เห็นรูปแบบการเล่น โค้ชโปรไลเซน Thailand Way รุ่น 16 ปี ดูดีเลย เปลี่ยนภาพบอลเยาวชนไทยสมัยก่อนตามนี้

1 การเพลสซิ่งแบบทั้งทีม 2 ประตูที่มาเลเสีย มาจากการเพลสกดดันในแดนหลัง แดนกลางมาเลของเราล้วนๆเลย จนเขาผิดพบาดเอง มีอาการรนราน เหมือนนั่งดูเด็กไทยยุคก่อนเจอญี่ปุ่น ญี่ปุ่นใช้วิธีการนี้ในการเล่นกับทีมย่านอาเซียน ญี่ปุ่นแค่วิ่งเพลสในแดนเราเราก็เสียบอลง่ายๆ ซึ่งไทยพยายามเล่นแบบเด็กญี่ปุ่น แต่เป็นญี่ปุ่นเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่ซึ่งลองผิดลองถูก ในการนำระบบการเพลสซิ่งมาใช้กับเยาวชน รุ่นแรกของไทยอาจจะยังมีการเพลสซิ่งที่ไม่สมบูรณ์มาก แต่เชื่อว่ารุ่นต่อๆไปโค้ชจะได้เรียนรู้และพัฒนาเด็กไปอีกขั้นในเรื่องการเพลส ไม่เคยเห็นเด็กไทยในอดีตเล่นแบบนี้มาก่อน มีแต่วิ่งเพลสไม่พร้อมเพรียงกัน ต่างคนต่างวิ่ง

2 การเข้าแย่งบอลแบบดุดัน เร็ว ถึงเนื้อถึงตัว การให้เด็กเล่นแบบนี้บ่อยๆตั้งแต่อายุน้อย แม้จะพลาดเสียฟาวบ้าง แต่จะทำให้เด็กพัฒนาทักษะการแย่งบอลจากเท้าได้ดีขึ้น เมื่อก้าวเข้าไปเล่นลีกอาชีพ ในอนาคต เมื่อวานเห็นหลายจังหวะ

3  เล่นบอลเร็ว สปีดบอล จ่ายเร็ว เคลื่อนที่เร็ว เปลี่ยนแกนเร็ว เร็วจนโค้ชให้สัมภาษณ์ท้ายเกมว่า เล่นเร็วเร่งเกินไปจนจ่ายบอลพลาดหลายจังหวะ ช่วงสามสิบนาทีท้าย สังเกตเห็นว่าเด็กลดความเร็วลง เพื่อนเน้นการครองบอลให้อยู่กับทีมนานขึ้น จ่ายบอลกันไหลลื่นขึ้น ต่อบอลสวยขึ้น แต่โอกาสทำประตูก็น้อยลงกว่าครึ่งแรก การเล่นเร็วเกินไปจึงมีทั้งข้อดีและเสีย แล้วแต่สถานการณ์ในเกมก็แล้วกัน

ส่วนรุ่น 19 ปีตอนนี้ นั้นอาจช้าไปที่จะเรียนรู้สิ่งเหล่านี้.

อุ่นใจขึ้นที่ไม่ใช่บอลสโลไลฟ์ แปะกลับหลังวนไปมาแบบเมื่อก่อน จนนักเตะติดตัวไปยันชุดใหญ่

อย่างน้อยมันก็มีการเปลี่ยนแปลงบ้างเถอะ ถ้าเป็นแบบเดิมเล่นแบบเดิม ที่เราไม่เคยประสบความสำเร็จอะไรเลย ยกเว้นในย่านอาเซียน

มีใครเห็นอะไรอีกบ้าง