ขอ How to ใช้ชีวิตให้อยู่ได้และมีความสุข เมื่อรู้ว่าสามีนอกใจ

เนื่องจากตอนนี้เรากำลังตั้งครรภ์ได้ 28 week และพึ่งรู้ว่าสามีที่รักได้นอกใจ ไปมีคนอื่น เรารู้สึกผิดหวังและเสียใจมากจนไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ถามเขาว่า เราผิดตรงไหน เราดีไม่พอหรือ รึว่าเขาเบื่อเรา คำถามมากมายพรั่งพรูอยู่ในหัวสมอง ว่าทำไม เพราะอะไร แต่คำตอบที่ได้ คือเขาผิดเองที่เผลอตัวเผลอใจไปกับคนอื่นที่ไม่ใช่ภรรยา เราขอให้เขาเลิกและกลับมาเป็นครอบครัว กลับมาเป็นสามีที่เคยรักเรามากๆ กลับมาเป็นสามีที่เข้าใจเราในทุกๆเรื่อง คำตอบของเขามีเพียงแค่เขาทำไม่ได้ ถ้าให้เขาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เขาขอออกไปจากทุกอย่างที่เกิดขึ้น เมื่อเราพอที่จะเรียบเรียงได้ เราจึงบอกเขาไปเพียงแต่ว่า ถ้าเลิกกับเขาไม่ได้ หรือไม่มีความสุขที่อยู่กับเราก็ขอให้เขาไปอยู่ที่ๆเขามีความสุขดีกว่าอยู่ตรงนี้ เขาจับมือเราและบอกว่า เขาจะไม่ยอมทิ้งสิ่งที่ดีทร่สุดในชีวิตเขาไป (นั่นคือตัวเรา) เราเลยถามขึ้นมาอีกว่า ถ้าเราดีจริงเขาคงไม่มีคนอื่น เขาจึงขอโทษและขอเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง เราในฐานะที่เป็นแม่ของลูกเขา และเขาคือพ่อของลูก เขาคือสามีที่เรารัก เราจึงตกลงที่จะเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน แต่ การเริ่มต้นใหม่ของเราสองคน กลับกลายเป็นเราคนเดียวที่วิ่งตามเขา ดึงเขา คอยดูแล เอาใจใส่ในทุกๆเรื่อง ไถ่ถามทุกๆอย่าง เรายังคงทำทุกๆอย่างให้เป็นเหมือนเดิมและพยายามทำให้ดี ลืมเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น แต่สิ่งที่เราได้รับคือ เหมือนยิ่งไกล แววตาเขา สายตาเขาไม่เหมือนสามีคนเดิมที่เคยมีเราอยู่ในแววตา แววตาที่มีแค่เรา สายตาที่ถนอมเรา มันหายไป เรารู้สึกหมดหวังและสิ้นหวัง รู้สึกสงสารตัวเอง สงสารลูกที่กำลังจะเกิดมา แต่เมื่อถามเขาตรงๆว่ายังรักเราอยู่ไหม เขาได้แต่ตอบว่ายังรักเหมือนเดิม เพราะถ้าไม่รักเขาคงไปนานแล้ว มันจึงยังเป็นอะไรที่ยังคาราคาซังอยู่ ทุกวัน เราอยู่กับกองน้ำตา ความเหนื่อย เหนื่อยกาย เหนื่อยใจ เราท้องโตมาก แต่เราก็ยังต้องทำงาน เพื่อเงิน เพื่อลูก และเพื่อสามี จะได้มีกินด้วยกัน ทุกๆครั้งที่มีข้อความแจ้งเตือนความทรงจำ ทุกครั้งที่เราเห็นเรารู้สึกอ้างว้าง และเสียใจมากขึ้นเพราะความรักที่เขามอบให้เราในตอนนั้น มันดี ดีมากๆ เขารักเรามากๆ เรารักกันแบบไม่มีใครรู้หรอกว่าเรารักกันมากขนาดไหน มันดีและโคตรจะมีความสุข ตอนนี้เราได้แต่คิดเข้าข้างตัวเองว่า สักวันหนึ่ง เขาจะกลับมาเป็นสามีที่เรารัก ความรักที่เรารักกันจะกลับมา (ได้แต่หวัง) แต่ด้วยความที่เสียใจก็ได้แต่คิดเล่นๆว่า สักวันหนึ่ง อาจจะมีใครคนนึงเดินเข้ามาหาเราและบอกกับเราว่า จะดูแลเราและลูก ทั้งที่ไม่ใช่ลูกเขา และไม่สนใจอดีตอะไรทั้งนั้น เร่คงจะเป็นคนที่โชคดีเข้าสักวัน 555  
กระทู้นี้ไม่ได้ขออะไรค่ะ ขอเพียงแค่ กำลังใจ และข้อคิดดีๆ ปล.ถ้าใครมีของเด็กอ่อนที่อยากบริจาคก็บอกนะคะ ยินดีรับค่ะ ^^
ขอบคุณคอมเม้นท์ ทุกๆคอมเม้นท์ ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ