ควรรับมือกับคนที่แยกแยะเรื่องงาน กับ เรื่องส่วนตัวไม่ออกยังไง
คือเราทำงานรีเซฟชั่น แล้วต้องประสานงานกับหลายฝ่าย ทั้งแม่บ้าน ช่าง ในครัว ร้านอาหารโรงแรม บาร์ เบลบอย พูดง่ายๆว่าทั้งโรงแรม
แน่นอนว่าเมื่อเกิดปัญหา ลูกค้าจะตรงมาหาเราทันที เรามีหน้าทีแก้ปัญหา และต้องนึกถึงลูกค้าเป็นหลัก ซึ่งบางครั้งจะมีการปะทะกันบ้างกับฝ่ายต่างๆจากปัญหาที่เกิดขึ้น
แต่แผนกอื่นๆ เมื่อมีปัญหา ก็แก้กัน ขอความร่วมมือ อาจตะมีปะทะกันบ้าง แต่พอเลิกจากงานก็คุยกันปรกติ แต่มันมีแค่ 2 คนในโรงแรม ที่ดูจะอคติ และทำมึนตึงใส่เรา และนินทาเราเรื่องส่วนตัว บางครั้งเราได้ยินจะๆตอนเดินผ่านบ้าง พอพวกนางเห็นก็จะหุบปาก หรือไม่ก็เฉไฉไปเรื่องอื่น กระแอมกระไอส่งสัญญาณกัน ทั้งๆที่เราไม่เคยคิดจะสนใจชีวิตพวกนางเลยด้วยซ้ำ
เราไม่เคยพูดไม่ดีนะคะ ทุกครั้งที่เราพูดด้วย พูดมีหางเสียงตลอด เรียกพี่คะ แทนตัวเองว่าหนู แต่พวกนางพูดกับเรา ส่วนมากแทบไม่มีหางเสียง
และถ้าจะคิดว่าทำไมพวกนางไม่ชอบเรา มีสองอย่าง คือ เรื่องงานที่เราก็จะไฟ้ท์แบบหัวชนฝาเลยเหมือนกัน และ นิสัยเราเป็นคนไม่สุงสิงกับใคร ไม่นินทาใคร คนข้างนอกมองว่าหยิ่ง มั่นใจในตัวเอง ประมาณนี้ ***นอกจากเรื่องงาน เราไม่เคยสุงสิงกับพวกนางเรื่องส่วนตัวเลย ไม่เคยคุยกันนอกรอบ แล้วมำไมนางต้องมานินทาเรา มาสนใจชีวิตเราด้วย!?
ล่าสุดของเราหาย 2 ครั้ง มันไม่ได้มีมูลค่ามากอะไร ราคาไม่ถึง 100 บาทด้วยซ้ำ แล้วเราเลยเขียนโน๊ตเตือนคนขโมย ว่าอย่าให้มีครั้งที่ 3 ไม่อย่างนั้นจะแจ้ง HR ให้ดำเนินการดูกล้องว่าใครหยิบไป
แล้วพวกนางก็นินทาเราค่ะ บอกว่าถ้าอย่างนั้นก็อย่าวางไว้สิ บลาๆ พูดแบบเหมือนเราเป็นขโมย ทั้งๆที่ของเราหาย เราก็คิดนะ ทำไมพวกนางร้อนตัว เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย ทำไมมาโมโห มาด่าเรา
คือพอเป็นแบบนี้ ปรกติถ้าไม่ใช่เรื่องงานเราก็ไม่อยากจะเสวนาด้วยอยู่แล้ว ทีนี้หน้าเราก็ไม่อยากจะมอง
มีพี่คนนึงบอกให้เราหัดลองใหว้เขาดู เขาแก่กว่า แต่เราทำไม่ได้อ่ะ เพราะคิดว่าทำไมเราต้องไปทำดีกับคนแบบนั้นด้วย นิสัยเสียขนาดนี้ ทำไมเราต้องไปนอบน้อม ทั้งๆที่คนพวกนี้ ไม่มีความเป็น professional เรื่องงานเลยด้วยซ้ำ
เราอยากได้คำแนะนำ ว่าควรจัดการยังไงดี หรือก็ไม่ต้องไปสนใจเหมือนเมื่อก่อน ปล่อยหมามันเห่าไปงี้ เพราะเราไม่แคร์อยู่แล้วว่าใครจะเกลียดเรา แค่เราทำงานได้ แก้ปัญหาได้ คือจบ แต่ประเด็นคือ พอได้ยินแล้วรำคาญค่ะ ไม่รู้เป็นอะไรนักหนา ทำไมสนใจชีวิตเรากันจัง นินทาเรื่องส่วนตัวเรางี้ เราแบบ... อยากจะถามว่า.... ว่างกันมากนักหรอ พ่อแม่ไม่รัก? มีปม? หรืออะไร? ทำไมชอบนินทาชาวบ้าน? ชีวิตไม่มีเรื่องอื่นที่มันดีกว่านี้ทำแล้วใช่มั้ย?
ควรรับมือกับคนที่แยกแยะเรื่องงาน กับ เรื่องส่วนตัวไม่ออกยังไง
คือเราทำงานรีเซฟชั่น แล้วต้องประสานงานกับหลายฝ่าย ทั้งแม่บ้าน ช่าง ในครัว ร้านอาหารโรงแรม บาร์ เบลบอย พูดง่ายๆว่าทั้งโรงแรม
แน่นอนว่าเมื่อเกิดปัญหา ลูกค้าจะตรงมาหาเราทันที เรามีหน้าทีแก้ปัญหา และต้องนึกถึงลูกค้าเป็นหลัก ซึ่งบางครั้งจะมีการปะทะกันบ้างกับฝ่ายต่างๆจากปัญหาที่เกิดขึ้น
แต่แผนกอื่นๆ เมื่อมีปัญหา ก็แก้กัน ขอความร่วมมือ อาจตะมีปะทะกันบ้าง แต่พอเลิกจากงานก็คุยกันปรกติ แต่มันมีแค่ 2 คนในโรงแรม ที่ดูจะอคติ และทำมึนตึงใส่เรา และนินทาเราเรื่องส่วนตัว บางครั้งเราได้ยินจะๆตอนเดินผ่านบ้าง พอพวกนางเห็นก็จะหุบปาก หรือไม่ก็เฉไฉไปเรื่องอื่น กระแอมกระไอส่งสัญญาณกัน ทั้งๆที่เราไม่เคยคิดจะสนใจชีวิตพวกนางเลยด้วยซ้ำ
เราไม่เคยพูดไม่ดีนะคะ ทุกครั้งที่เราพูดด้วย พูดมีหางเสียงตลอด เรียกพี่คะ แทนตัวเองว่าหนู แต่พวกนางพูดกับเรา ส่วนมากแทบไม่มีหางเสียง
และถ้าจะคิดว่าทำไมพวกนางไม่ชอบเรา มีสองอย่าง คือ เรื่องงานที่เราก็จะไฟ้ท์แบบหัวชนฝาเลยเหมือนกัน และ นิสัยเราเป็นคนไม่สุงสิงกับใคร ไม่นินทาใคร คนข้างนอกมองว่าหยิ่ง มั่นใจในตัวเอง ประมาณนี้ ***นอกจากเรื่องงาน เราไม่เคยสุงสิงกับพวกนางเรื่องส่วนตัวเลย ไม่เคยคุยกันนอกรอบ แล้วมำไมนางต้องมานินทาเรา มาสนใจชีวิตเราด้วย!?
ล่าสุดของเราหาย 2 ครั้ง มันไม่ได้มีมูลค่ามากอะไร ราคาไม่ถึง 100 บาทด้วยซ้ำ แล้วเราเลยเขียนโน๊ตเตือนคนขโมย ว่าอย่าให้มีครั้งที่ 3 ไม่อย่างนั้นจะแจ้ง HR ให้ดำเนินการดูกล้องว่าใครหยิบไป
แล้วพวกนางก็นินทาเราค่ะ บอกว่าถ้าอย่างนั้นก็อย่าวางไว้สิ บลาๆ พูดแบบเหมือนเราเป็นขโมย ทั้งๆที่ของเราหาย เราก็คิดนะ ทำไมพวกนางร้อนตัว เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย ทำไมมาโมโห มาด่าเรา
คือพอเป็นแบบนี้ ปรกติถ้าไม่ใช่เรื่องงานเราก็ไม่อยากจะเสวนาด้วยอยู่แล้ว ทีนี้หน้าเราก็ไม่อยากจะมอง
มีพี่คนนึงบอกให้เราหัดลองใหว้เขาดู เขาแก่กว่า แต่เราทำไม่ได้อ่ะ เพราะคิดว่าทำไมเราต้องไปทำดีกับคนแบบนั้นด้วย นิสัยเสียขนาดนี้ ทำไมเราต้องไปนอบน้อม ทั้งๆที่คนพวกนี้ ไม่มีความเป็น professional เรื่องงานเลยด้วยซ้ำ
เราอยากได้คำแนะนำ ว่าควรจัดการยังไงดี หรือก็ไม่ต้องไปสนใจเหมือนเมื่อก่อน ปล่อยหมามันเห่าไปงี้ เพราะเราไม่แคร์อยู่แล้วว่าใครจะเกลียดเรา แค่เราทำงานได้ แก้ปัญหาได้ คือจบ แต่ประเด็นคือ พอได้ยินแล้วรำคาญค่ะ ไม่รู้เป็นอะไรนักหนา ทำไมสนใจชีวิตเรากันจัง นินทาเรื่องส่วนตัวเรางี้ เราแบบ... อยากจะถามว่า.... ว่างกันมากนักหรอ พ่อแม่ไม่รัก? มีปม? หรืออะไร? ทำไมชอบนินทาชาวบ้าน? ชีวิตไม่มีเรื่องอื่นที่มันดีกว่านี้ทำแล้วใช่มั้ย?