คือ ตัวดิฉันเองค่อนข้างจะเครียดง่าย และไม่ชอบเลยที่ตัวเองเป็นแบบนี้
มาเข้าเรื่องเลยล่ะกัน ตอนนี้ดิฉันยังเรียนอยู่ ปกติค่อนข้างเป็นเด็กกิจกรรมด้วย เลยทำให้ไม่ค่อยมีเวลาว่าง แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ทำให้ต้องมาปรึกษาหรอกนะคะ คือ เวลามีคนพูดอะไรที่กระทบกระเทือนจิตใจ มันจะทำให้ดิฉันเครียด เครียดมาก เหตุการณ์ที่ทำให้คิดว่ามันแปลกๆก็คือ วันนั้นคาบศิลปะ เพื่อนคนนึงให้นามสมมุติว่า M เป็นคนที่เก่งศิลปะ แล้วครูให้แบ่งกลุ่มทำเฟรมวาดผ้าและระบายสีมา ก็ดิฉันอยู่กลุ่มเดียวกับM ตอนแรกก็คิดว่าเขาคงช่วยอะไรได้หลายเรื่องเลย ส่วนตัวไม่ชอบวิชานี้และไม่มีแววทางศิลปะเลย พอเอาเข้าจริงวันแรกMเขาพูดแต่ว่า ตัวเองทำไม่ได้ ถึงคาบก็ไม่เคยช่วยเลย มีแค่ช่วยระบายดอกไม้เล็กๆเท่านั้น แล้วก็นั่งเล่นโทรศัพท์เฉยเลย แล้วคนที่ถูกเอางานไปทำก็คือดิฉัน คือก็งง ทำไมคนที่ไม่ทำอะไรในกลุ่มยังได้คะแนนเปล่าๆ แล้วเรา?คนไม่เก่งแต่ต้องพยายามทำในสิ่งที่ไม่ถนัด มีคนเดียว และอย่างที่บอกตอนแรกว่า เป็นคนคิดมาก เครียดง่าย ก็พยายามข่มใจ แบบ 'เฮ้ย มันเพื่อนเรานะ ใจเย็นๆ" ก็พอข่มได้ แต่งานกลุ่มอย่างอื่นที่อยู่กับนาง นางไม่เคยคิดจะมีส่วนร่วมเลย คนอื่นๆในกลุ่มก็โยนงานให้เราตลอด แบบตอนเพื่อนบอกให้เอาไปทำที่บ้านคือเราจุกเลย เราทำตลอด นำเสนอก็ทำ เงินก็จ่าย แต่พองานไม่เสร็จก็โยนมาให้เรา คือคนอื่นในกลุ่มพอไหว แต่Mนี่คือ บอกแต่ทำไม่ได้ๆ ไม่มีความคิดเป็นของตัวเองเลย แล้วถ้ามองในทางกลับกัน เรานังพยายามทำสิ่งที่เราไม่ถนัดเลย ทำไมคุณไม่คิดพยายามบ้าง? เหนื่อยเลย ด้วยความที่งานเยอะเลยลืมพามา ทุกคนก็แทนที่จะหาทางแก้ กลับมานั่งด่านั่งว่าเรา จุดนั้นน้ำตามันไหลออกมาก มันทนไม่ได้ เร่ก็บอกเพื่อนไปว่าที่ลืมเพราะงานกลุ่มอันอื่นมันก็เยอะ เราเลยลืมว่าส่งวันนี้ เพื่อนก็บอกว่าเราอ้าง อันนี้ก็รู้ว่าผิดนะ แต่ทุกคนไม่คิดจะช่วยเราเลยเหรอ เครียดมาก ตอนนั้นเกือบไปโดดตึกแลเว แต่นึกถึงพ่อแม่เลยหยุดไว้แค่นั้น เราต้องยังไงไม่ให้เครียดดีคะ?
ช่วยหน่อยค่ะ
มาเข้าเรื่องเลยล่ะกัน ตอนนี้ดิฉันยังเรียนอยู่ ปกติค่อนข้างเป็นเด็กกิจกรรมด้วย เลยทำให้ไม่ค่อยมีเวลาว่าง แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ทำให้ต้องมาปรึกษาหรอกนะคะ คือ เวลามีคนพูดอะไรที่กระทบกระเทือนจิตใจ มันจะทำให้ดิฉันเครียด เครียดมาก เหตุการณ์ที่ทำให้คิดว่ามันแปลกๆก็คือ วันนั้นคาบศิลปะ เพื่อนคนนึงให้นามสมมุติว่า M เป็นคนที่เก่งศิลปะ แล้วครูให้แบ่งกลุ่มทำเฟรมวาดผ้าและระบายสีมา ก็ดิฉันอยู่กลุ่มเดียวกับM ตอนแรกก็คิดว่าเขาคงช่วยอะไรได้หลายเรื่องเลย ส่วนตัวไม่ชอบวิชานี้และไม่มีแววทางศิลปะเลย พอเอาเข้าจริงวันแรกMเขาพูดแต่ว่า ตัวเองทำไม่ได้ ถึงคาบก็ไม่เคยช่วยเลย มีแค่ช่วยระบายดอกไม้เล็กๆเท่านั้น แล้วก็นั่งเล่นโทรศัพท์เฉยเลย แล้วคนที่ถูกเอางานไปทำก็คือดิฉัน คือก็งง ทำไมคนที่ไม่ทำอะไรในกลุ่มยังได้คะแนนเปล่าๆ แล้วเรา?คนไม่เก่งแต่ต้องพยายามทำในสิ่งที่ไม่ถนัด มีคนเดียว และอย่างที่บอกตอนแรกว่า เป็นคนคิดมาก เครียดง่าย ก็พยายามข่มใจ แบบ 'เฮ้ย มันเพื่อนเรานะ ใจเย็นๆ" ก็พอข่มได้ แต่งานกลุ่มอย่างอื่นที่อยู่กับนาง นางไม่เคยคิดจะมีส่วนร่วมเลย คนอื่นๆในกลุ่มก็โยนงานให้เราตลอด แบบตอนเพื่อนบอกให้เอาไปทำที่บ้านคือเราจุกเลย เราทำตลอด นำเสนอก็ทำ เงินก็จ่าย แต่พองานไม่เสร็จก็โยนมาให้เรา คือคนอื่นในกลุ่มพอไหว แต่Mนี่คือ บอกแต่ทำไม่ได้ๆ ไม่มีความคิดเป็นของตัวเองเลย แล้วถ้ามองในทางกลับกัน เรานังพยายามทำสิ่งที่เราไม่ถนัดเลย ทำไมคุณไม่คิดพยายามบ้าง? เหนื่อยเลย ด้วยความที่งานเยอะเลยลืมพามา ทุกคนก็แทนที่จะหาทางแก้ กลับมานั่งด่านั่งว่าเรา จุดนั้นน้ำตามันไหลออกมาก มันทนไม่ได้ เร่ก็บอกเพื่อนไปว่าที่ลืมเพราะงานกลุ่มอันอื่นมันก็เยอะ เราเลยลืมว่าส่งวันนี้ เพื่อนก็บอกว่าเราอ้าง อันนี้ก็รู้ว่าผิดนะ แต่ทุกคนไม่คิดจะช่วยเราเลยเหรอ เครียดมาก ตอนนั้นเกือบไปโดดตึกแลเว แต่นึกถึงพ่อแม่เลยหยุดไว้แค่นั้น เราต้องยังไงไม่ให้เครียดดีคะ?