คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟน เราคบกันได้เกือบ 9 เดือนแล้วคับ ผมยุปี3 แฟนยุปี4 เรารักกันมากครับ ไม่เคยทะเลอะกันเลยครับ ส่วนมากจะเป็นแฟนที่จะชอบงอลผมซะมากกว่า ผมก็จะเป็นฝ่ายที่ง้อแทบทุกครั้ง ผมเป็นคนไม่ชอบทะเลาะคับจะยอมทุกอย่าง คือผมคิดว่าผมเอาใจใส่แฟนทุกแย่างครับ ทำเสมอต้นเสมอปลายแบบแรกๆ อาจมีไม่เข้าใจบ้าง ผมเป็นคนที่ชอบคุยด้วยเหตุผลคับ เคลียตลอด ใช้ชีวิตยุด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน ว่างผมก็พาเทอไปเที่ยว ไม่เคยนอกใจครับ ผมกับแฟนชอบเฮฮาปาตี้ด้วยกันคับ ทำอย่างงี้ตลอด 9 เดือนที่ผ่านมา จนผมอยากคิดมีอนาคตร่วมกัน เรียนจบว่าจะขอแฟนผมหมั้น เข้าเรื่องเลยนะคับ คือเรื่องมันเกิดเมื่อวาน ยุดีๆเทอก็สีหน้าไม่เหมือนเดิม บอกผม ว่าอยากยุคนเดียว ผมก็เลยถามว่า เบื่อเราไหม ผมแค่อยากรู้ มันต้อมีเหตุผล แต่ไม่ได้เลิกนะคับ แล้วเทอก็หงุดหิดผมมาก วันนั้นผมก็ง้อเทอตามปกติ ก็อารมดี พอเช้ามา ก็ขึมใส่ เงียบ(แฟนอลจะชอบเงียบครับ) ไม่พูดไม่จา ถามคำก็ตอบแค่ถามดูเฉยชามาก แล้ววันนั้นยังไม่กินข้าว ผมเลยบอกว่า ให้พาไปกินไหม แฟนผมเค้าตะคอกใส่ผม ว่าจะไปเองไม่จำเป็นต้องพึ่งพาก็ได้ ผมรู้สึกว่าเฟลมากคับ
เสียใจด้วย ผมแค่อยากรู้ว่าเขาคาดหวังให้ผมเป็นแบบไหน ผมทำเต็มที่ทุกอย่าง เลย ผมแน่ใจแน่นอนครับว่าเเฟนผมไม่มีคนอื่น ผมแค่ไม่เข้าใจอารมผู้หญิงเลย
ผมควรทำยังดี ครับ ไม่เข้าใจแฟนเลยจริงงๆ T-T
เสียใจด้วย ผมแค่อยากรู้ว่าเขาคาดหวังให้ผมเป็นแบบไหน ผมทำเต็มที่ทุกอย่าง เลย ผมแน่ใจแน่นอนครับว่าเเฟนผมไม่มีคนอื่น ผมแค่ไม่เข้าใจอารมผู้หญิงเลย