สวัสดีชาวพันทิปทุกท่าน
ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกคนที่กดเข้ามาอ่านกระทู้นี้ทุกคนครับ เพราะว่าตอนนี้ผมมีเรื่องบางอย่างที่ผมไม่สบายใจเอามากๆ นั่นก็คือ
ผมคิดถึงคนๆหนึ่ง ที่ไม่มีทางกลับมาหาผม ซึ่งคนๆนั้นคือแฟนเก่าของผมเอง เธอห่างหายจากผมโดยการไม่คุยกันเป็นเวลาสองวัน และบล็อกผมเมื่อไม่กี่ชั่วโมงมานี้เกือบหมด
ผมคิดถึงเขามาก ไม่เป็นอันจะใช้ชีวิตเลย เพราะในทุกวันที่ผ่านมาผมก็ได้คุยกับเค้าตลอด ถึงเวลาเย็นผมก็ต้องไปลึกซ้อมกีฬาว่ายน้ำ (จขกท. เป็นนักกีฬาว่ายน้ำตามสโมสรต่างๆครับ) ซ้อมเสร็จก็คุยกับเค้า จะไปทำอะไร ที่ไหน ก็รายงานเขาตลอด เขาปลื้มในตัวผมมาก แต่มีข้อเสียเพียงอย่างเดียวนั่นคือ
“คุยซ้อน”
ซึ่งโดยปกติแล้ว ผมต้องยอมรับเลยนะครับว่า ผมคุยซ้อนก่อนหน้าที่จะมาคบกับเขาจริงๆ แต่ทว่าเรื่องในอดีต แชทเก่าๆ ที่เธอค้นเจอในวันที่ผมยอมแลกโทรศัพท์ให้เธอเล่น ซึ่งมันมีอยู่หลายแชทมาก แต่ผ่านจากเหตุการณ์ครั้งล่าสุดไป (ครั้งที่5) ผมกลับสำนึกผิดแบบจริงจังและอยากกลับไปขอโทษ,ขอคืนดี แต่สุดท้ายผมกลับเป็นได้แค่เพื่อนสนิทของเขาเท่านั้น
บางครั้งผมรู้สึกท้อแท้ในทุกๆเรื่องของชีวิต ก็มีแค่เธอคนนั้นแหละครับ ที่คอย cheer up ผมมาโดยตลอดว่าให้สู้, บางครั้งที่ผมคิดสั้นอยากจะปลิดชีพตัวเองด้วยการแขวนคอให้กับเรื่องบางเรื่องที่ไม่มีวันเป็นจริง เธอคนนั้นก็คอยห้าม คอยปลอบประโลมให้หายเครียด หายคิดมาก ,บางครั้งที่ผมคิดว่า ตัวเองก็แค่”ลูกเป็ดขี้เหร่ตัวนึง” เธอคนนั้นก็คอยปลอบใจว่า “ดวงตาคู่ที่ผมมี มันสวยมาก” คำพูดเหล่านี้ที่ออกจากปากเธอทำให้ผมรักเธออย่างไม่มีเงื่อนไข
ประกอบกับความเป็นนักประดิษฐ์ของเธอ ที่จะประดิษฐ์ของขวัญเล็กๆน่ารักๆมาให้ทุกวันครบรอบ ผมก็รักเธอแบบไร้ข้อแม้ไปแล้ว
ผมยอมรับเลยครับว่าผมขาดเขาคนนั้นไม่ได้แล้ว มันเหมือนอาการของผู้ที่เสพสารเสพติดชนิดหนึ่งเข้าไป แล้วมันหยุดเสพไม่ได้ ก็เหมือนกับที่ผมคิดถึงเธอคนนั้นแหละครับ ไม่ได้ติดต่อกัน มันก็จัรู้สึกกระวนกระวาย กินไม่ได้นอนไม่หลับ กระสับกระส่ายมาก
เพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนช่วยผมหน่อยครับว่าผมควรจะทำอย่างไรดี ผมทนไม่ได้แล้วจริงๆ
ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าของเพื่อนๆชาวพันทิปทุกๆท่านครับ
คิดถึงคนที่ไม่มีทางกลับมา ควรทำยังไงดี?
ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกคนที่กดเข้ามาอ่านกระทู้นี้ทุกคนครับ เพราะว่าตอนนี้ผมมีเรื่องบางอย่างที่ผมไม่สบายใจเอามากๆ นั่นก็คือ
ผมคิดถึงคนๆหนึ่ง ที่ไม่มีทางกลับมาหาผม ซึ่งคนๆนั้นคือแฟนเก่าของผมเอง เธอห่างหายจากผมโดยการไม่คุยกันเป็นเวลาสองวัน และบล็อกผมเมื่อไม่กี่ชั่วโมงมานี้เกือบหมด
ผมคิดถึงเขามาก ไม่เป็นอันจะใช้ชีวิตเลย เพราะในทุกวันที่ผ่านมาผมก็ได้คุยกับเค้าตลอด ถึงเวลาเย็นผมก็ต้องไปลึกซ้อมกีฬาว่ายน้ำ (จขกท. เป็นนักกีฬาว่ายน้ำตามสโมสรต่างๆครับ) ซ้อมเสร็จก็คุยกับเค้า จะไปทำอะไร ที่ไหน ก็รายงานเขาตลอด เขาปลื้มในตัวผมมาก แต่มีข้อเสียเพียงอย่างเดียวนั่นคือ
“คุยซ้อน”
ซึ่งโดยปกติแล้ว ผมต้องยอมรับเลยนะครับว่า ผมคุยซ้อนก่อนหน้าที่จะมาคบกับเขาจริงๆ แต่ทว่าเรื่องในอดีต แชทเก่าๆ ที่เธอค้นเจอในวันที่ผมยอมแลกโทรศัพท์ให้เธอเล่น ซึ่งมันมีอยู่หลายแชทมาก แต่ผ่านจากเหตุการณ์ครั้งล่าสุดไป (ครั้งที่5) ผมกลับสำนึกผิดแบบจริงจังและอยากกลับไปขอโทษ,ขอคืนดี แต่สุดท้ายผมกลับเป็นได้แค่เพื่อนสนิทของเขาเท่านั้น
บางครั้งผมรู้สึกท้อแท้ในทุกๆเรื่องของชีวิต ก็มีแค่เธอคนนั้นแหละครับ ที่คอย cheer up ผมมาโดยตลอดว่าให้สู้, บางครั้งที่ผมคิดสั้นอยากจะปลิดชีพตัวเองด้วยการแขวนคอให้กับเรื่องบางเรื่องที่ไม่มีวันเป็นจริง เธอคนนั้นก็คอยห้าม คอยปลอบประโลมให้หายเครียด หายคิดมาก ,บางครั้งที่ผมคิดว่า ตัวเองก็แค่”ลูกเป็ดขี้เหร่ตัวนึง” เธอคนนั้นก็คอยปลอบใจว่า “ดวงตาคู่ที่ผมมี มันสวยมาก” คำพูดเหล่านี้ที่ออกจากปากเธอทำให้ผมรักเธออย่างไม่มีเงื่อนไข
ประกอบกับความเป็นนักประดิษฐ์ของเธอ ที่จะประดิษฐ์ของขวัญเล็กๆน่ารักๆมาให้ทุกวันครบรอบ ผมก็รักเธอแบบไร้ข้อแม้ไปแล้ว
ผมยอมรับเลยครับว่าผมขาดเขาคนนั้นไม่ได้แล้ว มันเหมือนอาการของผู้ที่เสพสารเสพติดชนิดหนึ่งเข้าไป แล้วมันหยุดเสพไม่ได้ ก็เหมือนกับที่ผมคิดถึงเธอคนนั้นแหละครับ ไม่ได้ติดต่อกัน มันก็จัรู้สึกกระวนกระวาย กินไม่ได้นอนไม่หลับ กระสับกระส่ายมาก
เพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนช่วยผมหน่อยครับว่าผมควรจะทำอย่างไรดี ผมทนไม่ได้แล้วจริงๆ
ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าของเพื่อนๆชาวพันทิปทุกๆท่านครับ