว่าเเบบ “ลำไยนะเก๋” (ขอเรียกเเบบเสียมารยาทนะคะ ไม่ได้มีเจตนาเเต่ทนไม่ได้จริงๆ) คือเเบบ.....คนเราต้องอาบน้ำเช้า เย็น ไม่ใช่หรอ? ดิฉันก็เถียงนางเลยจ้า น้ำมันก็ต้องอาบเช้า-เย็น ไม่แปลกที่ค่าน้ำมันจะขึ้นมา ความลำไยของคุณเก๋ก็เริ่มขึ้น นางก็โฆษณาตัวเองเลยจ้าว่านางอาบน้ำเเค่เช้า เย็นไม่เคยอาบเพราะไม่สกปรกเลย นางบอกตอนที่พี่สาวดิฉันยังไม่ย้ายมาอยู่กับนาง ค่าน้ำนางเเค่ 200 บาท เเล้วนางก็ ลำไย ลำไย ลำไย ต่อไปเรื่อยๆ ไอ้เราก็นั่งคิดในใจว่าเดี๋ยวนะเก๋....! (คุณเก๋มีสุนัขเด้วยนะคะ รักเหมือนลูกในไส้เลี้ยงเหมือนไข่ในหินเลี้ยงดีจนสุนัขเป็นโรคผิวหนัง) คุณเก๋เลี้ยงสุนัขไว้ในบ้านเเถมเจ้าสุนัขตัวนี้มันค่อนข้างติดคุณเก๋มากๆ คุณเก๋ให้มันนอนบนเตียงด้วยเเละสุนัขของคุณเก๋ทุกเช้า กลางวัน เย็น ชอบมาเลียตามตัวคุณเก๋(เปรียบเสมือนคุณเก๋เป็นน่องไก่ทอดกรอบจะเลียอะไรขนาดนั้น ) ดิฉันก็เถียงกับคุณเก๋อีกว่า มันน่าชื่นชมใช่ไหมถ้าอาบเเค่ตอนเย็น? นางบอกอย่างน้อยก็ประหยัดละกัน ดิฉันคิดในใจว่า อ่อ คือต้องการให้กูทำยังไงละ ให้เอาทิชชูเปียกมาเช็ดตัวเเทนการอาบน้ำเลยดีไหม? หรือให้กูไปอาบน้ำที่ห้างไหมจะได้ช่วยประหยัดค่าน้ำ ? งงมากกับเรื่องนี้.....
ความลำไยมีอีกเยอะเขียนต่อยังไงก็ไม่จบจ้าไว้มาเล่าต่อ นิ้วจะหัก!!
ผิดไหมที่ทนคนลำไยไม่ได้!
เริ่มเลยนะคะ......น้าของดิฉันมีชื่อว่าเก๋(นามสมมติ) ดิฉันชื่อ ขนุน(นามสมมติ) พี่สาวชื่อ ขิม(นามสมมติ)
ในช่วงเดือนมิถุนายนที่ผ่านมาดิฉันได้ย้ายออกจสกบ้านไปอยู่หอเพื่อไปฝึกงานที่สายการบินเเห่งหนึ่ง หลังจากที่ได้ฝึกงานไปแล้ว 2 เดือน ดิฉันก็เหลือวันหยุดพักผ่อนอีกประมาณ 1 อาทิตย์ เลยโทรหาพี่สาวว่าจะกลับบ้านเเล้วนะ พี่สาวนางก็ชวนให้มาทำงานที่ร้านขายของก่อนกลับบ้านจะได้มีตังไว้ใช้ เราก็คิดในใจว่า เอ่ออ....ก็ดีนะ ก็เลยตกลงว่าโอเคจะไปช่วยงานที่ร้าน(ไม่ระบุนะจ่ะว่าร้านขายของอะไร เพราะเดี๋ยวความดิฉันจะเเตก) พี่ก็มารับกลับบ้านตอนวันเสาร์เเล้วก็พาไปที่ร้านขายของก่อน พาไปสวัสดีพี่ๆที่ร้านทุกคน (วันที่ไปรับดิฉันเเม่ของดิฉันไปด้วยนะจะ *เเม่ดิฉันมีสถานะเป็นพี่สาวของคุณเก๋ ซึ่งคุณเก๋เป็นน้องสาวเเม่ดิฉัน) หลังจากที่เเม่พาดิฉันมาส่งที่ร้านก็รอกันจนร้านปิดเเล้วก็ขับรถเเวะกินข้าวข้างทางเเล้วก็ไปบ้านน้าของดิฉัน นางของดิฉันคุณเก๋ก็ได้มีการชักชวนให้เเม่ดิฉันนอนค้างที่บ้านของเธอเเต่เเม่ดิฉันปฏิเสธเพราะต้องรีบกลับบ้านไปทำงานต่อ เลยเเยกย้ายกันต่างคนต่างอยู่
วันเเรกผ่านไปอย่างราบรื่น
วันที่สอง-สาม-สี่-จนถึงวันที่ห้า
น้าของดิฉันคือคุณเก๋...ขอบอกเลยว่าเป็นคนขี้งกมากๆเว่อร์ จริงๆเเล้วดิฉันเป็นหลานที่นิสัยค่อนข้างดีไม่อยากเล่าเรื่องน้าให้ฟังนะคะ เเต่กูอดไม่ได้จริงๆเป็นคุณเก๋ลำไยเกินกว่าที่ดิฉันจะรับเธอได้จริงๆ. ฉันมาอยู่บ้านคุณเก๋ได้ 5 วัน คุณเก๋ก็ได้มาคุยกับฉันว่า บ้านของเธอค่าน้ำมันขึ้นตั้งเเต่ฉันมาอยู่ เธอบอกปกติเธออยู่กับสามีค่าน้ำเธออยู่ที่ประมาณ 200 บาท พอมีพี่สาวฉันมาช่วยงานที่ร้านค่าน้ำก็ขึ้นมาเยอะพอเเล้ว พอฉันมาอยู่ด้วยอีกคนทำให้น้ำขึ้นมาเยอะกว่าเดิม เเล้วเธอก็บ่นยาวมากจ้าา ยาวจนเเบบนี้อินี้นึกแอบด่านางในใจว่าเเบบ “ลำไยนะเก๋” (ขอเรียกเเบบเสียมารยาทนะคะ ไม่ได้มีเจตนาเเต่ทนไม่ได้จริงๆ) คือเเบบ.....คนเราต้องอาบน้ำเช้า เย็น ไม่ใช่หรอ? ดิฉันก็เถียงนางเลยจ้า น้ำมันก็ต้องอาบเช้า-เย็น ไม่แปลกที่ค่าน้ำมันจะขึ้นมา ความลำไยของคุณเก๋ก็เริ่มขึ้น นางก็โฆษณาตัวเองเลยจ้าว่านางอาบน้ำเเค่เช้า เย็นไม่เคยอาบเพราะไม่สกปรกเลย นางบอกตอนที่พี่สาวดิฉันยังไม่ย้ายมาอยู่กับนาง ค่าน้ำนางเเค่ 200 บาท เเล้วนางก็ ลำไย ลำไย ลำไย ต่อไปเรื่อยๆ ไอ้เราก็นั่งคิดในใจว่าเดี๋ยวนะเก๋....! (คุณเก๋มีสุนัขเด้วยนะคะ รักเหมือนลูกในไส้เลี้ยงเหมือนไข่ในหินเลี้ยงดีจนสุนัขเป็นโรคผิวหนัง) คุณเก๋เลี้ยงสุนัขไว้ในบ้านเเถมเจ้าสุนัขตัวนี้มันค่อนข้างติดคุณเก๋มากๆ คุณเก๋ให้มันนอนบนเตียงด้วยเเละสุนัขของคุณเก๋ทุกเช้า กลางวัน เย็น ชอบมาเลียตามตัวคุณเก๋(เปรียบเสมือนคุณเก๋เป็นน่องไก่ทอดกรอบจะเลียอะไรขนาดนั้น ) ดิฉันก็เถียงกับคุณเก๋อีกว่า มันน่าชื่นชมใช่ไหมถ้าอาบเเค่ตอนเย็น? นางบอกอย่างน้อยก็ประหยัดละกัน ดิฉันคิดในใจว่า อ่อ คือต้องการให้กูทำยังไงละ ให้เอาทิชชูเปียกมาเช็ดตัวเเทนการอาบน้ำเลยดีไหม? หรือให้กูไปอาบน้ำที่ห้างไหมจะได้ช่วยประหยัดค่าน้ำ ? งงมากกับเรื่องนี้.....
ความลำไยมีอีกเยอะเขียนต่อยังไงก็ไม่จบจ้าไว้มาเล่าต่อ นิ้วจะหัก!!