จดหมายถึงหนูด่วน BTS Skytrain: ความผิดของฉันเอง
สวัสดีหนูด่วน ปกติชั้นไม่เคยเขียนถึงเธอเลย เเม้เเต่ในทวิตเตอร์ เเต่ฉันมีเรื่องจะร้องทุกข์ ไม่ใช่กับท่านเปานะ เเต่เป็นผู้ปกครองเธอต่างหาก
ฉันทำบัตรรถไฟฟ้าหายเฉลี่ยปีละครั้ง สงสัยมันคงเป็นความสะเพร่าของฉันเอง เวลาฉันเอาบัตรใส่ในกระเป๋ากางเกง จู่ๆบัตรก็หล่นไปซะงั้น ด้วยความที่เป็นคนชอบเอามือใส่ในกระเป๋า ฉันผิดเองที่เสียรอบรถไฟฟ้า 15 เที่ยวไปพร้อมทั้งค่าส่วนต่าง เเต่ก็ไม่เป็นไร ฉันมีเเรบบิทอีกใบนึง ก็เอามาใช้ต่อ เพื่อนเเนะนำว่าต่อไปนี้ เอาบัตรรถไฟฟ้าใส่ในกระเป๋า เวลาแกใช้ก็ทาบกระเป๋ากับเซ็นเซอร์ เเค่นี้ก็หมดห่วง ฉันทำตามที่บอกนะ ใช้มาได้หลายเดือน จู่ๆกระเป๋าใบเดิมเหมือนมีม่านบาเรียมากั้นไม่ให้เซ็นเซอร์บัตรที่เก็บไว้อย่างปลอดภัยในกระเป๋า ฉันก็กลับมาวงจรยุงลายเหมือนเดิม เอามาใส่กระเป๋ากางเกง เเล้วก็ทำหาย
ฉันเดินไปหาพนักงาน ถามหาความช่วยเหลือ สิ่งที่ได้กลับมาคือ ฉันลงทะเบียนเเจ้งบัตรหาย เเต่ บัตรใบนั้นหาได้กลับมาหาฉัน มันบินไปเเล้ว
ไม่เป็นไร ถือว่าทำบุญให้คนที่เก็บได้
มันเป็นความโชคร้าย มันเป็นความสะเพร่า ใช่ ฉันผิดเอง
เเต่ฉันใช้บัตรเธอ หนูด่วน ทั้งปี เดือนนึงหมดไปอย่างต่ำ 1040 บาท รวมค่าส่วนต่าง 600 เพราะฉันน่ะไม่ได้อยู่ในตัวเมือง ปีนึงฉันต้องจ่าย 19680 บาท น่าจะได้รางวัลผู้โดยสารดีเด่นไปเเล้วเนื่องจากใช้มาก็หลายปี
ฉันเสียน้ำตาให้เธอ หนูด่วน สิทธิที่ฉันควรจะได้
ฉันควรจะได้รับบริการจะระบบที่ควรพัฒนาได้ดีกว่านี้
ฉันควรจะได้ลงทะเบียนมีการป้องกันบัตรในกรณีสูญหาย โดนขโมย ฉันยอมจ่ายเพื่อให้ได้ฟีจเจอร์นี้ เพราะมันทำให้ฉันคลายกังวล ฉันไม่ถูกเอาเปรียบ
ขนาดรถไฟใต้ดินที่นิวยอร์ค ยังมีบริการป้องกันบัตรหาย ถ้าซื้อตั๋วรอบเดือนโดยใช้บัตร เดบิต เครดิต หรือเอทีเอ็ม ทำไมเธอไม่คืดว่า มันจะเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆอย่าง อย่างน้อยก็ให้ความเป็นธรรมกับผู้โดยสารคนอื่นๆ
เเต่ก็นั่นเเหละ ฉันมันผู้โดยสารคนนึง ไม่มีสิทธิ์อะไรจะไปเปลี่ยนเเปลงระบบเธอ หนูด่วน ถ้าเธออ่านจดหมายฉบับนี้ ฝากเอาไปคิด ถ้าเธอรับไปพิจารณา ฉันว่ายอด followers ทวิตเตอร์ของเธอคงเพิ่มขึ้นเยอะเลยล่ะ
ผู้โดยสารคนนึง
จดหมายถึงหนูด่วน BTS Skytrain: บัตรหาย ไร้ทางแก้ เอาเปรียบผู้บริโภค
สวัสดีหนูด่วน ปกติชั้นไม่เคยเขียนถึงเธอเลย เเม้เเต่ในทวิตเตอร์ เเต่ฉันมีเรื่องจะร้องทุกข์ ไม่ใช่กับท่านเปานะ เเต่เป็นผู้ปกครองเธอต่างหาก
ฉันทำบัตรรถไฟฟ้าหายเฉลี่ยปีละครั้ง สงสัยมันคงเป็นความสะเพร่าของฉันเอง เวลาฉันเอาบัตรใส่ในกระเป๋ากางเกง จู่ๆบัตรก็หล่นไปซะงั้น ด้วยความที่เป็นคนชอบเอามือใส่ในกระเป๋า ฉันผิดเองที่เสียรอบรถไฟฟ้า 15 เที่ยวไปพร้อมทั้งค่าส่วนต่าง เเต่ก็ไม่เป็นไร ฉันมีเเรบบิทอีกใบนึง ก็เอามาใช้ต่อ เพื่อนเเนะนำว่าต่อไปนี้ เอาบัตรรถไฟฟ้าใส่ในกระเป๋า เวลาแกใช้ก็ทาบกระเป๋ากับเซ็นเซอร์ เเค่นี้ก็หมดห่วง ฉันทำตามที่บอกนะ ใช้มาได้หลายเดือน จู่ๆกระเป๋าใบเดิมเหมือนมีม่านบาเรียมากั้นไม่ให้เซ็นเซอร์บัตรที่เก็บไว้อย่างปลอดภัยในกระเป๋า ฉันก็กลับมาวงจรยุงลายเหมือนเดิม เอามาใส่กระเป๋ากางเกง เเล้วก็ทำหาย
ฉันเดินไปหาพนักงาน ถามหาความช่วยเหลือ สิ่งที่ได้กลับมาคือ ฉันลงทะเบียนเเจ้งบัตรหาย เเต่ บัตรใบนั้นหาได้กลับมาหาฉัน มันบินไปเเล้ว
ไม่เป็นไร ถือว่าทำบุญให้คนที่เก็บได้
มันเป็นความโชคร้าย มันเป็นความสะเพร่า ใช่ ฉันผิดเอง
เเต่ฉันใช้บัตรเธอ หนูด่วน ทั้งปี เดือนนึงหมดไปอย่างต่ำ 1040 บาท รวมค่าส่วนต่าง 600 เพราะฉันน่ะไม่ได้อยู่ในตัวเมือง ปีนึงฉันต้องจ่าย 19680 บาท น่าจะได้รางวัลผู้โดยสารดีเด่นไปเเล้วเนื่องจากใช้มาก็หลายปี
ฉันเสียน้ำตาให้เธอ หนูด่วน สิทธิที่ฉันควรจะได้
ฉันควรจะได้รับบริการจะระบบที่ควรพัฒนาได้ดีกว่านี้
ฉันควรจะได้ลงทะเบียนมีการป้องกันบัตรในกรณีสูญหาย โดนขโมย ฉันยอมจ่ายเพื่อให้ได้ฟีจเจอร์นี้ เพราะมันทำให้ฉันคลายกังวล ฉันไม่ถูกเอาเปรียบ
ขนาดรถไฟใต้ดินที่นิวยอร์ค ยังมีบริการป้องกันบัตรหาย ถ้าซื้อตั๋วรอบเดือนโดยใช้บัตร เดบิต เครดิต หรือเอทีเอ็ม ทำไมเธอไม่คืดว่า มันจะเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆอย่าง อย่างน้อยก็ให้ความเป็นธรรมกับผู้โดยสารคนอื่นๆ
เเต่ก็นั่นเเหละ ฉันมันผู้โดยสารคนนึง ไม่มีสิทธิ์อะไรจะไปเปลี่ยนเเปลงระบบเธอ หนูด่วน ถ้าเธออ่านจดหมายฉบับนี้ ฝากเอาไปคิด ถ้าเธอรับไปพิจารณา ฉันว่ายอด followers ทวิตเตอร์ของเธอคงเพิ่มขึ้นเยอะเลยล่ะ
ผู้โดยสารคนนึง