โอปอล์ ปาณิศราเคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า “หมอโอ็คทำให้รู้สึกว่าความรักไม่ใช่เรื่องยาก ทำไมที่ผ่านมามันถึงต้องยาก” วันแรกที่ได้อ่านประโยคนี้ฉันไม่เคยเข้าใจจึงทำแค่เลื่อนบทความผ่านไทม์ไลน์ไป แต่มาวันนี้ฉันเห็นด้วยกับประโยคนี้เป็นที่สุด ฉันผ่านเรื่องราวความรักมาบ้างในชีวิต อาจไม่ได้มีความรักมาหลายหน ไม่ได้มีเรื่องเล่าเยอะแยะ แต่มันยิ่งใหญ่พอจะทำให้ฉันโตขึ้นและเข้าใจจนพูดได้ว่าความรักที่ดีสำหรับฉันเป็นยังไง
ฉันให้คำนิยามความรักครั้งแรกของตัวเองว่า “Bitter-sweet” เพราะเมื่อนึกถึงมันก็ให้ความรู้สึกที่ทั้งหวานและขม อันที่จริงเขาไม่ใช่คนแรกที่เข้ามาแต่เขาเป็นคนแรกที่ทำให้ฉันรู้สึกรัก มันเป็นความรักที่หวือหวาเพราะไลฟ์สไตล์ของเขามันช่าง adventurous เรามักไปทำอะไรบ้าๆบอๆด้วยกัน อะไรที่เราสองคนเรียกมันว่า “YOLO” เพราะมันบ้าและน่าตื่นเต้น(ในสายตาของคนรอบตัวเรา)และมันก็บ้าจนครั้งนึงในชีวิตจะต้องลอง เขาเป็นผู้ชายในแบบที่ฉันชอบหรือพูดอีกนัยคือเขาทำให้ฉันมีสเปค คนรอบตัวฉันมักไม่ชอบเขาคงเพราะนิสัยที่มันช่างชัดเจนและเป็นตัวของตัวเอง แต่นั่นคือสิ่งที่ฉันชอบในตัวเขา เราเป็นเหมือนเพื่อนสนิทกัน ฉันไม่เอาแต่งอแง เขาไม่เอาแต่ตามใจ เราคุยกันเสมอและนั่นคือความง่ายอย่างแรกที่ฉันรู้สึกได้ เขาเป็นคนตรงไปตรงมา แม้แต่ตอนที่บอกเลิกฉันเขาก็บอกแบบสั้นๆได้ใจความในประโยคเดียว แต่เขากลับเป็นฝ่ายร้องไห้เสียเอง ฉันเข้าใจเหตุผลของเขาแต่ฉันก็เสียใจมากอยู่ดี ฉันคิดกับตัวเองว่าฉันจะหาคนแบบเขาไม่ได้อีกแล้ว คิดถึงขั้นว่าถ้าเขาไม่กลับมาฉันก็คงไม่คบใครอีก ฉันพยายามประคองตัวเองให้มีสติตลอดมาเพื่อตัดใจให้ได้เร็วแต่ความรู้สึกมันไม่ไปด้วยกันกับเหตุผล เขายังไปๆมาๆ ทักมาถามสารทุกข์สุกดิบ ให้กำลังใจ หรือแม้แต่บอกรัก ตัวฉันในตอนนั้นนอนร้องไห้อยู่เป็นเดือน เอาแต่คิดว่าทำไมเขาถึงไปทั้งที่ยังรักกัน ทำไมเราไม่โตไปด้วยกัน ทำไมความรักของเราถึงไม่ง่ายอีกแล้ว สิ่งที่ทำให้ฉันพูดได้ว่ารักเขาคือความหวังดีที่มันยังมีอยู่แม้ในวันที่เขาทิ้งฉันไป ฉันไม่เคยโกรธเขาเลย มันไม่มีเหตุผลให้ฉันโกรธเขาในเมื่อการที่เขาเข้ามาและออกไปจากชีวิตมันทำให้ฉันโตขึ้นได้ขนาดนี้ ฉันยังเป็นห่วงและอยากให้เขาพบเจอแต่สิ่งที่ดีในชีวิต อยากให้เขาได้เจอคนใหม่ที่ดูแลเขาได้ดี คนที่เข้ามาถูกเวลาและคอยสนับสนุนเขาในแบบที่ฉันทำมาตลอด ฉันใช้เวลาทำใจอยู่กว่าครึ่งปีถึงจะดีขึ้น ฉันค้นพบว่าฉันผ่านมันมาได้ด้วยการปล่อยวาง ฉันเลิกพยายามหาเหตุผลที่เขาทิ้งฉันไป ไม่ว่าเขาจะยังมีทีท่าว่ารักหรือไม่แต่ความเป็นจริงคือเขาบอกเลิกฉันและมันก็เท่านั้นเอง สิ่งที่ทำให้ฉันร้อนใจคือการที่เขาไม่ทำในแบบที่ฉันอยากให้ทำ เช่นการที่ฉันคิดว่าถ้าเขารักกันเขาต้องไม่ไป แต่เมื่อฉันเลิกคาดหวังให้เขาทำในแบบที่ฉันคิดได้ฉันก็ไม่มีเรื่องให้ต้องหนักใจอีกแล้ว ฉันยังคิดถึงเขาอยู่ดีแต่ก็เริ่มเปิดตัวเองให้คนใหม่ๆ มีคนเข้ามาบ้างคนสองคนแต่ฉันรู้สึกว่าพวกเขาไม่ใช่เลย ฉันเริ่มมีความสุขกับการอยู่แบบไม่มีใครให้คิดถึงและฉันไม่สนใจจะพยายามรักใครอีกแล้ว จนเมื่อฉันเลิกเดินตามหาความรัก ความรักก็เดินเข้ามาหาฉันเอง
ความรักครั้งนี้ฉันเรียกเขาว่า “Love of my life” เป็นคำสุดจะเลี่ยนแต่ฉันก็หาคำอื่นมาแทนไม่ได้เพราะเขาคือความรักของชีวิตฉันจริงๆ ฉันไม่เคยเข้าใจว่าคนๆนึงจะทำให้เรารู้สึกว่า “คุณทำให้ฉันเป็นคนโชคดีที่สุดในโลก” ได้ยังไง จนฉันมาเจอเขา เขาเป็นคนใกล้ตัวมาก ฉันชื่นชมเขามาตลอดเพราะเขาเป็นคนที่เก่งในการใช้ชีวิต เขาไม่ได้เก่งแค่ academic แต่เขาเก่งในหลายๆเรื่องจนน่าทึ่ง แม้แต่ในตอนที่เป็นเพื่อนกันฉันก็รู้สึกโชคดีมากแล้วที่ได้มาเจอคนแบบนี้ เขาเป็นแม้กระทั่งแรงบันดาลให้ฉันว่าคนเราสามารถทำได้ทุกอย่างถ้าใจเราสู้จริงๆ เขาเป็นผู้ชายที่ดีมากในสายตาฉันถึงแม้เขาจะพยายามบอกและเล่าเรื่องของเขาให้ฟังว่าเขาเองก็เป็นแค่ผู้ชายทั่วไปที่ไม่ได้ดีเด่กว่าใคร แน่นอนว่าฉันรับฟังแต่อดีตของเขาไม่ได้ทำให้ฉันตัดสินตัวเขาในปัจจุบัน เขาในตอนนี้ดีกับทั้งฉันและทุกคนมันจึงช่วยไม่ได้ที่จะมองว่าเขาเป็นผู้ชายที่ดีมากคนนึง ดีจนฉันเคยนึกยินดีกับแฟนเก่าของเขาว่าช่างโชคดีที่มีเขาเป็นแฟน แปลกดีที่ฉันไม่เคยสนใจอดีตของเขาเลยทั้งที่คนรอบตัวต่างมาเตือนตั้งแต่ตอนเริ่มคุยกับเขาว่าให้เผื่อใจไว้หน่อยเขาอาจจะยังมีเขี้ยวมีเล็บอยู่แล้วคนเสียใจจะเป็นฉันเอง ตอนนี้ฉันโตขึ้นมากและฉันมั่นใจว่าจะรับมือกับความเสียใจได้ ฉันไม่เคยนึกเผื่อใจเพราะอยากมีความสุขกับเขาให้มากที่สุด ฉันเลือกแล้วดังนั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ฉันต้องดูแลความรู้สึกตัวเองให้ได้ และเขาก็ทำให้ฉันเชื่อใจว่าตัดสินใจไม่ผิดที่ให้ใจเขาไป ความรักครั้งนี้ไม่หวือหวา ไม่ได้ adventurous แต่ให้ความรู้สึกมั่นคงในแบบที่ควรจะเป็น ฉันมองเห็นความรักของเราไปไกลและเป็นจริงและฉันก็เชื่อว่าฉันและเขาสามารถสร้างมันด้วยกันได้ เขาทำให้ฉันรู้สึกจริงๆว่าความรักไม่ใช่เรื่องยากเลย ความรักที่ดีจะต้องไม่ทำให้ชีวิตมีเรื่องหนักใจกว่าเดิม มันจะง่าย ไม่ซับซ้อน ไม่ชวนปวดหัว ไม่มีเรื่องคอยกังวล สิ่งที่ยากคือการใช้ชีวิตร่วมกันเพราะเมื่ออยู่ด้วยกันแล้วจะมีปัจจัยหลายอย่างเข้ามาเป็นอุปสรรคทั้งเรื่องงาน เงิน ครอบครัว ความฝันของแต่ละคน ฯลฯ เพราะฉะนั้นความรักที่ดีต้องไม่ทำให้หนักใจตั้งแต่ช่วงของการคบหาดูใจกัน ฉันรู้สึกโชคดีที่เขาเป็นคนนั้น ฉันรู้สึกโชคดีที่เขาเป็นความรักของฉัน
ไม่นานมานี้มีคนหลายคนมาพูดกับฉันบ่อยๆว่าอิจฉาที่ฉันมีแฟน บางคนพูดว่าจะไปขอศาลเจ้า บางคนจะไปสร้างความบังเอิญในที่ที่มีตำนานว่าจะเจอเนื้อคู่ บางคนก็มาขอให้แนะนำเพื่อน ฉันไม่ได้ต่อต้านการเปิดใจและสร้างโอกาสให้ตัวเองในการออกไปเจอคนใหม่ๆ แค่จากสิ่งที่ฉันพบมาฉันรู้สึกว่าความรักจะเข้ามาหาเราเองเมื่อถึงเวลา บางคนรู้สึกใช่ไปเสียทุกอย่างแต่เมื่อเข้ามาไม่ถูกที่ถูกเวลาก็ไปกันไม่รอด สิ่งที่ฉันไม่เห็นด้วยเลยมีอย่างเดียวนั่นคือการรีบมีคนรักทั้งที่ยังไม่เจอคนที่ใช่กับตัวเอง เราทุกคนต่างโตขึ้นในทุกๆวันและการมีความรักจะไม่ใช่ puppy love อีกต่อไป ฉันไม่เคยมีความรักจนอายุ 20 ปีที่ฉันมีความรักครั้งแรกและฉันรู้ว่าฉันสึกตัดสินใจถูก เพราะความรักแบบไม่มีจุดหมาย รักๆเลิกๆมีเรื่องให้ทะเลาะกันให้ไม่สบายใจมันช่างฟังดูเหนื่อยและฉันไม่อยากมีความรักที่เหนื่อยแบบนั้น ฉันมองอนาคตตัวเองว่าฉันต้องการมีครอบครัวที่ดีดังนั้นคนที่ฉันเลือกเป็นแฟนในตอนนี้จึงไม่ใช่ใครก็ได้ เขาคนนั้นต้องเข้ากับฉันได้ บางเรื่องที่เข้ากันไม่ได้เราทั้งคู่ก็ต้องปรับหากันได้ เขาต้องเคารพความรู้สึกฉันและตัวฉันเหมือนที่ฉันเคารพเขา ฉันต้องมองเห็นภาพอนาคตของเราในแบบที่ฉันอยากมี ฉันจึงรู้สึกโชคดีที่ได้เจอคนนั้นของฉันแล้ว ถ้าฉันยังไม่เจอคนที่เป็นอนาคตที่ดีของฉันได้ฉันก็เลือกที่จะไม่มีดีกว่า เพราะการมีความรักที่ยากและบั่นทอนไม่อยู่ในตัวเลือกของฉันเลย
นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงเห็นด้วยกับคำพูดของโอปอล์ ปาณิศราว่าความรักไม่ใช่เรื่องยาก เพราะความรักสำหรับฉันคือการเจอคนที่ใช่ ซึ่งคนที่ใช่ของฉันเป็นคนที่เข้ามาถูกที่ถูกเวลา เขาทำให้รู้สึกว่าความรักนั้นไม่ยาก ทำให้รู้ว่าความรักที่ดีเป็นอย่างนี้นี่เอง : )
สวัสดีค่ะ หลังจากตามอ่านกระทู้พันทิปมาตลอดก็คิดว่าอยากตั้งกระทู้ขึ้นมาบ้างเพื่อแชร์เรื่องของเราผ่านการเขียนในลักษณะบทความไม่เป็นทางการซึ่งเราถนัดกว่าเขียนเล่าเรื่อง ที่มาแนะนำตอนท้ายกระทู้ก็เพื่อให้อรรถรสการอ่านไม่ติดๆขัดๆ จุดมุ่งหมายที่เขียนคือเพื่อเล่าประสบการณ์ความรักของตัวเองทั้งที่ผ่านมาและในปัจจุบันและอยากให้คนอ่านได้นำไปพิจารณาใช้เผื่อจะเป็นประโยชน์ค่ะ ใครอยากขอคำปรึกษาก็ได้เลยนะคะเพราะถึงแม้เราจะไม่มีประสบการณ์เยอะเหมือนคนอื่นแต่เราก็รู้สึกว่าตัวเองจัดการกับเรื่องความรักได้ดีระดับนึงเพราะเราเองก็ได้ผ่านจุดที่แย่และดีมาแล้ว แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นกระทู้นี้ก็เป็นแค่ประสบการณ์ของเราเองซึ่งคนอื่นก็คงมีประสบการณ์ที่ต่างกันไป เราเพียงแต่อยากมาแชร์เรื่องราวความรักผ่านมุมมองของตัวเอง ขอให้ทุกคนโชคดีกับความรักนะคะ
เพราะคนที่ใช่จะทำให้ความรักเป็นเรื่องง่าย
ฉันให้คำนิยามความรักครั้งแรกของตัวเองว่า “Bitter-sweet” เพราะเมื่อนึกถึงมันก็ให้ความรู้สึกที่ทั้งหวานและขม อันที่จริงเขาไม่ใช่คนแรกที่เข้ามาแต่เขาเป็นคนแรกที่ทำให้ฉันรู้สึกรัก มันเป็นความรักที่หวือหวาเพราะไลฟ์สไตล์ของเขามันช่าง adventurous เรามักไปทำอะไรบ้าๆบอๆด้วยกัน อะไรที่เราสองคนเรียกมันว่า “YOLO” เพราะมันบ้าและน่าตื่นเต้น(ในสายตาของคนรอบตัวเรา)และมันก็บ้าจนครั้งนึงในชีวิตจะต้องลอง เขาเป็นผู้ชายในแบบที่ฉันชอบหรือพูดอีกนัยคือเขาทำให้ฉันมีสเปค คนรอบตัวฉันมักไม่ชอบเขาคงเพราะนิสัยที่มันช่างชัดเจนและเป็นตัวของตัวเอง แต่นั่นคือสิ่งที่ฉันชอบในตัวเขา เราเป็นเหมือนเพื่อนสนิทกัน ฉันไม่เอาแต่งอแง เขาไม่เอาแต่ตามใจ เราคุยกันเสมอและนั่นคือความง่ายอย่างแรกที่ฉันรู้สึกได้ เขาเป็นคนตรงไปตรงมา แม้แต่ตอนที่บอกเลิกฉันเขาก็บอกแบบสั้นๆได้ใจความในประโยคเดียว แต่เขากลับเป็นฝ่ายร้องไห้เสียเอง ฉันเข้าใจเหตุผลของเขาแต่ฉันก็เสียใจมากอยู่ดี ฉันคิดกับตัวเองว่าฉันจะหาคนแบบเขาไม่ได้อีกแล้ว คิดถึงขั้นว่าถ้าเขาไม่กลับมาฉันก็คงไม่คบใครอีก ฉันพยายามประคองตัวเองให้มีสติตลอดมาเพื่อตัดใจให้ได้เร็วแต่ความรู้สึกมันไม่ไปด้วยกันกับเหตุผล เขายังไปๆมาๆ ทักมาถามสารทุกข์สุกดิบ ให้กำลังใจ หรือแม้แต่บอกรัก ตัวฉันในตอนนั้นนอนร้องไห้อยู่เป็นเดือน เอาแต่คิดว่าทำไมเขาถึงไปทั้งที่ยังรักกัน ทำไมเราไม่โตไปด้วยกัน ทำไมความรักของเราถึงไม่ง่ายอีกแล้ว สิ่งที่ทำให้ฉันพูดได้ว่ารักเขาคือความหวังดีที่มันยังมีอยู่แม้ในวันที่เขาทิ้งฉันไป ฉันไม่เคยโกรธเขาเลย มันไม่มีเหตุผลให้ฉันโกรธเขาในเมื่อการที่เขาเข้ามาและออกไปจากชีวิตมันทำให้ฉันโตขึ้นได้ขนาดนี้ ฉันยังเป็นห่วงและอยากให้เขาพบเจอแต่สิ่งที่ดีในชีวิต อยากให้เขาได้เจอคนใหม่ที่ดูแลเขาได้ดี คนที่เข้ามาถูกเวลาและคอยสนับสนุนเขาในแบบที่ฉันทำมาตลอด ฉันใช้เวลาทำใจอยู่กว่าครึ่งปีถึงจะดีขึ้น ฉันค้นพบว่าฉันผ่านมันมาได้ด้วยการปล่อยวาง ฉันเลิกพยายามหาเหตุผลที่เขาทิ้งฉันไป ไม่ว่าเขาจะยังมีทีท่าว่ารักหรือไม่แต่ความเป็นจริงคือเขาบอกเลิกฉันและมันก็เท่านั้นเอง สิ่งที่ทำให้ฉันร้อนใจคือการที่เขาไม่ทำในแบบที่ฉันอยากให้ทำ เช่นการที่ฉันคิดว่าถ้าเขารักกันเขาต้องไม่ไป แต่เมื่อฉันเลิกคาดหวังให้เขาทำในแบบที่ฉันคิดได้ฉันก็ไม่มีเรื่องให้ต้องหนักใจอีกแล้ว ฉันยังคิดถึงเขาอยู่ดีแต่ก็เริ่มเปิดตัวเองให้คนใหม่ๆ มีคนเข้ามาบ้างคนสองคนแต่ฉันรู้สึกว่าพวกเขาไม่ใช่เลย ฉันเริ่มมีความสุขกับการอยู่แบบไม่มีใครให้คิดถึงและฉันไม่สนใจจะพยายามรักใครอีกแล้ว จนเมื่อฉันเลิกเดินตามหาความรัก ความรักก็เดินเข้ามาหาฉันเอง
ความรักครั้งนี้ฉันเรียกเขาว่า “Love of my life” เป็นคำสุดจะเลี่ยนแต่ฉันก็หาคำอื่นมาแทนไม่ได้เพราะเขาคือความรักของชีวิตฉันจริงๆ ฉันไม่เคยเข้าใจว่าคนๆนึงจะทำให้เรารู้สึกว่า “คุณทำให้ฉันเป็นคนโชคดีที่สุดในโลก” ได้ยังไง จนฉันมาเจอเขา เขาเป็นคนใกล้ตัวมาก ฉันชื่นชมเขามาตลอดเพราะเขาเป็นคนที่เก่งในการใช้ชีวิต เขาไม่ได้เก่งแค่ academic แต่เขาเก่งในหลายๆเรื่องจนน่าทึ่ง แม้แต่ในตอนที่เป็นเพื่อนกันฉันก็รู้สึกโชคดีมากแล้วที่ได้มาเจอคนแบบนี้ เขาเป็นแม้กระทั่งแรงบันดาลให้ฉันว่าคนเราสามารถทำได้ทุกอย่างถ้าใจเราสู้จริงๆ เขาเป็นผู้ชายที่ดีมากในสายตาฉันถึงแม้เขาจะพยายามบอกและเล่าเรื่องของเขาให้ฟังว่าเขาเองก็เป็นแค่ผู้ชายทั่วไปที่ไม่ได้ดีเด่กว่าใคร แน่นอนว่าฉันรับฟังแต่อดีตของเขาไม่ได้ทำให้ฉันตัดสินตัวเขาในปัจจุบัน เขาในตอนนี้ดีกับทั้งฉันและทุกคนมันจึงช่วยไม่ได้ที่จะมองว่าเขาเป็นผู้ชายที่ดีมากคนนึง ดีจนฉันเคยนึกยินดีกับแฟนเก่าของเขาว่าช่างโชคดีที่มีเขาเป็นแฟน แปลกดีที่ฉันไม่เคยสนใจอดีตของเขาเลยทั้งที่คนรอบตัวต่างมาเตือนตั้งแต่ตอนเริ่มคุยกับเขาว่าให้เผื่อใจไว้หน่อยเขาอาจจะยังมีเขี้ยวมีเล็บอยู่แล้วคนเสียใจจะเป็นฉันเอง ตอนนี้ฉันโตขึ้นมากและฉันมั่นใจว่าจะรับมือกับความเสียใจได้ ฉันไม่เคยนึกเผื่อใจเพราะอยากมีความสุขกับเขาให้มากที่สุด ฉันเลือกแล้วดังนั้นไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ฉันต้องดูแลความรู้สึกตัวเองให้ได้ และเขาก็ทำให้ฉันเชื่อใจว่าตัดสินใจไม่ผิดที่ให้ใจเขาไป ความรักครั้งนี้ไม่หวือหวา ไม่ได้ adventurous แต่ให้ความรู้สึกมั่นคงในแบบที่ควรจะเป็น ฉันมองเห็นความรักของเราไปไกลและเป็นจริงและฉันก็เชื่อว่าฉันและเขาสามารถสร้างมันด้วยกันได้ เขาทำให้ฉันรู้สึกจริงๆว่าความรักไม่ใช่เรื่องยากเลย ความรักที่ดีจะต้องไม่ทำให้ชีวิตมีเรื่องหนักใจกว่าเดิม มันจะง่าย ไม่ซับซ้อน ไม่ชวนปวดหัว ไม่มีเรื่องคอยกังวล สิ่งที่ยากคือการใช้ชีวิตร่วมกันเพราะเมื่ออยู่ด้วยกันแล้วจะมีปัจจัยหลายอย่างเข้ามาเป็นอุปสรรคทั้งเรื่องงาน เงิน ครอบครัว ความฝันของแต่ละคน ฯลฯ เพราะฉะนั้นความรักที่ดีต้องไม่ทำให้หนักใจตั้งแต่ช่วงของการคบหาดูใจกัน ฉันรู้สึกโชคดีที่เขาเป็นคนนั้น ฉันรู้สึกโชคดีที่เขาเป็นความรักของฉัน
ไม่นานมานี้มีคนหลายคนมาพูดกับฉันบ่อยๆว่าอิจฉาที่ฉันมีแฟน บางคนพูดว่าจะไปขอศาลเจ้า บางคนจะไปสร้างความบังเอิญในที่ที่มีตำนานว่าจะเจอเนื้อคู่ บางคนก็มาขอให้แนะนำเพื่อน ฉันไม่ได้ต่อต้านการเปิดใจและสร้างโอกาสให้ตัวเองในการออกไปเจอคนใหม่ๆ แค่จากสิ่งที่ฉันพบมาฉันรู้สึกว่าความรักจะเข้ามาหาเราเองเมื่อถึงเวลา บางคนรู้สึกใช่ไปเสียทุกอย่างแต่เมื่อเข้ามาไม่ถูกที่ถูกเวลาก็ไปกันไม่รอด สิ่งที่ฉันไม่เห็นด้วยเลยมีอย่างเดียวนั่นคือการรีบมีคนรักทั้งที่ยังไม่เจอคนที่ใช่กับตัวเอง เราทุกคนต่างโตขึ้นในทุกๆวันและการมีความรักจะไม่ใช่ puppy love อีกต่อไป ฉันไม่เคยมีความรักจนอายุ 20 ปีที่ฉันมีความรักครั้งแรกและฉันรู้ว่าฉันสึกตัดสินใจถูก เพราะความรักแบบไม่มีจุดหมาย รักๆเลิกๆมีเรื่องให้ทะเลาะกันให้ไม่สบายใจมันช่างฟังดูเหนื่อยและฉันไม่อยากมีความรักที่เหนื่อยแบบนั้น ฉันมองอนาคตตัวเองว่าฉันต้องการมีครอบครัวที่ดีดังนั้นคนที่ฉันเลือกเป็นแฟนในตอนนี้จึงไม่ใช่ใครก็ได้ เขาคนนั้นต้องเข้ากับฉันได้ บางเรื่องที่เข้ากันไม่ได้เราทั้งคู่ก็ต้องปรับหากันได้ เขาต้องเคารพความรู้สึกฉันและตัวฉันเหมือนที่ฉันเคารพเขา ฉันต้องมองเห็นภาพอนาคตของเราในแบบที่ฉันอยากมี ฉันจึงรู้สึกโชคดีที่ได้เจอคนนั้นของฉันแล้ว ถ้าฉันยังไม่เจอคนที่เป็นอนาคตที่ดีของฉันได้ฉันก็เลือกที่จะไม่มีดีกว่า เพราะการมีความรักที่ยากและบั่นทอนไม่อยู่ในตัวเลือกของฉันเลย
นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงเห็นด้วยกับคำพูดของโอปอล์ ปาณิศราว่าความรักไม่ใช่เรื่องยาก เพราะความรักสำหรับฉันคือการเจอคนที่ใช่ ซึ่งคนที่ใช่ของฉันเป็นคนที่เข้ามาถูกที่ถูกเวลา เขาทำให้รู้สึกว่าความรักนั้นไม่ยาก ทำให้รู้ว่าความรักที่ดีเป็นอย่างนี้นี่เอง : )
สวัสดีค่ะ หลังจากตามอ่านกระทู้พันทิปมาตลอดก็คิดว่าอยากตั้งกระทู้ขึ้นมาบ้างเพื่อแชร์เรื่องของเราผ่านการเขียนในลักษณะบทความไม่เป็นทางการซึ่งเราถนัดกว่าเขียนเล่าเรื่อง ที่มาแนะนำตอนท้ายกระทู้ก็เพื่อให้อรรถรสการอ่านไม่ติดๆขัดๆ จุดมุ่งหมายที่เขียนคือเพื่อเล่าประสบการณ์ความรักของตัวเองทั้งที่ผ่านมาและในปัจจุบันและอยากให้คนอ่านได้นำไปพิจารณาใช้เผื่อจะเป็นประโยชน์ค่ะ ใครอยากขอคำปรึกษาก็ได้เลยนะคะเพราะถึงแม้เราจะไม่มีประสบการณ์เยอะเหมือนคนอื่นแต่เราก็รู้สึกว่าตัวเองจัดการกับเรื่องความรักได้ดีระดับนึงเพราะเราเองก็ได้ผ่านจุดที่แย่และดีมาแล้ว แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นกระทู้นี้ก็เป็นแค่ประสบการณ์ของเราเองซึ่งคนอื่นก็คงมีประสบการณ์ที่ต่างกันไป เราเพียงแต่อยากมาแชร์เรื่องราวความรักผ่านมุมมองของตัวเอง ขอให้ทุกคนโชคดีกับความรักนะคะ