ที่สุดท้ายในโลกนี้

ที่สุดท้ายของเราคือโลงนี้ สัปเหร่อให้เราใส่เสื้อผ้าตามที่ญาติจัดมา จับเราพนมมือถือธูปเทียนดอกบัวและพันสายสิญจน์ดังนี้ ที่นอนแคบๆ พอดีตัวนี้เป็นที่นอนสุดท้ายของเรา เราตายมาไม่รู้กี่ภพกี่ชาติ ความตายมีอะไรน่ากลัวเมื่อเคยมาแล้วไม่รู้กี่กัลป์กี่อสงไขย การตายแค่การเปลี่ยนผ่านให้กัมมชรูปได้ทำงานใหม่อีกครั้ง ใครที่คิดว่าทำทำอะไรไม่มีผลเดี๋ยวก็เห็น (น่าขำคนเหล่านี้) เราเห็นมาแล้ว ผู้ปฏิบัติย่อมต่างจากคนแค่เข้าวัดเอาตังค์ใส่ตู้ซึ่งโจรหรือใครก็ทำได้ เพราะได้รู้ได้เห็นอะไรตามจริง ได้เห็นธรรมดาของโลก ทั้งเหตุและผล ภาวนาจึงเป็นบุญกรรมที่สูงกว่าทาน แต่ขึ้นชื่อว่าความดีแม้เพียงเล็กน้อยก็ควรทำไม่ประมาท ทำก่อนจะตายในวันพรุ่งนี้แล้วต้องรอหรือหาคนช่วยอุทิศให้ เพราะเวลานั้นอาจไม่มีใครช่วยก็ได้ได้