โดนกดดันทำไงดีคะ?

สวัสดีค่ะ นี่เป็นครั้งเเรกที่เราตัดสินใจระบายลงในกระทู้ เห้อออออออ
ใครเคยเป็นบ้างมั้ยคะ... อันดับเเรกเรามีพร้อมหมดทุกอย่าง ได้ไปโรงเรียน อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัว เเต่ว่าเราโดนกดดัน  ที่บ้านเราไม่ได้ห้ามไม่ให้ไปไหน เเต่จะต้องมีเหตุผล มีวินัย ตรงต่อเวลา อะไรทำนองนี้ เเม่เราเป็นคนเข้มงวด ระเบียบเรียบร้อย ห้ามนอนตื่นสาย ต้องช่วยเหลืองานบ้าน บลาๆๆ เเต่ว่าเราเหมือนคนเก็บกด โตมาคนเดียว ทำเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอใจเเม่ซะที ทำเเทบตายเเม่ก็ไม่เคยเห็น เเต่เวลาเราทำอะไรก็ไม่อยากให้เเม่เห็นหรอก ทำไปเถอะจะได้เสร็จๆจะได้ไม่โดนดุโดนด่า เเม่เราเป็นคนปากร้ายเเต่ใจดี ชอบพูดจากระเเทกเเดกดันเรา เเม่ชอบไล่เราให้ไปอยู่ที่อื่น ชอบพูดว่าถ้าอยู่ไม่ได้ก็เก็บข้าวของออกไปจากบ้านซะ กูเหนื่อย กูอึดอัด พูดใส่หน้ากูทุกวัน กูไม่อยากโดนเขาด่าเเล้ว พ่อดีนักก็ไปอยู่กับพ่อ ขี้เกียจสันหลังยาวไม่มีผิด จะทำมาหาเเดกอะไรได้ วันๆกดเเต่โทรศัพท์ ตื่นเช้ามาไม่ทำ อะไรจับเเต่โทรศัพท์ พูด อะไรด้วยก็ไม่เคยตอบ นั่งอมไว้หรอ ถามว่าเสียใจมั้ย ก็ตอบได้นะว่าเสียใจมากๆเเต่ไม่ค่อยบอกให้ใครรู้ ไม่อยากให้คนอื่นมองเเม่เราไม่ดี บางทีเราก็จะโทรไปร้องไห้กับพ่อเเท้ๆของเรา โทรไปร้องไห้กับเพื่อนบ้าง เเฟนเราบ้าง เเต่เราก็ไม่บอกหรอกนะว่ามีปัญหาอะไร ส่วนมากจะบอกว่ากูเหนื่อยจังเลย กูท้อ เเต่กูก็ต้องสู้ อึดอัดมากๆ ไม่มีความสุข เหมือนจะมีเเต่ก็ชั่วคราว เราทำอะไรดีดีเเม่ไม่เคยรับรู้ เราเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยอธิบาย เพราะพออธิบายก็จะทะเลาะกับเเม่ยาวไปอีก เราหงุดหงิดง่าย ชอบวีนเเต่เราก็ร้องสงบสติอารมณ์ เก็บไว้ไม่อยากระเบิดใส่เเม่ บางทีเราก็อยากตะโกนใส่เเม่ว่าพอเเล้ว ไม่เอาเเล้ว เลิกซะที เเต่เเม่ก็คือเเม่ ชั่งมันเถอะ เสียใจนิดเดียวเองเดี๋ยวก็หาย เราไม่อยากพูดเพราะว่าไม่อยากโดนว่าอีก ไม่อยากถูกเเม่หาว่าเราเถียง เรารู้สึกว่ายิ่งพูดเรื่องยิ่งสาวยาวออกไป เราต้องปั้นยิ้ม ปั้นว่าเราปกติ ทั้งๆที่ใจเราไม่มีอะไรเลย ท้อเเท้ พ่อกับเเม่เราเลิกกันตั้งเเต่เราเล็กๆ เรามีพ่อเลี้ยง เขาดีมาก ดูเเลเเม่เรา ดูเเลเรา ดูเเลทุกอย่าง เราได้เงินไปโรงเรียนวันละ100บาท เเม่ไม่เคยให้มากกว่านี้ นอกจากที่โรงเรียนเราต้องให้จ่ายอะไรถึงจะบอกเเม่เเล้วได้เพิ่ม เราต้องเก็บตังจาก100ที่ได้ ไว้ซื้อของที่เราอยากได้ ซื้อครีม ซื้อหนังสือ ซื้อเสื้อผ้า เเม่ชอบมองว่าเราโตเเล้ว ให้เราไปทำงาน เราอยากทำมากๆ เเต่พอเราไปทำพ่อเลี้ยงก็จะไม่ให้เลิกดึก ไม่ให้ขับรถไปเอง จะทำการบ้านตอนไหน จะเอาเวลาที่ไหนไปเต็มที่กับการเรียน เเต่พอเราไม่ไปทำเราก็โดนเเม่ว่าบ้าง ไม่มีเงินใช้นอกเหนือจากที่ได้บ้าง บางทีก็คิดว่าอยากตาย เเต่ชีวิตเรามีอะไรมากกว่านี้ เราอายุเเค่18 เรายังต้องเจออะไรอีกเยอะ เรามีน้องสาวอีกสองคน เรารักน้องสาวเรามาก เรื่องที่บ้านของเราค่อนข้างจะสับสน จริงๆน้องเราก็ไม่ใช่น้องเเท้ๆ เเต่เราต้องอยู่เพื่อเป็นที่ปรึกษาของน้อง อยู่เพื่อให้น้องสบายใจว่าเราก็อยู่ได้นะ โดนเเม่ว่าเเค่ไหนเราก็อยู่ได้นะ เราต้องทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้น้องเห็นว่ามันไม่ใช่อุปสรรค ไม่ใช่ปัญหา เราอยากเเชร์ประสบการณ์ให้เพื่อนๆที่มีปัญหาที่บ้านได้อ่านว่ายังมีอีกหลายคนที่เป็นเเบบนี้ เยอะเเยะที่โดนมากกว่าเรา บางคนไม่เคยโดนเเม่ด่าเลยก็มี ยังไงก็สู้ๆ พยายามทำตัวให้ดีที่สุดนะคะ