ตอนอยุ่บ้านเดิมคืออาศัยบ้านคนรู้จักของสามี อยู่กันสามคน แม่สามีเช่าร้านถัดไปใกล้อยู่ทำมาหากิน(บ้าง) มีลูกแม่สามีก็จะเลี้ยงให้ สามีมีพี่ชายต่างพ่อ ซึ่งเขาเสพยาบ่อยๆ (ฟังจากแม่เค้าบ่นและจากอาการของเขาที่ต่างจากคนปกติไม่เล่นยา) การงานไม่แน่นอน ขอยืมตังสามีเราและเราอยู่เสมอ ทุกครั้งที่พี่ชายเขามานอนร้านแม่สามีจะทะเลาะกันเสียงดัง(กูหยาบๆสารพัด)ประจำแม่ด่าลูกลูกด่าแม่ พีคสุดคือก่อนย้ายบ้านไม่นาน แม่สามีกับพี่ชายทะเลาะกันแม่สามีถือมีดขู่ แล้วไม่รู้อีท่าไหน พี่ชายเขาเอามือทุบกระจกประตุเลือดสาด เละเทะเต็มร้าน แต่ไม่ตายไเย็บแผลลึกกันไป ลำบากคนอื่นรบกวนคนแถวนั้นไปหมด เรารับไม่ไหวกับเหตุการณ์แบบนี้เพราะพื้นฐานตัวเองมาจากครอบครัวที่พ่อทำร้ายแม่ตั้งแต่เด็กจึงฝังใจเจ็บกับการทะเลาะกันในบ้านมากๆ พอวันที่สามีชวนซื้อบ้าน เลยให้ข้อแม้ไปข้อนึงว่า ไม่ให้บอกพี่ชายว่าย้ายไปไหน และห้ามมาอยู่ด้วยเด็ดขาด ถึงจะยอมซื้อก็ได้ สามีตกลง และได้บอกแม่สามีต่อหน้าเราเรียบร้อย และแม่สามีรับทราบแล้ว (ไม่ว่าแม่สามีจะโอเคไหมเราก็ไม่ได้สนใจอะไรแค่อยากแจ้งให้ทราบเท่านั้น เพราะเงินที่ซื้อบ้านคือเรากับสามี) เราเป็นคนถือสิ่งที่เคยรับปากมาเสมอ คนอื่นอยู่บ้านฉันได้ญาติคนไหนก็ได้ที่ไม่ใช่พี่ชายเขาคนนี้ ถึงแม้เค้าจะดีกับเราบ้างลูกเราเค้าก็ดี
แต่พอซื้อบ้านได้แล้ว บ้านดันเป็นชื่อเรากับน้องชายแท้ๆของเรา(กู้ร่วม) สามีไม่สามารถมีชื่อในการกู้ซื้อได้ สามีก็ผ่อนกับเราสองคน อยู่ได้ไม่กี่เดือน แม่สามีพาพี่ชายมาอยู่ที่บ้านเพราะ พี่ชายเราป่วยหนัก เดินไม่ได้ต้องมีคนดูแลซึ่งแฟนเขาดูแลไม่ได้คือพี่ชายเขามีแฟนอยู่บ้านแฟนพอป่วยก็ให้มาอยู่กับแม่เพราะไม่มีเวลา...มั้ง ตอนเจอที่บ้านเหมือคนโดนมัดมือชก จำใจเพราะจำเป็นเลยยอมไปก่อนพอเดินได้อาการดีขึ้นทะเลาะกันบ้านแตกตามเคย คือบ้านเรามีลูก1ขวบกว่า อยู่ท่ามกลางการแหกปากด่ากันเเกือบทุกวัน เราเลยปรี๊ดแตก ประชดประชันโพสระบาย ว่า ต้องการความสงบสุขในบ้าน ..... แม่สามีเห็นเลยด่าเราว่าใจแคบกะคนป่วย ด่าเราว่าไร้การศึกษาไม่มีวุฒิภาวะ แล้วขุดทุกเรื่องมาด่าเราดูถูกแม้แต่ครอบครัวของเรา กูใส่เรา ปล.คงไม่ชอบเรามานานแหละลึกๆคงอัดอั้น 55555 ข้ามไปมันยาว วันเกิดเรื่อง แฟนเขาก็มารับกลับไป
หลังจากนั้น แม่เรามาเลี้ยงลุกให้ แม่สามีเลยไปทำงาน นานๆมาที พี่ชายก็มา มาแบบเวลาดึกดื่นแค่ไหนก็มา ไม่บอกกล่าว แถมยังเอารถไปใช้ไม่เกรงใจ ชอบบอกใครต่อใคร(ในโทรศัพท์) ว่าบ้านตัวเอง นัดเพื่อนมาที่บ้านก็มี เรารถไปใช้เหมือนของตัวเอง บ่อยขึ้นถี่ขึ้น
แล้วครั้งนี้มาทีมา5วัน กินๆนอนๆไม่ทำงาน กินไม่ล้าง นอนโซฟา เข้าห้องน้ำแบบไม่ปิดทำห้องน้ำเละเทะ คุยโทรศัพท์เสียงดังตลอดเวลา ยกเว้นตอนนอนที่เงียบ หายไปสองวัน กลับมา เราไม่ไหวจริงๆละเลยคุยกับสามี
เมื่อไหร่จะไป เมื่อไหร่เขาจะกลับ ไม่ให้อยู่นะ ไปเคลียซะว่าไม่ให้อยู่ พูดทุกวันกับสามี ก็ไม่มีไรเกิดขึ้น
เลยยื่นคำขาด ถ้าพี่ชายไม่ย้ายออกไป เราจะออกไปกับลูกเอง!!!!!!!!!!
เราไม่พูดเองเพราะเกรงใจถือว่าให้เกียรติไม่ไล่ตรงๆ หรือบอกให้เขาออกไปด้วยตัวเอง เพราะพี่ชายสามี สามีให้เขามาอยู่ก็ต้องเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง
ได้ผล คือเขาไป ........แต่!!!!!! เอาของไปนิดเดียวเหมือนไปแค่วันสองวัน เราเห็นแบบนั้นท่าไม่ดีกลัวกลับมา เพราะกลัวสามีไม่ได้พูดให้เคลียรึเปล่า
ตัดสินใจ ส่งข้อความแรกหาพี่สามีทางไลน์และ SMSว่า
"ทำไมพี่ไม่เอาของพี่ไปให้หมดคะ ถ้าสามีว่างจะให้เอาของไปคืนให้นะคะจะได้ไม่ต้องเข้ามาอีก พี่โตแล้วทำงานหาเงินหาที่อยู่ของตัวเองได้แล้ว คงให้อยู่ด้วยไม่ได้"
เขาตอบมาแต่เราไม่อ่าน ลบทิ้งไป ถือว่าเขาเห็นข้อความเราละ
***ทำไมเรารู้สึกแย่จัง เราไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อนเลยรู้สึกแย่เองแบบนี้ เหมือนสงสาร รู้สึกผิด คิดตลอดเวลาถามคนอื่นตลอดว่า เราทำเกินไปไหมนะ ส่งข้อความแรงไปไหม ....เฮ้อ....
แต่ผลจากสามีและแม่สามีถ้าเขารู้ว่าเราส่งไปแบบนั้นจะเป็นไง เราก็ต้องยอมรับละล่ะ คือเขาต้องรู้ว่าเราให้เขาอยู่ด้วยไม่ได้จริงๆค่ะ
เราทำผิดรึเปล่าคะ
ผิดไหมที่ไม่ยอมให้พี่ชายสามีอาศัยอยู่ด้วย
แต่พอซื้อบ้านได้แล้ว บ้านดันเป็นชื่อเรากับน้องชายแท้ๆของเรา(กู้ร่วม) สามีไม่สามารถมีชื่อในการกู้ซื้อได้ สามีก็ผ่อนกับเราสองคน อยู่ได้ไม่กี่เดือน แม่สามีพาพี่ชายมาอยู่ที่บ้านเพราะ พี่ชายเราป่วยหนัก เดินไม่ได้ต้องมีคนดูแลซึ่งแฟนเขาดูแลไม่ได้คือพี่ชายเขามีแฟนอยู่บ้านแฟนพอป่วยก็ให้มาอยู่กับแม่เพราะไม่มีเวลา...มั้ง ตอนเจอที่บ้านเหมือคนโดนมัดมือชก จำใจเพราะจำเป็นเลยยอมไปก่อนพอเดินได้อาการดีขึ้นทะเลาะกันบ้านแตกตามเคย คือบ้านเรามีลูก1ขวบกว่า อยู่ท่ามกลางการแหกปากด่ากันเเกือบทุกวัน เราเลยปรี๊ดแตก ประชดประชันโพสระบาย ว่า ต้องการความสงบสุขในบ้าน ..... แม่สามีเห็นเลยด่าเราว่าใจแคบกะคนป่วย ด่าเราว่าไร้การศึกษาไม่มีวุฒิภาวะ แล้วขุดทุกเรื่องมาด่าเราดูถูกแม้แต่ครอบครัวของเรา กูใส่เรา ปล.คงไม่ชอบเรามานานแหละลึกๆคงอัดอั้น 55555 ข้ามไปมันยาว วันเกิดเรื่อง แฟนเขาก็มารับกลับไป
หลังจากนั้น แม่เรามาเลี้ยงลุกให้ แม่สามีเลยไปทำงาน นานๆมาที พี่ชายก็มา มาแบบเวลาดึกดื่นแค่ไหนก็มา ไม่บอกกล่าว แถมยังเอารถไปใช้ไม่เกรงใจ ชอบบอกใครต่อใคร(ในโทรศัพท์) ว่าบ้านตัวเอง นัดเพื่อนมาที่บ้านก็มี เรารถไปใช้เหมือนของตัวเอง บ่อยขึ้นถี่ขึ้น
แล้วครั้งนี้มาทีมา5วัน กินๆนอนๆไม่ทำงาน กินไม่ล้าง นอนโซฟา เข้าห้องน้ำแบบไม่ปิดทำห้องน้ำเละเทะ คุยโทรศัพท์เสียงดังตลอดเวลา ยกเว้นตอนนอนที่เงียบ หายไปสองวัน กลับมา เราไม่ไหวจริงๆละเลยคุยกับสามี
เมื่อไหร่จะไป เมื่อไหร่เขาจะกลับ ไม่ให้อยู่นะ ไปเคลียซะว่าไม่ให้อยู่ พูดทุกวันกับสามี ก็ไม่มีไรเกิดขึ้น
เลยยื่นคำขาด ถ้าพี่ชายไม่ย้ายออกไป เราจะออกไปกับลูกเอง!!!!!!!!!!
เราไม่พูดเองเพราะเกรงใจถือว่าให้เกียรติไม่ไล่ตรงๆ หรือบอกให้เขาออกไปด้วยตัวเอง เพราะพี่ชายสามี สามีให้เขามาอยู่ก็ต้องเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง
ได้ผล คือเขาไป ........แต่!!!!!! เอาของไปนิดเดียวเหมือนไปแค่วันสองวัน เราเห็นแบบนั้นท่าไม่ดีกลัวกลับมา เพราะกลัวสามีไม่ได้พูดให้เคลียรึเปล่า
ตัดสินใจ ส่งข้อความแรกหาพี่สามีทางไลน์และ SMSว่า
"ทำไมพี่ไม่เอาของพี่ไปให้หมดคะ ถ้าสามีว่างจะให้เอาของไปคืนให้นะคะจะได้ไม่ต้องเข้ามาอีก พี่โตแล้วทำงานหาเงินหาที่อยู่ของตัวเองได้แล้ว คงให้อยู่ด้วยไม่ได้"
เขาตอบมาแต่เราไม่อ่าน ลบทิ้งไป ถือว่าเขาเห็นข้อความเราละ
***ทำไมเรารู้สึกแย่จัง เราไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อนเลยรู้สึกแย่เองแบบนี้ เหมือนสงสาร รู้สึกผิด คิดตลอดเวลาถามคนอื่นตลอดว่า เราทำเกินไปไหมนะ ส่งข้อความแรงไปไหม ....เฮ้อ....
แต่ผลจากสามีและแม่สามีถ้าเขารู้ว่าเราส่งไปแบบนั้นจะเป็นไง เราก็ต้องยอมรับละล่ะ คือเขาต้องรู้ว่าเราให้เขาอยู่ด้วยไม่ได้จริงๆค่ะ
เราทำผิดรึเปล่าคะ