ก็คงมีแค่เวลาที่จะเยี่ยวยาเราได้ใช่มั้ย

อยากจะปล่อยวางบ้างแต่ทำไม่ได้เลย หลายเรื่องที่ทำให้นอนไม่เต็มอิ่ม มีความสุขไม่เต็มที่ อยากจะนอนหลับตาแบบไม่อยากตื่นมารับรู้อะไร เจอทั้งปัญหาครอบครัวที่แม้แต่คนที่เราไว้ใจที่สุดก็ไม่เข้าใจเราเลยสักคนอยากกลับบ้านแต่บ้านกลายเป็นที่ที่เราไม่ต้องการอีกแล้ว มีหลายเรื่องที่ยังไม่ค่อยลงตัว อยากจัดการทีล่ะปัญหาให้มันเรียบร้อยแต่ก็ท้อใจเหนื่อยเหลือเกินทุกวันนี้ถ้าไม่มีแฟนชีวิตคงแย่กว่านี้อยากขอบคุณเค้ามากๆ อย่างน้อยๆเค้าก็ทำให้เรามีกำลังใจอยากตื่นขึ้นมาสู้ต่อในวันพรุ่งนี้อาจจะบางเรื่องที่ไม่กล้าบอกเค้าเพราะไม่อยากให้เค้ามารับรู้ความทุกข์ของเราด้วย ตอนนี้เจอปัญหาหนักแต่ไม่สามารถบอกใครได้ เลยขอมาระบายในนี้แทนนะคะ คิดว่าสักวันคงดีขึ้น