สวัสดีค่ะ เราสมัครพันทิปมาโพสต์กระทู้นะคะ ขอโทษที่ไม่ได้โพสต์ด้วยรหัสหลัก เพราะเรารู้สึกกังวลมากจริงๆค่ะ
เรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวเราค่ะ พ่อแม่ของเราอยู่ต่างประเทศและท่านส่งเรามาเรียนที่ไทย โดยอาศัยอยู่กับน้า(น้องสาวของพ่อ)และอา(แฟนของน้า)และลูกชายของเขาค่ะ
เราเป็นคนที่ค่อนข้างเก็บกด คิดมาก อ่อนไหวง่าย และขาดความอบอุ่น เนื่องจากพ่อแม่ของเราหย่าร้างและแต่งงานใหม่มีครอบครัวที่น่ารักกันทั้งสองฝ่าย ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราแย่มากๆค่ะ เป็นเด็กมีปัญหาอยู่พักนึง เพราะท่านปิดบังเรา เรามักจะแอบไปร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ เพราะไม่มีคนเข้าข้างเราเลย จนมันกลายเป็นปมด้อยในชีวิตเรา และมักจะอ่อนไหวง่ายเรื่องครอบครัว
พ่อของเราเป็นคนที่เข้มงวดเรื่องเรียนของเรามากๆ ถึงแม้เราจะเรียนเก่งแล้วแค่ไหนก็ตาม พ่อก็ไม่เคยพอใจในตัวเราซักครั้ง พ่อห้ามเราดูการ์ตูน เล่นตุ๊กตา หรือดูหนังตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อคิดว่ามันไร้สาระ
ทุกๆปีเราจะกลับไปหาพ่อแม่ช่วงปิดเทอมค่ะ และเป็นทุกๆปีที่พ่อกดดันเราเรื่องเรียนทุกครั้งที่เจอหรือคุยกัน เราเลยไม่ค่อยสนิทกับพ่อเท่าไหร่
น้ากับอาดูแลเราดีมากๆค่ะ ท่านเลี้ยงดูเรามาเปรียบเสมือนลูกในท้อง ดูแลเรามา10ปีเต็มๆ โดยเฉพาะกับอาที่ดูแลและเข้าข้างเราเป็นพิเศษ จนเราเริ่มที่จะไม่วางใจ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราเริ่มเข้าช่วงวัยสาว ประมาณประถมปลายค่ะ บ่อยครั้งที่เรารู้สึกว่าเขาแอบดูเราอาบน้ำอยู่บ่อยๆ เราคิดมากจนเราเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับน้า แต่เราคิดว่าเราคิดผิด เพราะน้าเป็นคนที่ไม่สามารถเก็บความลับได้อยู่เลยค่ะ ท่านช่วยอะไรเราไม่ได้เลย ท่านเอาเรื่องที่เราปรึกษาไปบอกกับอา อาบอกปฏิเสธกลับมา และหายไปพักนึง เราคิดว่าเรามองท่านในแง่ร้ายเกินไป เราเลยไม่ได้ติดใจอะไรแล้ว จนเราเข้าสู่วัยมัธยมต้น เรามีเงินค่าขนมที่น้าจ่ายให้เราทุกๆเดือน บางครั้งก็พอหรือไม่พอใช้บ้าง เพราะเราเป็นคนที่ค่อนข้างใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ตามกิเลสและความติ่งเกาหลีของเรา จึงมีแต่รายจ่ายเข้ามา อามักจะถามเราลับหลังน้าถึงเรื่องค่าใช้จ่ายของเราตลอด เราบอกเขาไปทุกครั้งว่าเรามีเงินพออยู่ และไม่ต้องการเงินอีก แต่เขาก็ยัดเยียดเงินให้เรา แล้วบอกว่ามันเป็นความสุขของเขา แต่ห้ามเราไปบอกใคร เราก็ไม่ได้คิดอะไร จนมันเริ่มหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ เขาลวนลามเรา ขอกอดขอหอมเรา บางครั้งก็เอามือมาจับนมเรา ตอนนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นเราคิดได้ว่า ไม่มีใครช่วยเราได้นอกจากเราช่วยตัวเอง เราตัดสินใจบอกป้า แต่เรายังไม่บอกน้าเพราะเรากลัวเป็นเรื่องใหญ่ เขาก็เงียบหายไปอาทิตย์นึง
จนล่าสุดตอนกลางคืน เป็นสิ่งที่เรากลัวมากที่สุด แล้วมันก็เกิดขึ้น ประมาณตี4-5 มีเสียงตะกุกตะกักข้างนอกห้องเรา เหมือนมีคนพยายามจะเข้ามาในห้อง เราเป็นคนหลับลึกมากๆ คนที่บ้านปลุกเรา เราจะไม่ได้ยินและไม่ค่อยตื่น เขาเลยมักจะพกกุญแจห้องเปิดเข้ามา แต่กุญแจจะอยู่กับน้าสาวของเรา เราเลยสงสัยว่าเขาเปิดเข้ามาทำไม เราปิดโทรศัพท์และแกล้งหลับ ประตูเปิดออกมาพร้อมกับแสงแฟรชจากโทรศัพท์ แต่คนที่เข้ามาก็คืออาไม่ใช่น้าของเรา เราตกใจมาก สิ่งสุดท้ายที่คิดว่าปลอดภัยที่สุดสำหรับเรา เขายังเข้ามาได้ มีตรงไหนบ้างหรอที่เราอยู่แล้วสบายใจอ่ะ แต่เขาไม่ได้ทำอะไรเรานอกจากส่องไฟแล้วออกจากห้อง ล็อคให้เหมือนเดิมค่ะ เราคิดว่าเขาเป็นพวกโรคจิตจริงๆ ตื่นเช้ามาเราเลยเล่าเรื่องให้น้าเราฟัง เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ค่ะ
รู้สึกกลัวและไม่ปลอดภัย
เรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวเราค่ะ พ่อแม่ของเราอยู่ต่างประเทศและท่านส่งเรามาเรียนที่ไทย โดยอาศัยอยู่กับน้า(น้องสาวของพ่อ)และอา(แฟนของน้า)และลูกชายของเขาค่ะ
เราเป็นคนที่ค่อนข้างเก็บกด คิดมาก อ่อนไหวง่าย และขาดความอบอุ่น เนื่องจากพ่อแม่ของเราหย่าร้างและแต่งงานใหม่มีครอบครัวที่น่ารักกันทั้งสองฝ่าย ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราแย่มากๆค่ะ เป็นเด็กมีปัญหาอยู่พักนึง เพราะท่านปิดบังเรา เรามักจะแอบไปร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ เพราะไม่มีคนเข้าข้างเราเลย จนมันกลายเป็นปมด้อยในชีวิตเรา และมักจะอ่อนไหวง่ายเรื่องครอบครัว
พ่อของเราเป็นคนที่เข้มงวดเรื่องเรียนของเรามากๆ ถึงแม้เราจะเรียนเก่งแล้วแค่ไหนก็ตาม พ่อก็ไม่เคยพอใจในตัวเราซักครั้ง พ่อห้ามเราดูการ์ตูน เล่นตุ๊กตา หรือดูหนังตั้งแต่เด็ก เพราะพ่อคิดว่ามันไร้สาระ
ทุกๆปีเราจะกลับไปหาพ่อแม่ช่วงปิดเทอมค่ะ และเป็นทุกๆปีที่พ่อกดดันเราเรื่องเรียนทุกครั้งที่เจอหรือคุยกัน เราเลยไม่ค่อยสนิทกับพ่อเท่าไหร่
น้ากับอาดูแลเราดีมากๆค่ะ ท่านเลี้ยงดูเรามาเปรียบเสมือนลูกในท้อง ดูแลเรามา10ปีเต็มๆ โดยเฉพาะกับอาที่ดูแลและเข้าข้างเราเป็นพิเศษ จนเราเริ่มที่จะไม่วางใจ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราเริ่มเข้าช่วงวัยสาว ประมาณประถมปลายค่ะ บ่อยครั้งที่เรารู้สึกว่าเขาแอบดูเราอาบน้ำอยู่บ่อยๆ เราคิดมากจนเราเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับน้า แต่เราคิดว่าเราคิดผิด เพราะน้าเป็นคนที่ไม่สามารถเก็บความลับได้อยู่เลยค่ะ ท่านช่วยอะไรเราไม่ได้เลย ท่านเอาเรื่องที่เราปรึกษาไปบอกกับอา อาบอกปฏิเสธกลับมา และหายไปพักนึง เราคิดว่าเรามองท่านในแง่ร้ายเกินไป เราเลยไม่ได้ติดใจอะไรแล้ว จนเราเข้าสู่วัยมัธยมต้น เรามีเงินค่าขนมที่น้าจ่ายให้เราทุกๆเดือน บางครั้งก็พอหรือไม่พอใช้บ้าง เพราะเราเป็นคนที่ค่อนข้างใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ตามกิเลสและความติ่งเกาหลีของเรา จึงมีแต่รายจ่ายเข้ามา อามักจะถามเราลับหลังน้าถึงเรื่องค่าใช้จ่ายของเราตลอด เราบอกเขาไปทุกครั้งว่าเรามีเงินพออยู่ และไม่ต้องการเงินอีก แต่เขาก็ยัดเยียดเงินให้เรา แล้วบอกว่ามันเป็นความสุขของเขา แต่ห้ามเราไปบอกใคร เราก็ไม่ได้คิดอะไร จนมันเริ่มหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ เขาลวนลามเรา ขอกอดขอหอมเรา บางครั้งก็เอามือมาจับนมเรา ตอนนั้นเรื่องที่เกิดขึ้นเราคิดได้ว่า ไม่มีใครช่วยเราได้นอกจากเราช่วยตัวเอง เราตัดสินใจบอกป้า แต่เรายังไม่บอกน้าเพราะเรากลัวเป็นเรื่องใหญ่ เขาก็เงียบหายไปอาทิตย์นึง
จนล่าสุดตอนกลางคืน เป็นสิ่งที่เรากลัวมากที่สุด แล้วมันก็เกิดขึ้น ประมาณตี4-5 มีเสียงตะกุกตะกักข้างนอกห้องเรา เหมือนมีคนพยายามจะเข้ามาในห้อง เราเป็นคนหลับลึกมากๆ คนที่บ้านปลุกเรา เราจะไม่ได้ยินและไม่ค่อยตื่น เขาเลยมักจะพกกุญแจห้องเปิดเข้ามา แต่กุญแจจะอยู่กับน้าสาวของเรา เราเลยสงสัยว่าเขาเปิดเข้ามาทำไม เราปิดโทรศัพท์และแกล้งหลับ ประตูเปิดออกมาพร้อมกับแสงแฟรชจากโทรศัพท์ แต่คนที่เข้ามาก็คืออาไม่ใช่น้าของเรา เราตกใจมาก สิ่งสุดท้ายที่คิดว่าปลอดภัยที่สุดสำหรับเรา เขายังเข้ามาได้ มีตรงไหนบ้างหรอที่เราอยู่แล้วสบายใจอ่ะ แต่เขาไม่ได้ทำอะไรเรานอกจากส่องไฟแล้วออกจากห้อง ล็อคให้เหมือนเดิมค่ะ เราคิดว่าเขาเป็นพวกโรคจิตจริงๆ ตื่นเช้ามาเราเลยเล่าเรื่องให้น้าเราฟัง เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ค่ะ