คือผมแอบรักเพื่อนสนิทของผมซึ่งเป็นผู้ชายแท้ ๆ มาปีกว่าแล้ว แอบรักเงียบๆคนเดียวไม่มีใครรู้ (ผมไม่รักมันเพราะว่ามันหล่อหรืออะไร แต่ช่วงแรกๆที่รู้จักกันมันมาทำดีกับผมมากๆ เลยทำให้ผมเผลอใจไปรักมันเอง) แต่ทุกวันนี้เหมือนมันเป็นคนละคน ไม่ค่อยสนใจผม ไม่ค่อยอยากเข้าใกล้ (เหมือนมันเริ่มสงสัยแล้ว(มั้ง) เพราะผมเป็นเพื่อนคนเดียวที่คอยช่วงเหลือเทคแคร์มันตลอด) มันก็เริ่มตีตัวออกห่าง แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้กลัวเพื่อนคนอื่นรู้ ปรึกษาใครก็ไม่ได้ ระบายกับใครก็ไม่ได้ ต้องอยู่แบบแอบรักไม่พอ ต้องอดทนฝืนยิ้ม ยิ่งตอนที่รู้ว่ามันมีแฟนแล้วเนี่ยตอนนั้นหัวใจแทบหยุดเต้นไปเลย แล้วก็เหมือนตายทั้งเป็นตอนที่มันมาเล่าเรื่องของแฟนมันให้พวกเพื่อนฟัง ผมเนี่ยเหมือนตายทั้งเป็น ผมก็ได้แต่ทำเป็นตลกกลบเกลื่อนเอา(ผมก็ไม่รู้ว่าผมจะอดทนได้อีกนานแค่ไหน) ผมพยายามตีตัวออกห่างมาเพื่อรักษาตัวเองแลว แต่มันก็ห่างได้แต่ตัวจริงๆ แต่ใจมันอยู่กับเขาตลอด เคยบอกกับตัวเองว่าต้องตัดใจ แต่ในความคิดของผมมันก็ยังแอบหวังว่าความดีที่ผมเคยทำกับมันมาจะเปลี่ยนใจมันได้บ้าง แต่ความเป็นไปได้มันก็เริ่มลดน้อยลงทุกที ผมคอยบอกตัวเองว่าผมไม่ได้ต้องการมัน แต่มันก็เหมือนหลอกตัวเอง ทั้งที่ในใจเนี่ยยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้มันมา(ผมคงหน้าตาไม่ดีด้วยแหละ ไม่รู้เกี่ยวไหม) แต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่นั่งรอเวลาที่จะออกมาจากชีวิตมันได้ มันเป็นผู้ชายคนแรกในชีวิตผมเลยที่ผมเลยแอบรัก ผมไม่รู้จะทำไงแล้ว ้ เคยคิดนะว่าจะหายไปเงียบๆ แต่ก็มีปัจจัยหลายอย่างที่ทำให้ผมไปไหนไม่ได้ ผมควรทำยังไงดีครับ ผมควรทำยังให้ที่จะทำให้ผมอยู่แบบไม่ต้องทุกข์ใจแบบนี้ ทำยังไงที่ผมจะยิ้มได้หัวเราะได้แบบไม่เฟค (ผมเคยพยายามคุยกับผู้ชายคนอื่น แต่มันก็ไม่เวิร์ค)
เคยเจ็บมากๆ แต่ต้องอดทนไหมครับ ช-ช