อยู่ไกลกันสามารถรักกันจริงๆได้หรอ

เรื่องมีอยู่ว่าเราเจอผชคนนึ่งในเฟชบุ๊คก้คุยกันช่วงแรกต่างคนต่างหายอ่านบ้างไม่ตอบบ้างตามภาษาคนอยู่คนละจังหวัดละเนอะละต่างคนก็ต่างมีคนที่ตัวเองชอบพอคุยไปมาสักพักก็ดันคุยกันทุกวันมีเรื่องราวนุ่นนี้นั้นมาเล่าให้กันฟังตลอดเวลาเรามีปันหาเกี่ยวกับความรัก งาน เขาก็เป็นคนเดียวที่อยู่และรับฟังตลอดนะแต่เราก็คิดมาตลอดว่าคนอยู่ไกลกัน (เราอยู่สมุทรสาครเขาอยู่นครปฐม) ก็ไม่ไกลมากแต่คงดูแลทุกวันไม่ได้หรอกจนตอนเนี้ยเราคุยกับเขาได้สามเดือนละเราควรไปเจอเขาไหมเพราะที่ผ่านมาคุยกันก้ไม่เคยเจอกันเลย แต่ตลอดเวลาสามเดือนที่คุยกันเรารู้สึกดีมากเลยนะเขาค่อยรับฟังเราทุกเรื่องถามว่าเขามีคนคุยไหมก็มีนะ เราก็มีแต่ความรู้สึกไม่เหมือนที่คุยกับเขาต่อให้คนคุยจะอยู่ใกล้มากกว่าก้ไม่เหมือนเขาที่เราคุยได้ทุกวันทุกเรื่องและเวลาเขาออกไปข้างนอกกินเหล้าเราจะมีกฏคือให้เขาหยอดกระปุกวันละ100 เจอกันเมื่อไหร่จะเอาเงินในกระปุกนั้นไปเที่ยวกัน คงเป็นเรื่องแปลกเนอะกับคนที่แค่เจอกันทางเฟชแค่โทรคุยกันไม่เคยเจอแต่กับมีความรู้สึกดีๆด้วยกับคุยได้มาตั้งสามเดือนถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่เคยเจอกันเลยคงเลิกคุยกันไปแล้วแต่นี่เรากับเสพติดการมีเขาในทุกวันเลย มันถึงเวลาที่ต้องเจอกันได้รึยังน้า กลัวไปหมดเลยกลัวถ้าเจอละตกลงคบกันวันไหนขึ้นมาจริงๆความรู้สึกดีๆแบบนี้จะหายไปกลัวระยะทางที่จะทำให้เราเจ็บอีก เราเข็ดกับความรักมากจนมาเจอเขาที่คอยปลอบใจตลอด (โทรทิ้งสายไว้คุยกันทุกคืนเลยย )