ชายหนุ่มคนหนึ่งเป็นคนที่เวลาอยู่ท่ามกลางสังคมเขาคือ "ผู้นำ"
"ผู้นำ" ที่สามารถปกครอง จัดการและตัดสินใจให้บุคคลที่อยู่ในบังคับของเขาเป็นไปตามที่เขาต้องการ
แต่ทำไมเวลาที่เขาอยู่กับคนที่เขารักเขากับเหมือน
"ข้ารองบาท" ที่ต้องทำตามทุกสิ่งอย่างให้แก่คนที่เขารักโดยไม่มีข้อแม้ถ้าเขาคิดจะไม่ทำก็ถูกอ้อนวอนขอร้องจนสุดท้ายเขาก็ทำเพราะ
"ความหวัง" หวังว่าสิ่งที่เขาทำจะทำให้เขาคนนั้นรักเขาตอบ ชายหนุ่มยอมอดทนสารพัดไม่ว่าะโดนด่าทอ ว่ากล่าวหรือจะโขกสับยังไงก็คิดเสมอว่า "เขารักเรา" ชายหนุ่มได้แต่หลอกตัวเองไปวันๆ
จนมาถึงวันนึงที่เขาเริ่มตระหนักได้ว่าคนที่เขารัก
นั้นไม่เคยที่จะรักเขาจริง เธอคบเขาเพื่อที่จะปอกลอกเก็บโกยผลประโยชน์จากเขาก็เท่านั้นเอง...
ถึงกระนั้นชายหนุ่มก็ยังอยู่กับคนที่เขารักเหมือนเดิมแต่กลับตีตัวออกห่างจากผู้หญิงคนนี้และรู้สึกเกลียดเธออย่างถึงที่สุด....
แต่แท้ที่จริงแล้วในส่วนลึกก้นบึ้งของหัวใจเขากลับยังหวังว่าเนื้อแท้จริงๆของเธอต้องเป็นคนดี...
ยิ่งในส่วนลึกในใจหวังว่าเธอจะเป็นคนดี เขาก็ยิ่งจะสังเกตุเธอไปซะทุกอย่างเพื่อที่จะรู้ให้ได้ว่าแท้จริงแล้วเธอเป็นยังไงแต่สวรรค์ช่างเล่นตลกกับเสียจริงยิ่งเขาสังเกตุเธอก็ยิ่งเห็นถึงธาตุแท้ของเธอ ธาตุแท้ที่ไม่อยากให้มันเป็นอย่างงั้นเลย...
ถ้าเป็นคนปกติคงจะตัดขาดจากเธอไปแล้วแต่เขาไม่ทำ เขายังอยู่กับเธอเหมือนเดิมแต่ในใจเขากลับไม่รักเธออีกต่อไปแล้ว...
เขาอยู่กับเธอด้วยความสัมพันธ์แบบผิวเผินในเมื่อคิดที่จะมาหลอกเขา ชายหนุ่มก็จะทำแบบที่เธอทำกับเขาบ้าง!!
แต่แท้ที่จริงมันก็แค่ "การหลอกตัวเอง" เขาไม่กล้าที่จะตัดความสัมพันธ์กับหญิงสาวเพราะหญิงสาวได้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกว่าเธอเป็น "เหนือหัว" ที่ "ข้ารองบาท" อย่างเขาต้องยำเกรง...
ชายหนุ่มต้องทนอยู่กับความรู้สึกที่อยากจะย้อนเวลา ไป "วันนั้น" วันที่เขารู้จักเธอครั้งแรกถ้าไม่ไปรู้จักกับเธอคงจะไม่ต้องเป็นแบบนี้ เขาคิดแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาจนต้องพยายามหาอะไรทำเพื่อให้ไม่ต้องไปนึกเรื่องนี้อีกแต่พอไม่ได้ทำอะไรก็กลับไปนึกถึงมันเป็นอย่างนี้วนลูปซ้ำไปซ้ำไปซ้ำมา
จนเขาได้สังเกตุเห็น "คนในบังคับ" มองเขาด้วยสายตาที่สลด สังเวช จนชายหนุ่มเริ่มรู้ตัวว่าแท้ที่จริงแล้ว "คนในบังคับ" ที่คิดว่าควบคุมหรือออกคำสั่งให้เป็นไปได้อย่างที่ต้องการมาตลอดกลับมองเขาด้วยสายตาที่สลด สังเวช
ชายหนุ่มรู้สึก รู้สึกอะไรบางอย่างเป็นความรู้สึกที่ว่าจะว่าอายก็ไม่ใช่ จะว่าเสียหน้าก็ไม่เชิง เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ก็ถ้าจะให้อธิบายคงอธิบายได้เพียงแค่ว่าเป็น "2 ความรู้สึก" รวมกันละมั้ง...
ชายหนุ่มต้องทนอยู่กับหญิงสาวที่วางตนเป็น
"เหนือหัว" และวางสถานะให้เป็นแค่ "ข้ารองบาท" เมื่อใดที่เธอได้แสดงถึงความเป็น "เหนือหัว" ให้แก่
"ข้ารองบาท" อย่างเขาชายหนุ่มก็มักจะรู้สึกว่า
"ต้องทำ" ให้มันจบๆไปแต่จริงๆเขาก็แค่ไม่กล้าที่จะสู้ "เหนือหัว" อย่างเธอก็
เมื่อใดที่ชายหนุ่มมองไปยังคนรอบๆตัวของหรือ "คนในบังคับ" ก็มักจะเจอสายตาที่มองมาด้วยแววตา สลด สังเวช สงสาร แต่คนเหล่านั้นก็ได้แต่มองอย่างสังเวชไม่กล้ามายุ่งหรือช่วยอะไรเพราะกลัวตนเองจะพลอยตกร่างแหไปด้วยหรือถ้าช่วยอย่างมากก็แค่คำพูดให้กำลังใจ
คำพูดที่แทบจะไม่ได้ช่วยอะไรให้มันดีขึ้นมาเลย
สักนิด...
ถามว่าชายหนุ่มโกรธไหม?
ไม่หรอกเขาเข้าใจคงไม่มีใครที่ไหนอยากมาเดือดร้อนเพราะเรื่องคนอื่นหรอกจริงไหม?
ชายหนุ่มทน ทน ทนแล้วก็ทนจนถึงขีดสุดเขาคิดว่าต้องให้มันจบๆไปซักทีให้มันแตกหักกันไปเลยถ้าขืนยังเป็นต่อไปอย่างงี้เขาคงเป็นบ้าเข้าสักวัน...
ชายหนุ่มพูดกับเธออย่างไร้เยื่อใยบอกให้เธอตัดขาดจากเขาไปซะที เธอโกรธเขามากบอกเขาต่างๆ
นานาว่า ถ้าไม่มีเธอเขาก็คงไม่มีใคร พูดถึงสิ่งดีๆที่เธอเคยทำ... เขามันไอ้คนเห็นแก่ตัว!
ตลกดีนะคนที่เห็นเขาเป็นแค่ "ข้ารองบาท" ทำแย่ต่างๆนานา กลับพูดอย่างกับว่าเธอถูกเสมอ เธอไม่ผิดอะไรเลยเขาต่างหากที่ผิด อุตส่าห์มาคบด้วยทำไมทำแบบนี้
หึ ตลกสิ้นดี!
พวกความผิดตัวเองเท่าเส้นผมความผิดคนอื่นเท่าภูเขาคนแบบนี้เขาไม่อยากจะอยู่ด้วยยิ่งอยู่ด้วยแล้วยิ่งอยากจะอ้วก!!
ต่อไปนี้เขากับเธอก็ต่างคนต่างอยู่คิดซะว่าไม่เคยรู้จักกัน เจอหน้ากันก็ไม่ต้องทักเดินผ่านกันไปเลยทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน!!
ถ้าถามว่ารู้สึกยังไงมันก็เหงาแปลกๆที่ไม่มีใครเหมือนก่อนแต่ถ้ามีแล้วจะต้องอยู่ในสถานะ
"เหนือหัว" กับ "ข้ารองบาท" เขาก็ขอไม่เอาดีกว่า...
แต่นี้ต่อไปก็ต้องอยู่คนเดียวถามว่ารู้สึกยังไง?
มันก็เหงาแหละนะแต่เขายังมี "คนในบังคับ" อยู่คนเหล่านั้นเป็นคนที่พอจะทำให้เขาคลายเหงาลงได้บ้าง คงอีกซักพักกว่าเขาจะชินกับการอยู่คนเดียวแบบนี้...
ในที่สุดชายหนุ่มก็ได้หลุดมาจากโซ่ตรวนที่ชื่อว่า
"ข้ารองบาท" โซ่ตรวนที่ทำให้ต้องทนทุกข์ทรมานเป็นแรมปีกว่าจะใช้กุญแจที่ชื่อว่า "ความกล้า" ไขมันออกไป ดูเหมือนโซ่ตรวนนี้จะทำให้เขาทนทุกข์ทรมานก็จริงแต่อย่างน้อยโซ่ตรวนนี้ก็ได้ให้อะไรบางอย่างที่ติดตัวชายหนุ่มไปจนตาย...
จบ...
เป็นไงกันบ้างคะเรื่องสั้นเรื่องแรกของเรา ติชมได้เลยนะค😁😁😁
เรื่องสั้น "ข้ารองบาท" เธอคือ "เหนือหัว" ส่วนเขาเป็นแค่ "ข้ารองบาท"...
"ผู้นำ" ที่สามารถปกครอง จัดการและตัดสินใจให้บุคคลที่อยู่ในบังคับของเขาเป็นไปตามที่เขาต้องการ
แต่ทำไมเวลาที่เขาอยู่กับคนที่เขารักเขากับเหมือน
"ข้ารองบาท" ที่ต้องทำตามทุกสิ่งอย่างให้แก่คนที่เขารักโดยไม่มีข้อแม้ถ้าเขาคิดจะไม่ทำก็ถูกอ้อนวอนขอร้องจนสุดท้ายเขาก็ทำเพราะ
"ความหวัง" หวังว่าสิ่งที่เขาทำจะทำให้เขาคนนั้นรักเขาตอบ ชายหนุ่มยอมอดทนสารพัดไม่ว่าะโดนด่าทอ ว่ากล่าวหรือจะโขกสับยังไงก็คิดเสมอว่า "เขารักเรา" ชายหนุ่มได้แต่หลอกตัวเองไปวันๆ
จนมาถึงวันนึงที่เขาเริ่มตระหนักได้ว่าคนที่เขารัก
นั้นไม่เคยที่จะรักเขาจริง เธอคบเขาเพื่อที่จะปอกลอกเก็บโกยผลประโยชน์จากเขาก็เท่านั้นเอง...
ถึงกระนั้นชายหนุ่มก็ยังอยู่กับคนที่เขารักเหมือนเดิมแต่กลับตีตัวออกห่างจากผู้หญิงคนนี้และรู้สึกเกลียดเธออย่างถึงที่สุด....
แต่แท้ที่จริงแล้วในส่วนลึกก้นบึ้งของหัวใจเขากลับยังหวังว่าเนื้อแท้จริงๆของเธอต้องเป็นคนดี...
ยิ่งในส่วนลึกในใจหวังว่าเธอจะเป็นคนดี เขาก็ยิ่งจะสังเกตุเธอไปซะทุกอย่างเพื่อที่จะรู้ให้ได้ว่าแท้จริงแล้วเธอเป็นยังไงแต่สวรรค์ช่างเล่นตลกกับเสียจริงยิ่งเขาสังเกตุเธอก็ยิ่งเห็นถึงธาตุแท้ของเธอ ธาตุแท้ที่ไม่อยากให้มันเป็นอย่างงั้นเลย...
ถ้าเป็นคนปกติคงจะตัดขาดจากเธอไปแล้วแต่เขาไม่ทำ เขายังอยู่กับเธอเหมือนเดิมแต่ในใจเขากลับไม่รักเธออีกต่อไปแล้ว...
เขาอยู่กับเธอด้วยความสัมพันธ์แบบผิวเผินในเมื่อคิดที่จะมาหลอกเขา ชายหนุ่มก็จะทำแบบที่เธอทำกับเขาบ้าง!!
แต่แท้ที่จริงมันก็แค่ "การหลอกตัวเอง" เขาไม่กล้าที่จะตัดความสัมพันธ์กับหญิงสาวเพราะหญิงสาวได้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกว่าเธอเป็น "เหนือหัว" ที่ "ข้ารองบาท" อย่างเขาต้องยำเกรง...
ชายหนุ่มต้องทนอยู่กับความรู้สึกที่อยากจะย้อนเวลา ไป "วันนั้น" วันที่เขารู้จักเธอครั้งแรกถ้าไม่ไปรู้จักกับเธอคงจะไม่ต้องเป็นแบบนี้ เขาคิดแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาจนต้องพยายามหาอะไรทำเพื่อให้ไม่ต้องไปนึกเรื่องนี้อีกแต่พอไม่ได้ทำอะไรก็กลับไปนึกถึงมันเป็นอย่างนี้วนลูปซ้ำไปซ้ำไปซ้ำมา
จนเขาได้สังเกตุเห็น "คนในบังคับ" มองเขาด้วยสายตาที่สลด สังเวช จนชายหนุ่มเริ่มรู้ตัวว่าแท้ที่จริงแล้ว "คนในบังคับ" ที่คิดว่าควบคุมหรือออกคำสั่งให้เป็นไปได้อย่างที่ต้องการมาตลอดกลับมองเขาด้วยสายตาที่สลด สังเวช
ชายหนุ่มรู้สึก รู้สึกอะไรบางอย่างเป็นความรู้สึกที่ว่าจะว่าอายก็ไม่ใช่ จะว่าเสียหน้าก็ไม่เชิง เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ก็ถ้าจะให้อธิบายคงอธิบายได้เพียงแค่ว่าเป็น "2 ความรู้สึก" รวมกันละมั้ง...
ชายหนุ่มต้องทนอยู่กับหญิงสาวที่วางตนเป็น
"เหนือหัว" และวางสถานะให้เป็นแค่ "ข้ารองบาท" เมื่อใดที่เธอได้แสดงถึงความเป็น "เหนือหัว" ให้แก่
"ข้ารองบาท" อย่างเขาชายหนุ่มก็มักจะรู้สึกว่า
"ต้องทำ" ให้มันจบๆไปแต่จริงๆเขาก็แค่ไม่กล้าที่จะสู้ "เหนือหัว" อย่างเธอก็
เมื่อใดที่ชายหนุ่มมองไปยังคนรอบๆตัวของหรือ "คนในบังคับ" ก็มักจะเจอสายตาที่มองมาด้วยแววตา สลด สังเวช สงสาร แต่คนเหล่านั้นก็ได้แต่มองอย่างสังเวชไม่กล้ามายุ่งหรือช่วยอะไรเพราะกลัวตนเองจะพลอยตกร่างแหไปด้วยหรือถ้าช่วยอย่างมากก็แค่คำพูดให้กำลังใจ
คำพูดที่แทบจะไม่ได้ช่วยอะไรให้มันดีขึ้นมาเลย
สักนิด...
ถามว่าชายหนุ่มโกรธไหม?
ไม่หรอกเขาเข้าใจคงไม่มีใครที่ไหนอยากมาเดือดร้อนเพราะเรื่องคนอื่นหรอกจริงไหม?
ชายหนุ่มทน ทน ทนแล้วก็ทนจนถึงขีดสุดเขาคิดว่าต้องให้มันจบๆไปซักทีให้มันแตกหักกันไปเลยถ้าขืนยังเป็นต่อไปอย่างงี้เขาคงเป็นบ้าเข้าสักวัน...
ชายหนุ่มพูดกับเธออย่างไร้เยื่อใยบอกให้เธอตัดขาดจากเขาไปซะที เธอโกรธเขามากบอกเขาต่างๆ
นานาว่า ถ้าไม่มีเธอเขาก็คงไม่มีใคร พูดถึงสิ่งดีๆที่เธอเคยทำ... เขามันไอ้คนเห็นแก่ตัว!
ตลกดีนะคนที่เห็นเขาเป็นแค่ "ข้ารองบาท" ทำแย่ต่างๆนานา กลับพูดอย่างกับว่าเธอถูกเสมอ เธอไม่ผิดอะไรเลยเขาต่างหากที่ผิด อุตส่าห์มาคบด้วยทำไมทำแบบนี้
หึ ตลกสิ้นดี!
พวกความผิดตัวเองเท่าเส้นผมความผิดคนอื่นเท่าภูเขาคนแบบนี้เขาไม่อยากจะอยู่ด้วยยิ่งอยู่ด้วยแล้วยิ่งอยากจะอ้วก!!
ต่อไปนี้เขากับเธอก็ต่างคนต่างอยู่คิดซะว่าไม่เคยรู้จักกัน เจอหน้ากันก็ไม่ต้องทักเดินผ่านกันไปเลยทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน!!
ถ้าถามว่ารู้สึกยังไงมันก็เหงาแปลกๆที่ไม่มีใครเหมือนก่อนแต่ถ้ามีแล้วจะต้องอยู่ในสถานะ
"เหนือหัว" กับ "ข้ารองบาท" เขาก็ขอไม่เอาดีกว่า...
แต่นี้ต่อไปก็ต้องอยู่คนเดียวถามว่ารู้สึกยังไง?
มันก็เหงาแหละนะแต่เขายังมี "คนในบังคับ" อยู่คนเหล่านั้นเป็นคนที่พอจะทำให้เขาคลายเหงาลงได้บ้าง คงอีกซักพักกว่าเขาจะชินกับการอยู่คนเดียวแบบนี้...
ในที่สุดชายหนุ่มก็ได้หลุดมาจากโซ่ตรวนที่ชื่อว่า
"ข้ารองบาท" โซ่ตรวนที่ทำให้ต้องทนทุกข์ทรมานเป็นแรมปีกว่าจะใช้กุญแจที่ชื่อว่า "ความกล้า" ไขมันออกไป ดูเหมือนโซ่ตรวนนี้จะทำให้เขาทนทุกข์ทรมานก็จริงแต่อย่างน้อยโซ่ตรวนนี้ก็ได้ให้อะไรบางอย่างที่ติดตัวชายหนุ่มไปจนตาย...
จบ...
เป็นไงกันบ้างคะเรื่องสั้นเรื่องแรกของเรา ติชมได้เลยนะค😁😁😁