การเลี้ยงลูกในวัยรุ่น (15 ปี) ในเมื่อเกิดปัญหาแล้วต้องแก้ไขอย่างไร

กระทู้คำถาม
ตอนนี้มีปัญหาคะ  ลูกชายกำลังเข้าสู่วัยรุ่น เขาเริ่มต่อต้านแม่ เถียง  ขี้เกียด ไม่รู้จักรับผิดชอบ และที่สำคัญ ตอนนี้เริ่มลองบุหรี่  ซึ่งทำให้แม่กังวลมากๆ  เพราะความคิดของแม่  การสูบบุหรี่มันจะทำให้ลูกเข้าไปสู่วงการยาเสพติดชนิดอื่นๆอีกได้ง่าย  
            คุณแม่  คุยกลับเขาไม่กี่คำจะต้องมีการเถียง ดุ ด่า ช่วงหลังๆ มาบ่อยมาก  แม่คงจะจุกจิกเขามากไป  ( แม่กับเขาพึ่งมาอยู่ด้วยกันแค่ช่วง ม.1 เพราะเลิกกับคุณพ่อเขาคะ  แต่ก่อนหน้านั้นเราก็พูดคุย กันตลอดนะคะ แล้วแม่ก็มีแฟนใหม่ แต่ไม่มีลูกนะคะ ) การที่เรามีแฟนใหม่อาจเป็นปัญหาหนึ่ง แต่เขากับแฟนใหม่ของคุณแม่ก็คุยกันดีนะคะ  คุณแม่มากกว่าที่จะดุด่าเสียงดัง  แม่พยายามที่จะพูดดีๆ  ไม่ว่า  แต่ขอให้เขารู้จักรับผิดชอบตัวเองทำหน้าที่ตัวเองให้ได้  จะออกไปไหนก็ให้ไปได้แต่ตกลงเรื่องเวลา  เขาก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง  แม่ก็ไม่ได้ว่า เรื่องเกมส์ก็มีต่อว่าแต่ก็ให้มีช่วงเวลาให้เล่น  แต่เขาไม่เคยทำได้ตามเวลาที่ตกลงเลย  ดื่อๆมึนๆ  ไป   ทำท่าทางท้าทายไม่สนใจ  กวนประสาททำให้เราต้องโมโห  พูดกันดีๆได้ไม่ถึงนาที  ก็ต้องได้ดุด่ากันอีกละ  แต่แม่ก็พยายามบอกเขาตลอดนะคะว่าที่ดุด่าไปเพราะรักลูก  และก็กอดเขาเป็นประจำ  เราจะมีวิธีไหนให้เขารู้จักวิธีการตัดสินใจที่ถูกต้อง  มีหลักเกณฑ์ ไม่เลยเถอดไปจนติดยาเสพติดคะ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 6
สวัสดีครับ

มาเล่าสู่กันฟัง เพราะผมก็ผ่านช่วงเวลาของ "วัยรุ่น" มาก่อน

ผมมักจะใช้คำว่า อารมณ์วัยรุ่น มาเป็นข้ออ้างในการกระทำของผมเสมอๆ และข้ออ้างเหล่านี้ จำกัดขอบเขตให้ผมได้นำพฤติกรรมเหล่านั้นมาเป็นนิสัยของตัวเองโดยไม่รู้ตัว

คุณอย่าลืมนะ คุณเป็น "แม่" นะครับ ไม่ใช่พี่เลี้ยงที่ วันๆจะต้องคอยตามต้อยๆ ดูแลเด็กคนนี้ให้ดี ไม่งั้นจะไม่ได้เงินตอบแทนจากการทำงาน ทำหน้าที่ของผู้เป็นแม่ครับ

1. ให้ความรัก - ความรักของแม่ เอาน้ำทะเลมาเป็นหมึก ก็เขียนไม่จบ เวลาผมโดนตีหรือไปตีกับคนอื่นมา แม่ผมก็จะกอดผมไว้แน่นๆลูบหัวเบาๆ แม่ไม่เคยตัดสินในความประพฤติของผม ลูกถูกก่อน เมื่อผิดจริง แม่ลงโทษเองอย่างสาสม

2. กฏระเบียบ - ซักผ้า ถูพื้น ไปซื้อกับข้าวทุกเช้า ช่วยทำอาหารเย็น ล้างจาน อันนี้เป็นสิ่งที่แม่ผมฝึกผมทุกวัน วันไหนผมเกเร วันนั้นผมก้นลายทุกที จริงครับที่การลงโทษมีให้เลือกมากมาย แต่การตีจะง่ายที่สุด และเห็นผลไวที่สุด แต่ใครจะมาตี/ลงโทษผมไม่ได้นะ แม่ผมเอาตาย ต้องแม่ตี/ลงโทษเอง

3. ประสบการณ์ชีวิต - เด็กๆอยากเที่ยวบาร์ครับ อยากไปกับเพื่อนๆเที่ยวเต้นรำกินเหล้า อารมณ์วัยรุ่นครับ แม่ผมก็ไปด้วย ผมยังจำภาพวันนั้นได้ดี ที่ผมไปเที่ยวผับ แล้วพ่อกับแม่นั่งคุยหัวเราะกันกระหนุงกระหนิง น่ารักไปอีกแบบ จนผมโตจบมัฐยมครับ แม่ขี้เกียจไปกับผมแล้วครับ แม่บอกมันน่าเบื่อ

4. การลงโทษ - ถ้าแม่ผมบอกว่าจะลงโทษ ต่อให้ผมล้างบ้านสะอาดทุกซองมุม ต่อให้ผมได้คะแนน 100 เต็มจากโรงเรียน ผมจะได้รับโทษที่แม่กำหนดไว้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย แม่ผมเป็นปัญญาชนที่ถือสัจจะเป็นสิ่งสำคัญ ผิดคือผิด ถูกคือให้คำชม

การได้รับการลงโทษจากแม่ผม เป็นสิ่งที่ผมกลัวมากๆ เพราะไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร ผมก็จะได้รับการลงโทษที่กำหนดไว้อย่างแน่นอน

5. การเป็นลูกผู้ชาย - เรื่องนี้สอนกันยากเพราะต้องขึ้นอยู่กับผู้เป็นพ่อด้วยครับ แต่แม่ผมจะสอนเสมอๆว่า จงปฏิบัติต่อผู้อื่น เฉกเช่นปฏิบัติต่อแม่ของตนเอง เวลาแม่ผมมีเรื่องไม่สบายใจหรือร้องให้ จะมาเล่าให้ผมฟัง แนะนำให้รู้ว่า อะไรคือธรรมชาติของการเป็นผู้หญิง ความอ่อนแอ ความอ่อนโยนเป็นเช่นไร ทำไมถึงมีน้ำตา เวลาผู้หญิงรู้สึกเจ็บปวด มันเจ็บปวดอย่างไร

6. การศึกษา - ผมเกเรมากครับ แต่แม่ผมพูดไว้ว่า ต่อให้ผมต้องเปลี่ยนโรงเรียนอีกซัก 100 โรงเรียน แม่ผมก็จะหาเงินมาส่งให้ผมเรียนจนจบ แม่ทำจริงทุกคำพูดที่กล่าวไว้กับผม

ที่ผมเล่ามา เป็นการแชร์ประสบการณ์สั้นๆของชีวิตวัยรุ่นครับ

สิ่งที่อยากจะบอกคือ เมื่อคุณมีบุญที่จะได้สร้างชีวิตคนๆหนึ่งด้วยมือเปล่าของคุณเอง คุณจำเป็นต้องเสียสละและทุ่มเทให้กับชีวิตนั้นๆ มีสัจจะ คำไหนคำนั้น มีทั้งพระเดชและพระคุณ ไม่ว่านิสัยส่วนตัวของคุณจะเป็นอย่างไร แต่สิ่งที่ปฏิบัติต่อลูกคือ ความเป็นแม่ผู้ชี้แนะทางชีวิตให้กับลูกครับ

My Two Cents,
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่