ในวัยรุ่น วัยเรียน ทุกคนต้องเคยเจอแบบ นัดโดดทั้งห้องไรงี้ แต่ที่ผมเจอคืออาจารย์นัดส่งการบ้าน และ ผมตั้งใจทำจนเสร็จ เสร็จกันอยู่ไม่กี่คน
และจู่ๆเพื่อนในห้องก็ชวนกันไม่ส่ง เพราะ ไม่ได้เอามาบ้างหล่ะ ไม่ได้ทำบ้างล่ะ ขืนขัดใจ ก็น่าจะพากันงอนพอสมควร
ผมจึงนึกไป ตอนที่ครูคนนึงสอนว่า ถ้าหากเราล้มจะมีเพื่อนคอยพยูง "เหอะ" เพื่อนที่คบทุกวันนี้ บางส่วนพึ่งได้ บางส่วนพึ่งไม่ได้ บางส่วนเคยพึ่งได้"
แต่ผมตัดสินใจที่ส่งการบ้าน ซึ่งวันพรุ่งนี้ก็อาจจะมีการทะเลาะกันบ้าง แต่ผมเตรียมใจไว้แล้ว ในแง่ผมคือ พวกเขาเลือกที่จะไม่มีความรับผิดชอบเอง
จริงไหม? "เพื่อนป่าววะจบด้วยกัน" ผมโครตเกลียดประโยคนี้เลย ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมเป็นคนแคร์ความรู้สึกเพื่อนมาก จนลืมความรู้สึกตัวเอง เพราะเป็นชอบเก็บมาคิด แต่เดี๋ยวนี้ผมเป็นคนใหม่ ดูหนังแนว โรคจิตมาหลายเรื่องอย่างเช่น DISMISSED(ไม่มีซับไทยให้ดู) เป็นหนังที่ผมปลื้มมาก ทำให้ผมเป็นคนที่ไม่ยอมความรู้สึกตัวเองในการแคร์คนอื่น ทำให้ผมนึกถึง ตอนนี้มันนินทาเราบ้าง ตอนที่มันตัดหางเราบ้าง ตอนที่เราเสียความรู้สึกกับมันบ้าง คิดซะว่า จบไปต่อมหาลัยอื่น ก็ไม่เจอมันแล้ว "โครตเลวเลยความคิดผม" สิ่งที่ต้องการบอกจริงๆเลย อย่าไปแคร์คนอื่นจนเกินไป เพราะเขาอาจไม่ได้แคร์เรา เหมือนที่เราแคร์เขา บางคนอาจคิดว่า " ส่งพร้อมเพื่อนเป็นไร ยังไงเผื่ออาจาร์ยตรวจให้ "ซึ่งแบบ....เห้อ.. เราก็อุส่าทำดึกๆดื่น ตั้งใจทำซะอย่างดี" เลือกที่จะเห็นแก่ตัวดีกว่าในเรื่องที่คิดว่าถูก เพราะพวกมัน ไม่ทำเอง ไม่ได้เอามาเอง ตอนผมลืมเอามาคนเดียว พวกมันยังส่งกันเลย ไม่มีใครที่ไม่เห็นแก่ตัวหรอก เข้าข้างตัวเองบ้างก็ดี แล้วคุณหล่ะคิดไงกับการตัดสินใจของผม
แสดงความคิดเห็นกันได้ครับ ผมคนถ่อยอยู่แล้ว555
คุณควรแคร์เพื่อนไหม ถ้าตกอยู่ในสถานการณ์นี้? มาอ่านStoryของผมกัน
และจู่ๆเพื่อนในห้องก็ชวนกันไม่ส่ง เพราะ ไม่ได้เอามาบ้างหล่ะ ไม่ได้ทำบ้างล่ะ ขืนขัดใจ ก็น่าจะพากันงอนพอสมควร
ผมจึงนึกไป ตอนที่ครูคนนึงสอนว่า ถ้าหากเราล้มจะมีเพื่อนคอยพยูง "เหอะ" เพื่อนที่คบทุกวันนี้ บางส่วนพึ่งได้ บางส่วนพึ่งไม่ได้ บางส่วนเคยพึ่งได้"
แต่ผมตัดสินใจที่ส่งการบ้าน ซึ่งวันพรุ่งนี้ก็อาจจะมีการทะเลาะกันบ้าง แต่ผมเตรียมใจไว้แล้ว ในแง่ผมคือ พวกเขาเลือกที่จะไม่มีความรับผิดชอบเอง
จริงไหม? "เพื่อนป่าววะจบด้วยกัน" ผมโครตเกลียดประโยคนี้เลย ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมเป็นคนแคร์ความรู้สึกเพื่อนมาก จนลืมความรู้สึกตัวเอง เพราะเป็นชอบเก็บมาคิด แต่เดี๋ยวนี้ผมเป็นคนใหม่ ดูหนังแนว โรคจิตมาหลายเรื่องอย่างเช่น DISMISSED(ไม่มีซับไทยให้ดู) เป็นหนังที่ผมปลื้มมาก ทำให้ผมเป็นคนที่ไม่ยอมความรู้สึกตัวเองในการแคร์คนอื่น ทำให้ผมนึกถึง ตอนนี้มันนินทาเราบ้าง ตอนที่มันตัดหางเราบ้าง ตอนที่เราเสียความรู้สึกกับมันบ้าง คิดซะว่า จบไปต่อมหาลัยอื่น ก็ไม่เจอมันแล้ว "โครตเลวเลยความคิดผม" สิ่งที่ต้องการบอกจริงๆเลย อย่าไปแคร์คนอื่นจนเกินไป เพราะเขาอาจไม่ได้แคร์เรา เหมือนที่เราแคร์เขา บางคนอาจคิดว่า " ส่งพร้อมเพื่อนเป็นไร ยังไงเผื่ออาจาร์ยตรวจให้ "ซึ่งแบบ....เห้อ.. เราก็อุส่าทำดึกๆดื่น ตั้งใจทำซะอย่างดี" เลือกที่จะเห็นแก่ตัวดีกว่าในเรื่องที่คิดว่าถูก เพราะพวกมัน ไม่ทำเอง ไม่ได้เอามาเอง ตอนผมลืมเอามาคนเดียว พวกมันยังส่งกันเลย ไม่มีใครที่ไม่เห็นแก่ตัวหรอก เข้าข้างตัวเองบ้างก็ดี แล้วคุณหล่ะคิดไงกับการตัดสินใจของผม
แสดงความคิดเห็นกันได้ครับ ผมคนถ่อยอยู่แล้ว555