เว็บไซต์ในเครือ
bloggang.com Bloggang pantown.com Pantown pantipmarket.com PantipMarket
maggang.com Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
Pantip Application Pantip iOS Pantip Android Pantip Android
เกี่ยวกับเรา

ความปรารถนาครั้งสุดท้ายของคุณตาเจริญเพื่อนผม

กระทู้สนทนา
แต่งเรื่องสั้น
A friend… is a hand when you feel all alone.
เพื่อน……. ให้กำลังใจเสมอเวลาที่คุณรู้สึกเดียวดาย

ความปรารถนาครั้งสุดท้ายของคุณตาเจริญเพื่อนผม

ผมชื่อประสาน ทำงานอยู่แผนกสินเชื่อของธนาคารมีชื่อแห่งหนึ่ง ปัจจุบันยังโสด พักอยู่ในห้องเช่าเล็กๆ ราคาพอสมควรภายในซอย… ติดกับบ้านของคุณตาเจริญอดีตช่างรับเหมาก่อสร้าง แกพักอยู่กับลูกชายและลูกสะใภ้ บ้านหลังนี้เดิมทีเป็นของแก แต่แกยกให้ลูกชาย ทำไปทำมา จากที่เคยเป็นเจ้าของบ้าน สภาพของแกตอนนี้ดูไม่ต่างจากผู้อาศัย

วันๆแกนั่งเหงาอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน รอผมกลับจากทำงาน แกจะได้คุยกับผม ที่แกว่าเป็นเพื่อนคนเดียวของแก
ปีนี้ผมอายุสามสิบเอ็ด คุณตาเจริญเจ็ดสิบสี่ เป็นเพื่อนกันมันดีตรงนี้ ไม่จำกัดอายุ ไม่มีชั้นวรรณะ

ผมรักและชื่นชมคุณตาเจริญ เพราะแกเป็นคนชัดเจนในทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการงาน หรือว่าความรัก
ในฐานะช่าง แกทำหน้าที่อย่างซื่อสัตย์ไม่สุกเอาเผากิน บ้านที่แกสร้าง ไม่ว่าหลังเล็ก หรือว่าหลังใหญ่ ค่าจ้างจะน้อย หรือมาก แกจะสร้างให้ดีที่สุด เพื่อให้คนที่อยู่บ้านที่แกสร้างมีความสุข  เพราะแกตระหนักดีว่า
Home is where the heart is บ้านเราอยู่ที่ไหน หัวใจเราก็อยู่ที่นั่น

ส่วนในเรื่องของความรัก แกก็ตรงไปตรงมาเช่นกัน
สมัยที่เป็นหนุ่มและยังโสดอาจจะคบสาวมากหน้าหลายตา แต่พอแต่งงานอยู่กินกับคุณป้าสมพิศภรรยาคู่ชีวิต แกก็ไม่เคยไปข้องแวะกับสาวใด รักและให้เกียรติภรรยา ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมากระทั่งภรรยาตายจากไปเมื่อหลายปีก่อน จะหายคิดถึงภรรยาอันเป็นที่รักได้ได้บ้าง ก็ตอนที่ได้เห็นหน้าลูกชายที่หน้าตาละม้ายคล้ายกับภรรยา แต่ลูกชายวันๆเอาแต่ทำงาน ไม่อยู่ให้ดูหน้า พอวันหยุดเมื่อไหร่ก็จะไปเที่ยวกับภรรยาไม่สนใจคุณตาเจริญ

ผมเห็นประจำ ยามที่ผมนั่งคุยกับคุณตาเจริญ แล้วลูกชายหรือลูกสะใภ้กลับจากงานมาเห็น สองคนนั่น แค่ยิ้มให้นิดๆ แล้วก็เดินเข้าบ้าน ไม่พูดอะไรกับแกสักคำ คุณตาเจริญก็ได้แต่มองตามไปอย่างเศร้าๆ พร้อมกับถอนใจ

“ไม่มีเราสักคน ตาคงเหงา” คุณตาเจริญมักจะพูดกับผมอย่างนี้ ผมไม่ว่าอะไรได้แต่ยิ้ม ก่อนจะคะยั้นคะยอให้แกเล่าเรื่องของแกให้ผมฟัง ผมไม่ได้ทำเพราะอยากเอาใจ แต่ผมอยากฟังจริงๆ
เพราะเรื่องราวของคุณลุงตาเจริญน่าสนใจทุกเรื่อง แต่ถ้าถามผมว่าชอบเรื่องไหนเป็นพิเศษ คงไม่พ้นเรื่องที่แกนั่งรถไฟจากกาญจบุรี เข้ากรุงเทพเป็นครั้งแรกตอนที่เป็นเด็ก
ทุกครั้งที่คุณตาเจริญเล่าเรื่อง ดวงตาอันฟ้าฟางของแกเป็นประกาย  บางช่วงบางตอน แกจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ บางครั้งหัวเราะเอิ๊กอ๊าก เมื่อกล่าวถึงวีรกรรมของตนในวัยเด็ก
ความตื่นเต้นที่ได้นั่งรถไฟครั้งแรก เลยนั่งไม่ติด คอยชะเง้อ ชะโงก โผล่หน้าออกนอกหน้าต่าง มองวิวข้างทาง ชี้โน้นนี่ให้วุ่น ไม่ฟังคำห้ามปรามของพ่อกับแม่ ที่กลัวว่าจะเกิดอันตรายกับขึ้นกับลูกชาย
“ถ้าเป็นไปได้ ตาอยากจะนั่งรถไฟอีกสักครั้งก่อนตาย” คุณตาเจริญมักจะพูดกับผมอย่างนี้

ผมได้ยินก็ยิ้มๆไม่พูดอะไร หากลูกชายคุณตาเจริญไม่ว่างพาไป ผมนี่แหละจะพาคุณตาเจริญไปเอง ผมคิดอยู่เงียบๆในใจ
เพราะกลัวว่าถ้าพูดออกมาแล้วทำไม่ได้ จะเสียคำพูด ซึ่งผมไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น

แล้วผมก็พาคุณตาเจริญนั่งรถไฟไปกาญจน์อย่างที่คิดในวันนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคุณตาเจริญจะแปลกใจเพียงไร ที่จู่ๆผมบอกแกว่าจะเลี้ยงข้าวแกที่ร้านอาหารแถวห้างใกล้บ้าน แต่กลับพาแกขึ้นรถไฟไปกาญจน์
นั่งไปนั่งกลับ ชมวิวข้างทาง กินอาหารกล่องบนรถไฟ

ผมนั่งตรงกันข้ามกับคุณตาเจริญ
ตอนแรกแกก็นั่งดีอยู่หรอก แต่สักพักแกก็ลุกขึ้นยืน มือทั้งสองข้างที่เหี่ยวย่น ปูดโปนด้วยเส้นเลือด เกาะหน้าต่างรถไฟ ชะโงกหน้าออกไปนอกรถ มองวิวสองข้างทางอย่างตื่นเต้น
ผมกลัวแกจะล้ม ขยับจะลุกไปประคอง คุณตาเจริญก็ร้องห้ามยิ้มๆ
“ไม่ต้องประสาน ตาไม่ใช่เด็ก แก่แล้วดูแลตัวเองได้”

เมื่อแกพูดเช่นนั้น ผมเลยปล่อยให้แกทำในสิ่งที่แกปรารถนา  แกชะเง้อชะแง้ หัวเราะชอบใจ กับสิ่งที่เห็น พอนึกขึ้นมาได้ ก็หันมาบอกผม
“ขอบใจนะประสาน ที่พาตามานั่งรถไฟ ตามีความสุขจริงๆ ที่ได้ทำในสิ่งที่อย่างทำ”
“เล็กๆน้อยน่ะครับคุณตา อย่าคิดอะไรเลย ผมพาคุณตาขึ้นรถไฟ ผมเองก็ได้นั่งด้วย สนุกดีออก”ผมบอกยิ้มๆ รู้สึกดีใจ และมีความสุข ที่เห็นคุณตาเจริญยิ้มอย่างมีความสุข

ผมเป็นคนต่างจังหวัด พ่อกับแม่เสียไปตั้งแต่ผมยังเด็ก ตากับยายเลี้ยงดูผมมา จบมัธยมปลายแถวบ้านเอ็นติดมหาลัยในกรุงเทพ จบแล้วก็ทำงานในกรุงเทพ พอวันหยุด หรือว่างผมจะกลับไปหาท่านทั้งสองทันที  เพราะรู้ว่าท่านห่วง และคิดถึงผม
แต่ถึงแม้ว่าตากับยายจะเหงา เพราะคิดถึงผม แต่ท่านทั้งสองยังมีกันและกัน ผิดกับคุณตาเจริญ ที่โดดเดี่ยวราวกับอยู่ตัวคนเดียวในโลก เพราะมีลูกก็เหมือนกับไม่มี

ผมกลับจากเยี่ยมตากับยายที่ต่างจังหวัดหลังไปเยี่ยมท่านทั้งสองช่วงวันหยุด ไม่เข้าบ้าน แต่รีบไปบ้านคุณตาเจริญ เอาผลไม้และของแห้งมาฝากอย่างเคย แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อไม่เห็นคุณตาเจริญนั่งอยู่หน้าบ้าน แถมประตูบ้านปิดสนิท
ผมเคาะประตูแต่ไม่มีคนตอบ ระหว่างที่ยืนหันรีหันขวางจะกลับบ้านก่อน แล้วค่อยกลับมาใหม่ คุณยายรื่นบ้านฝั่งตรงข้ามบ้านคุณตาเจริญผ่านมาเห็นก็รายงานข่าวร้ายให้ผมรู้
“พี่เจริญ เข้าโรงพยาบาลเมื่อวาน แกไปซื้อข้าวแกงที่ตลาดข้ามถนนโดนรถชน ลูกชายกับลูกสะใภ้ไม่อยู่ไปเที่ยวหัวหิน ชาวบ้านเลยช่วยพาแกส่งโรงพยาบาล เห็นว่าอาการหนัก เผลอๆอาจจะไม่รอด“

แล้วคุณตาเจริญก็ไม่รอดจริงๆ
ในงานศพของคุณตาเจริญ ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้หลังสุด เพราะไม่ใช่แขกคนสำคัญ ไม่มีใครสนใจผม แขกเหรื่อมากันเต็มงาน เดินกันให้ไขว่ ทั้งเพื่อนเก่าของคุณตาเจริญสมัยเรียน และเพื่อนร่วมงาน  รวมทั้งเพื่อนลูกชาย เพื่อนลูกสะใภ้ อีกทั้งคนรู้จัก อย่างน้อยๆ คุณตาก็ไม่เหงา เหมือนกับครั้งยังมีชีวิตอยู่ ที่วันแล้ววันเล่านั่งโดดเดี่ยวอยู่หน้าบ้านตามลำพัง

ผมถอนใจยาวมองไปที่โลงศพของคุณตาเจริญ รูปหน้าศพสมัยที่ยังคุณตาเป็นหนุ่ม ผมยิ้มเศร้าๆ นึกถึงคำพูดของคุณตาเจริญที่บอกกับผมในวันที่เรานั่งรถไฟด้วยกัน
“ขอบใจนะประสาน ที่พาตามานั่งรถไฟ ตามีความสุขจริงๆ ที่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ”


ขอบคุณเพื่อนนักเขียน นักอ่านทุกท่านที่แวะมาอ่าน มาโหวต เป็นกำลังใจให้  และนักอ่านไร้เงาก็ขอบคุณเช่นกันนะคะ
ถ้าเรื่องสั้นเรื่องนี้มีอะไรขาดตกบกพร่อง ผิดพลาดขออภัยด้วยค่ะ และหากหลงลืมตกหล่นชื่อของเพื่อนนักเขียนนักอ่านท่านใดก็ต้องขอโทษอีกเช่นกันนะคะ




ขอบคุณจากก้นบึ้งของหัวใจ

คุณ Susisiri หลงรัก,คุณ Psycho man ซึ้ง ,คุณลายลิขิต หลงรัก ,น้องดาว Lady Star  919 ซึ้ง, คุณออมอำพัน  ซึ้ง, คุณ
คุณ นลินมณี( คุณแอน) หลงรัก, เปลวอัคคี หลงรัก, ณ  Kasareevซึ้ง,คุณ Mareeraya หลงรัก, คุณนุ่น lovereason หลงรัก,คุณน้ำ เนตรนที,คุณ Nevica คุณ Na (นะ) หลงรัก , คุณ มัศยวีร์ หลงรัก,คุณอ้น Psyco factory ถูกใจ ,คุณ Can live หลงรัก, คุณ เกสรผกา หลงรัก,คุณอ้อม สมาชิก  หมายเลข  868666 หลงรัก, คุณกาปอมซ่า หลงรัก คุณมาโซคิส หลงรัก,คุณDarasawan หลงรัก,คุณคุณแม่ใจดี หลงรัก,คุณน้ำตาจากฟ้า หลงรัก ,คุณพวงดารา ถูกใจ,คุณแก้วกรกซ ซึ้ง,คุณเปรียว sixtyone ถูกใจ, คุณDraconia ถูกใจ , คุณ วราภรณ์  Pink  ถูกใจ,คุณPeiNing ถูกใจ,คุณ สวนดอก ถูกใจ คุณเสาวรส17 หลงรัก ุคุณพิมแสนยา หลงรัก,คุณสมาชิกหมายเลข3875792 หลงรัก,คุณจรัสภาพ หลงรัก

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แก้ไขข้อความเมื่อ
18
ถูกใจให้พอยต์
turtle_cheesecake
Canossa ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3152787 ถูกใจ, ลุงแผน ซึ้ง, Je Viens De La Lune ถูกใจ, เสาวรส17 ถูกใจ, ป้าทุยบ้านทุ่ง ถูกใจ, ส.สัตยา ซึ้ง, ศรเขียว หลงรัก, Susisiri หลงรัก, GTW หลงรักรวมถึงอีก 8 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น

คุณสามารถแสดงความคิดเห็นกับกระทู้นี้ได้ด้วยการเข้าสู่ระบบ

บนสุด ล่างสุด อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
ติดต่อทีมงานพันทิป |  ติดต่อลงโฆษณา
BlogGang |  PantipMarket |  Pantown |  Maggang
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่