สวัสดีค่ะ
เรามีครอบครัวแล้ว ลูกเล็กอีก 1 และในท้องอีก 1
เราย้ายมาอยู่บ้านแฟนตั้งแต่ลูกคนแรก (ไม่ได้แต่งงาน) แต่มีผู้ใหญทั้งสองฝ่ายได้พูดคุยกัน
แต่ประเด็นอยู่ที่ว่าบ้านแฟนคนเยอะ
1.พ่อสามี นอนป่วยช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
2.แม่สามี ผู้ที่ทำทุกอย่างของบ้าน
3.พี่ชายสามี ป่วย ภาวะทางจิต แต่ช่วยแม่สามีทำทุกอย่างเช่นกัน
4.สามี ผู้มีหน้าที่หาเงินมาล่อเลี้ยงในบ้านเพียงคนเดียว
5.ฉันเอง ดูแลลูก ทำงานบ้าน เท่าที่จะทำได้
6.เด็กชายเอ 7ปี
7.เด็กหญิงบี 10 ปี เอและบี พี่น้องเดียวกัน
8.เด็กหญิงซี 11 ปี
10.เด็กชายดี 12 ปี และ ซีและดีพี่น้องเดียวกัน
11.น้องชายสามี 36 ปี
ภายในบ้าน 36 ตารางวา 3 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ
และปัญหาอยู่ที่ คนเยอะ ควบคุมไม่ได้ พอเราพูดหรือปัญหากับหลาน หรือคนในบ้าน เราเป็นหมาทุกครั้ง
เช่นล่าสุด
1.มีคนเอาปากกาไวท์บอร์ดไปเขียนที่โตทำงานเรา เราถาม(หลานเอ บี ซี ดี)ไม่มีใครยอมรับ เราเลยพูดว่า ทำอะไรไว้ไม่มีความรับผิดชอบ เท่านั้นค่ะ แม่สามี ไปตามลูกสาวอีกสองคน บ้านอยู่ใกล้มาที่บ้าน และ1ใน2พูดสอนหลานแหน็บเราว่าของของเขาอย่าไปแตะ คือเรารู้สึกว่าไม่มีวิธีสอนหลานที่ดีกว่านี้เหรอ แล้วเขาไม่สอนให้ยอมรับผิดกับสิ่งที่ทำไม่ถูกต้องเหรอ
2.การรับผิดชอบงานบ้านของหลาน สามีเราจะแบ่งหน้าที่ ให้ 4 คนชัดเจน กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างห้องน้ำ ล้างจาน แต่ไม่เคยทำ บอก10รอบให้ไปทำหน้าที่ของตัวเองก็ไม่ทำ เราจะเป็นทำเองทุกครั้ง แต่ถ้าพอเห็นสามีมีเรามา ถ้าเรากวาดขยะอยู่ จะรับไปหาไม้กวาดมากวาดกับเราทันที ส่วนเรื่องล้างจาน อีกคนหนึ่งก็คนข้างจะล้างบ่อย แต่ห้องน้ำจะไม่มีใครล้างเลย แต่ก็เรานี่แหละทนดูไม่ได้แล้วว่าใครจะทำ ทั้งสกปรก คราบเหลืองๆ กลิ่นเหม็นๆ เราก็ทำอีก ไหนจะซักผ้า ซักเครื่อง เราก็ซักให้ หยิบแม้แต่กางเกงในติดคราบสกปรกขาวๆ แต่เวลาใช้เด็กไปตากก็จะทำเฉย ใช้10รอบก็ไม่ทำ ต้องเป็นลุงคนที่ป่วยภาวะทางจิตทำทุกครั้ง
3.เวลาหลานทำผิดอะไรไม่เคยสั่งสอน ติเตือนหรือตี หรือสั่งคาดโทษอย่างเด็ดขาด แต่พอเวลาเราสอน และเราจะทำโทษ (จะตี)แม่สามีรับไม่ได้ หาว่าเรารักเกียจหลาน
เราไม่รังเกียจเลยค่ะ ถ้าสอนให้เขารับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำ และรู้ว่าอันไหนควรไม่ควร แต่นี้แตะต้องไม่ได้ สอนไม่ได้ ที่สำคัญสอนแล้วไม่จำ ขนาดแฟนเราสอนพวกหลานยังไม่เชื่อฟังเลย ทำลิงหลอกเจ้า
4.น้องชายสามี นอนและก็กิน กินและก็นอน ไม่ทำงานทำการ แม่สามีบอกว่าเขาป่วย แต่เรามองว่าขี้เกียจ เพราะเขายังมีครบ 32 อาการก็ปรกติ แถมมีหนี้เกือบสองแสน บอกว่าจะให้แท่สามีจ่าย งงกับตรรกะเขา งานก็ไม่ทำ ยังทำตัวเป็นภาระคนอื่น แต่เราไม่เคยพูด เรามองว่าลูกเขา เขาสอนมาเอง
5.ที่เราเสียใจที่สุดคือครั้งล่าสุด แฟนปล่อยให้เราเป็นหมา เพราะเรื่องที่หลานเขียนบนโต๊ะ แต่ไม่มีใครยอมรับแล้วไปตามลูกสาวอีกสองคนมา ถ้าเป็นคู่สะใภ้เราที่เป็นแม่เลี้ยงของซีและดี ทั้งคนจะนั่งฟังเงียบกริบไม่กล้าเถียง แม้แต่แม่สามียังนั่งฟังโดยดี (แต่ชอบว่าหลัยหลัง)
คือเรารู้สึกเหมือนว่าทั้งบ้าน ไม่ให้เกียรติเราเลย แต่เราก็ต้องทน ทั้งที่เรารู้สึกว่าเราไม่ไหวแล้วจริง เราคิดว่า วันหนึ่งเราอาจจะต้องเดินจากสามีเราไปเมื่อถึงเวลา
แล้วถ้าเป็นคนอื่นๆ คนอื่นคิดยังไงกับเรากับที่บ้านสามีค่ะ
หรือเราควรเปลี่ยนตัวเอง หรือถ้าเป็นคุณคุณจะแก้ปัญหาแบบนี้ยังไงค่ะ
บ้านก็บ้านสามี ลูกก็มีจะสองคนแล้ว
ขอโทษน่ะถ้าความคิดเราป่วย รบกวนช่วยแนะนำให้เราจิตใจสงบและปลงหน่อยค่ะ
อยู่บ้านสามี เหมือนอยู่ในมรสุม
เรามีครอบครัวแล้ว ลูกเล็กอีก 1 และในท้องอีก 1
เราย้ายมาอยู่บ้านแฟนตั้งแต่ลูกคนแรก (ไม่ได้แต่งงาน) แต่มีผู้ใหญทั้งสองฝ่ายได้พูดคุยกัน
แต่ประเด็นอยู่ที่ว่าบ้านแฟนคนเยอะ
1.พ่อสามี นอนป่วยช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
2.แม่สามี ผู้ที่ทำทุกอย่างของบ้าน
3.พี่ชายสามี ป่วย ภาวะทางจิต แต่ช่วยแม่สามีทำทุกอย่างเช่นกัน
4.สามี ผู้มีหน้าที่หาเงินมาล่อเลี้ยงในบ้านเพียงคนเดียว
5.ฉันเอง ดูแลลูก ทำงานบ้าน เท่าที่จะทำได้
6.เด็กชายเอ 7ปี
7.เด็กหญิงบี 10 ปี เอและบี พี่น้องเดียวกัน
8.เด็กหญิงซี 11 ปี
10.เด็กชายดี 12 ปี และ ซีและดีพี่น้องเดียวกัน
11.น้องชายสามี 36 ปี
ภายในบ้าน 36 ตารางวา 3 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ
และปัญหาอยู่ที่ คนเยอะ ควบคุมไม่ได้ พอเราพูดหรือปัญหากับหลาน หรือคนในบ้าน เราเป็นหมาทุกครั้ง
เช่นล่าสุด
1.มีคนเอาปากกาไวท์บอร์ดไปเขียนที่โตทำงานเรา เราถาม(หลานเอ บี ซี ดี)ไม่มีใครยอมรับ เราเลยพูดว่า ทำอะไรไว้ไม่มีความรับผิดชอบ เท่านั้นค่ะ แม่สามี ไปตามลูกสาวอีกสองคน บ้านอยู่ใกล้มาที่บ้าน และ1ใน2พูดสอนหลานแหน็บเราว่าของของเขาอย่าไปแตะ คือเรารู้สึกว่าไม่มีวิธีสอนหลานที่ดีกว่านี้เหรอ แล้วเขาไม่สอนให้ยอมรับผิดกับสิ่งที่ทำไม่ถูกต้องเหรอ
2.การรับผิดชอบงานบ้านของหลาน สามีเราจะแบ่งหน้าที่ ให้ 4 คนชัดเจน กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างห้องน้ำ ล้างจาน แต่ไม่เคยทำ บอก10รอบให้ไปทำหน้าที่ของตัวเองก็ไม่ทำ เราจะเป็นทำเองทุกครั้ง แต่ถ้าพอเห็นสามีมีเรามา ถ้าเรากวาดขยะอยู่ จะรับไปหาไม้กวาดมากวาดกับเราทันที ส่วนเรื่องล้างจาน อีกคนหนึ่งก็คนข้างจะล้างบ่อย แต่ห้องน้ำจะไม่มีใครล้างเลย แต่ก็เรานี่แหละทนดูไม่ได้แล้วว่าใครจะทำ ทั้งสกปรก คราบเหลืองๆ กลิ่นเหม็นๆ เราก็ทำอีก ไหนจะซักผ้า ซักเครื่อง เราก็ซักให้ หยิบแม้แต่กางเกงในติดคราบสกปรกขาวๆ แต่เวลาใช้เด็กไปตากก็จะทำเฉย ใช้10รอบก็ไม่ทำ ต้องเป็นลุงคนที่ป่วยภาวะทางจิตทำทุกครั้ง
3.เวลาหลานทำผิดอะไรไม่เคยสั่งสอน ติเตือนหรือตี หรือสั่งคาดโทษอย่างเด็ดขาด แต่พอเวลาเราสอน และเราจะทำโทษ (จะตี)แม่สามีรับไม่ได้ หาว่าเรารักเกียจหลาน
เราไม่รังเกียจเลยค่ะ ถ้าสอนให้เขารับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำ และรู้ว่าอันไหนควรไม่ควร แต่นี้แตะต้องไม่ได้ สอนไม่ได้ ที่สำคัญสอนแล้วไม่จำ ขนาดแฟนเราสอนพวกหลานยังไม่เชื่อฟังเลย ทำลิงหลอกเจ้า
4.น้องชายสามี นอนและก็กิน กินและก็นอน ไม่ทำงานทำการ แม่สามีบอกว่าเขาป่วย แต่เรามองว่าขี้เกียจ เพราะเขายังมีครบ 32 อาการก็ปรกติ แถมมีหนี้เกือบสองแสน บอกว่าจะให้แท่สามีจ่าย งงกับตรรกะเขา งานก็ไม่ทำ ยังทำตัวเป็นภาระคนอื่น แต่เราไม่เคยพูด เรามองว่าลูกเขา เขาสอนมาเอง
5.ที่เราเสียใจที่สุดคือครั้งล่าสุด แฟนปล่อยให้เราเป็นหมา เพราะเรื่องที่หลานเขียนบนโต๊ะ แต่ไม่มีใครยอมรับแล้วไปตามลูกสาวอีกสองคนมา ถ้าเป็นคู่สะใภ้เราที่เป็นแม่เลี้ยงของซีและดี ทั้งคนจะนั่งฟังเงียบกริบไม่กล้าเถียง แม้แต่แม่สามียังนั่งฟังโดยดี (แต่ชอบว่าหลัยหลัง)
คือเรารู้สึกเหมือนว่าทั้งบ้าน ไม่ให้เกียรติเราเลย แต่เราก็ต้องทน ทั้งที่เรารู้สึกว่าเราไม่ไหวแล้วจริง เราคิดว่า วันหนึ่งเราอาจจะต้องเดินจากสามีเราไปเมื่อถึงเวลา
แล้วถ้าเป็นคนอื่นๆ คนอื่นคิดยังไงกับเรากับที่บ้านสามีค่ะ
หรือเราควรเปลี่ยนตัวเอง หรือถ้าเป็นคุณคุณจะแก้ปัญหาแบบนี้ยังไงค่ะ
บ้านก็บ้านสามี ลูกก็มีจะสองคนแล้ว
ขอโทษน่ะถ้าความคิดเราป่วย รบกวนช่วยแนะนำให้เราจิตใจสงบและปลงหน่อยค่ะ