ผมเป็นคนผิดหรอครับ😢

ผมมีแฟนรู้จักกันได้6ปีแล้วแต่เริ่มคบกันได้ประมาณ2ปีครึ่ง เรื่องมีอยู่ว่าแฟนผมไม่ใช่คนไทย
ผมตัดสินใจที่คบกันที่บ้านแม่เราก็ให้มาอยู่ในบ้านเราก็ยอมรับและเอ็นดูนางแบบคนในครอบครัวต้อนรับทุกอย่างคบกันแรกๆช่วงปีแรกก็อยู่หอด้วยกันแล้วจึงตัดสินใจเข้าพามาอยู่ใ
บ้านของเราในระหว่างที่คบเราเองก็ช่วยเหลือเขาหลายอย่าง เขาเองก็ช่วยเหลือเราไม่แพ้กัน ทุกอย่างมันดีไปหมด ผมทำทุกอย่างเพื่อให้เธอสบายมากขึ้นกว่าเดิมให้เธอมีความสุข แต่ในบางครั้งก็มีทะเลาะกันบ้างส่วนมากจะเป็นเธอมากกว่าที่ร้อนใส่ หลังได้เข้ามาอยู่ในช่วงแรกก็ปกติดี ตัวผมเองเป็นนักศึกษาก็ไม่ได้มีรายได้อะไรมาก เล่นดนตรีเสริมบ้างพอได้เงินผมไม่เคยเอาเงินจากพ่อหรือแม่ผม มาให้นางเลยนอกเสียจากแม่เราจะให้นางเอง จนช่วงระยะหลังๆนี้แฟนเรากะเราก็มีปากเสียงกันบ้างแต่ก็ไม่หนัก นางก็บอกว่าทำคนที่บ้านถึงดูแปลกๆ เราก็บอกปกติที่บ้านเราเขาแบบเหมือนต่างคนต่างมีหน้าทีตัวเอง เราก็ถามคนในบ้านอคติอะไรกับแฟนเราใหม่คนที่บ้านเราก็บอกไม่นะ เราก็คิดแบบนั้น เพราะแม่เราที่บ้านเราก็จะชอบชวนนางไปเที่ยวเสมอ เราก็โอเครเออไม่มีอะไร แบ้วนางอยากได้รถใหม่ แต่ออกรถไม่ได้ผมเลยออกรถให้นางแต่ให้นางผ่อนรถเอง และผมก็จะช่วยด้วยโอเครทุกอย่างราบรื่นนางก็กลับบ้านไปทำเอกสารอะไรของนางที่ ต่างประเทศ ช่วงนางกลับก็เป็นช่วงที่ผมไปทหารพอดี ผมก็ไปทหารก่อนไม่ได้เจอกัน( ปกติแฟนผมทำงานเป็นแคทดี้) พอผมไปก็ไม่ได้ติดต่อกัน พอผมไปทหารได้เดือน เขาก็ให้ญาติมาเยี่ยมทหาร แฟนผมก็มาแต่พฤติกรรมของนางมันดูแบบผิดปกติกว่าเมื่อลงเล็กน้อยแบบแลตึงๆเมินๆนิดๆ ผมก็ไม่อะไร หลังนั้นเขาก็เปิดให้เยี่ยมญาติทุกอาทิต แฟนผมก็ไม่เคยมาอีกเลย เนื่องจากทำงานผมก็เออทำงาน เสาอาทิตคนเยอะและถึงอาทิตสุดท้ายให้เยี่ยมญาตินางก็มา นางก็ทำตัวเหมือนเดิมตึงๆเมินๆ แบะอาทิตต่อมา ผมกลับบ้าน นางดูดีใจมากแต่ปนเศร้าๆ ผมกลับบ้านมา7วัน พอกลับมาได้วันที่3นางยอมรับว่ามีคนใหม่แล้วผมก็อืม มีอะไรกันยัง นางเงียบไปพักนึงแล้วบอกยัง ผมก็บอกเลือกเอานะอยากอยู่กับใครและก่อนกลับทหาร อาผมแม่ผม ก็คอยแอบดูพฤติกรรมของนาง นางเบ่นไม่กลับบ้าน4วันถ้ากลับก็กลับดึกมาก  อาผมแม่ผมก็ตามแอบดูก็เห็นอยู่กับคนอื่น  พอผมกลับบ้านมารอบนี้ แม่ผมก็ปลอบใจผมก็เล่าให้ฟังมากมายผมก็สะอึกจนพูดไม่ออก ผมเขียนกระทู้นี้อยู่ก็คือผมอยู่บ้าน ที่ก็ตัดสินใจพานางมาคุยกันตรงๆนางก็เงียบๆร้องไห้อย่างเดียวต่อหน้าพ่อแม่เรา เราเลยตัดสินใจคุยกับนาง2คนนางก็ขอโทษลูกเดียว น้องไห้ตั้งแต่2ทุ่มยันตี4นั่งคนเดียวผมก็ซักถาม ว่ามีไรกันยัง นางก็ปากแข็งซักไปซักมาบอก4ครั้ง ผมก็พูดไม่ออกน้ำตาไหบแล้วออกมาอยู่ห่างๆนางแล้วตัดใจขอนางคุยกับผัวใหม่นาง ผัวใหม่นางก็มีลูกเมียแล้ว คือมันจงใจมาหลอกเมียผม เมียผมก็พลาดไป ผมก็ทำไรไม่ได้ที่บ้านผมไม่เอานางแล้ว  นางร้องไห้แบบหนักมาก และบอกว่านางรักผมไม่ได้รักมันเลย นางเลือกผมแต่ผมก็อยากให้โอกาศแต่ผมรับไม่ได้สงสารก็สงสาร แม่ผมก็ด่านางเจ็บแสบมาก และยึดรถที่นางขับให้เอาผัวใหม่มารับโอนรถแล้วผ่อนต่อกันเอง โอนเสร็จก็คืนรถ ก็ตกลงกันแม่ผมก็ไปด่านางถึงที่ทำงานผมก็ไม่รุ้เรื่องนางก็ลายมาบอก ผมว่าไม่เอารถแล้วให้ผมเอาไปใช้เลยแต่รถที่ผ่อนมาเปผ้นเงินางสะมากกว่าผมก็ไม่เอา นางก็ให้ผมเอาให้ได้เพราะเป็นชื่อผม นางก็บอกนางขอโทษนางผิดเอง นางไม่เหลืออะไรแล้วในชีวิต นางก็ไปอยู่กับบ้านพี่สาวนาง ไปๆมาๆนางพูดว่าผมคิดผิดที่พานางมาลำบากอยู่ในบ้าน ผมก็เสียใจมากสรุปคือผมผิดหรอครับ แล้วช่วงอกหักนี้มีกระเทยคนนึงเขาชอบผมมานาน เขาก็มาให้กำลังใจผมแบบไม่ห่าง จนผมสงสัยว่าผมเป็นชอบแกหรือป่าว ผมรู้โอเครมากๆเวลาอยุ่กับเขาผมสับสนไปหมดผมควรทำยังใงดีครับ คือผมเป็นคนผิดหรอครับ แล้วผมควรทำยังใงกับกระเทยคนนี้ดีครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่