การที่คนรู้จัก เพื่อน ญาติ มาขอยืมเงิน และเราก็ปฏิเสธอย่างเป็นเหตุเป็นผล เราคือคนไม่มีนำใจ ใช่ไหมครับ

เริ่มต้นก่อนนะครับ ความคิดนี้มันติดอยู่ในหัวผม มานาน จึงอยากถามความคิดเห็นของเพื่อนๆ  คือ ตลอดช่วงที่ผมเกิดเป็นคนมา ส่วนตัวผมเป้นคนมองโลกบวก เวลามีเพื่อน ก็จะให้ใจหมด ในช่วงเรียน ทำทำงานตลอด 10 กว่าปี ผมให้ใครยืมเงิน ไม่เคยได้คืนเลย คำถามเกิดขึ้นในใจ
1. เค้ากล้าที่จะมาของยืมเงินเรา ราต้องให้ใช่ไหม    คำตอบ ใช่ ๆๆๆ
แต่ ตอนเวลาถึงกำหนดที่เราตกลงกัน ไม่มีคืน  ทำไหม เราถึงไม่กล้าทวง กลับเป็นเราเกรงใจ เพราะคำว่าเพื่อน ใช่ไหม เป้นมาตลอดนช่วง 10 ปี

และถึงจุดพีคของเรื่องครับ

ช่วยวัยก็ผ่านมา เป็น 10 - 20 ปี เพื่อนต่างมีครอบครัว มีลูก  เพื่อนๆที่เคยคุ้นๆก็หายหน้าไป เราก็ทำงาน อย่างแขงขันเพราะ เราไม่มีครอบครัว มีแม่ ที่ต้องดูแล  เพื่อน คนรู้จัก ขอยืมเงิน โดยเป็นสแตปการขอยืมเงิน คือ การดราม่าให้น่าเห็นใจ แต่เค้าลืมไปว่าเดียวนี้ facebook อะไรมันขึ้นหมด กินหรู อยู่สบาย มีรถป้ายแดง  เราก็ปฏิเสทไป  คำแรกที่โดนตอกมาเพื่อให้เรารู้สึกต้องให้เงิน
1. นายตัวคนเดียว... ไม่เดือดร้อนหลอก เราภาระเยอะ ...... ฯลฯ (อ้าวเฮ้ย)
เพื่อนๆในพันทิบคิดเห็นยังไงกับคำกล่าวนี้ครับ..............................................................
2. จนสุดท้าย มีท่าทีจะไม่ได้เงินจากเราแน่ๆ จะมีคำพูดเจ็บๆ มาประโยค "ไม่มีน้ำใจเลย"อ้าวเฮ้ย)
เพื่อนๆในพันทิพคิดเห็นยังไงกับคำพูดนี้ครับ.................................................................

ปล ตลอดช่วงชีวิตที่ผมให้เพื่อนยืมเงิน ผมเสียเพื่อนสนิดวัยเด็กผมไปเกือบหมด ผมก็ได้ยินได้ฟังมาว่า ถ้ายังอยากมีเพื่อ จงอย่าให้เพื่อยืมเงิน