ควรอยู่หรือไปดี

ช่วงมัธยม ในสายตาคนอื่นๆคงเต็มไปด้วยความสุข ร่าเริงสนุกสนาน แต่สำหรับผมนั้น มัธยมเป็นช่วงที่ทุกข์ที่สุด มีความทุกข์ ไม่รู้กี่อย่างนับไม่ท้วน เข้าเรื่องเลย  ทุกคนคงจะมี ความสุขใช่ไหมที่จะขึ้น มัธยมปลายเพราะจะเข้าใกล้ความฝันของตนไปมากขึ้น บางคนก็ไป โรงเรียนกีฬา บางคนก็ไปสายอาชีพ บางคนก็เรียนสามัญ อต่สำหรับผมนั้น การเลือกที่ต่อ ม.4 นั้นเป็น เรื่องที่เครียดมากเพราะผมไม่มีสิทธิ์อะไร ทั้งนั้น พ่อแม่ก็จะให้บวชอยู่ได้ เขาบอกว่า ให้ไปอยู่กับเขาจะได้ทำอะไรเป็น ได้เรียนฟรีได้ตังด้วย ซึ่งผมก็เล่าเรื่องชีวิตผมเมื่อก่อนไปใน กระทู้ก่อน ลองไปหาดู รู้ไหมว่าเขาเอาความคิดนี้ไปจากไหน เหอะๆ มาจากการเห็นลูกคนอื่นไง แม่ของเพื่อนเล่นให้ฟังว่า เขาให้ลูกของตนไปบวช แล้วได้เรียนฟรี แล้วได้เก็บตังจนซื้อ โน้ตบุ้คราคา 20000 กว่าบาทได้ ไม่รู้ว่าทำไมผมเป็นคนแบบนี้นะ ผมว่าไม่ใช่เพราะเกม ที่ทำให้ผมเป็นคนเถียงเก่ง คนเก็บกด มันๆม่ใช่เพราะเกม เป็นเพราะพ่อแม่ไงที่ทำให้ผมเป็นอย่างนี้ ตอนเมื่อผมเด็กๆ พ่อแม่ชอบทะเลาะกัน พ่อชอบกินเหล้า แต่ไม่ติดมากนะ ยังทำงานได้ ชอบเสียงดังใส่ผม ชอบทำร้ายผมโดยการตีอย่างเดียว ไม่มีการใช้เห็นผล และสิ่งที่มันทำให้ผม เกลียดพ่อแม่ก็คือ การเปรียบเทียบ เขาชอบเปรียบเทียบว่า ลูกเขาดี นู้นดี งี้ โอ้โห่ ลูกคนนี้ เก่งจัง บลาๆ อยากจะได้ลูกเขามาจังเลย เลย ลูกทำไมไม่เหมือนเขา(ความจริงไม่ได้พูดงี้หรอก พูดตะโคก กูๆ ๆ ทั้งนั้น )ทั้งที่ผมก็มีความสามารถหลายด้านแต่พวกเขาไม่รู้หรอก ผมเก่งคอมสามารถตัดต่อรูปคริป เล่นเกมเก่ง เล่นกีฬาเก่ง ซ่อมของได้ และผมก็จะวางเป้าหมายว่าหลังจบ ม.3 ผมจะไม่เล่นเกม ไม่เล่นคอม และจะเข้ารร. สายอาชีพ แต่กลับโดนบอกให้บวช บวชมันดีหรอ ภูมิใจหรอ ที่หากินกับ
ความเป็นความตายและ อยากจะตะโคกกลับมาก มาพ่อแม่มีไรดี เก่งไรบ้าง ผมเห็นพ่อแม่ครอื่นก็นึกน้อยใจเขา สอนลูกเขาดีมาก ลูกเขาเป็นเด็กติดเกมแต่เรียนได้เรียนดี เพราะพ่อแม่เขาเป็นแบบอย่าง ผมก็ได้ค้นพบตัวเองแล้วว่าผมมีชีวิตเพื่อทำให้เพื่อนๆมีความสุข แต่ติดตรงที่พ่อแม่ ผมมีคำถาม2 คำถามจะถาม ผมควรจะอยู่ หรือ จะไปดี? ผมจะเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง? นี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้ที่ได้เขียน พันทิบ