"ไปสิงค์โปร์กันป่ะ" หลังจบประโยคก็จองทันที 55555 เราเกริ่นก่อนว่าตอนแรกเราตั้งใจจะไปเที่ยวคนเดียว แต่คิดไปมามีเพื่อนน่าจะดีกว่าเลยชวนเพื่อนไปด้วยกัน ความคาดหวังของทริปไม่ได้มีอะไรมากมายไปกว่าการถ่ายรูป และหาอะไรกิน ตกลงกันที่ว่าเราจะไปคนเดียวก่อนแล้วเพื่อนจะตามมาทีหลัง จริงๆกระทู้นี้อาจจะไม่ได้มีรายละเอียดอะไรมากนัก เพราะเราก็ค้นๆมาจาก Pantip นี้แหละก่อนไป 55555555 แต่เราอยากมาลงรูปแต่ล่ะที่ให้ทุกคนดูเผื่อจะติดใจในเสน่ห์ของสิงค์โปร์แบบเรา 5555555 เราบอกตรงๆว่าติดใจเข้าเต็มๆ
1st Day อย่างแรกคือหาซื้อซิมใน เจอที่แรกคือ counter สนามบบินขายด้วยราคาแรงแหกโค้ง จนเจอ 7-11 ที่ Terminal1 ชั้น 2 แนะนำว่าซื้อเถอะเราว่าคุ้มเนตไวแถมโทรออกได้แล้วจะมาเล่าว่ามีประโยชน์ยังไง ถือคติไม่มีเนตไม่เที่ยว ไม่ใช่ติดโซเชี่ยลนะ แต่กลัวหลง 555555 ที่แรกที่ไปตามเป้าหมายคือ Kepple Bay ตอนพระอาทิตย์ตกสวยมากก ข้างหน้าท่าเรือ ข้างหลังเป็นคอนโด เราเลือกที่จะเดินไปเพราะถ่ายรูประหว่างทางได้ แต่ก็ลืมเช็คว่าพระอาทิตย์จะตกกี่โมงสรุปคือยังไม่ตก!!!!! ใครที่ไม่แน่ใจว่าพระอาทิตย์ตกกี่โมงแนะนำให้เปิด google พิม sunset ตามด้วยชื่อเประเทศนะ จะได้กะเวลาได้ ไม่ต้องมายืนรอเหมือนเรากลางแดดเลยบอกก่อน 5555555
MRT HabourFront เปิด Map แล้วเขียนว่า Reflections at Keppel Bay
ภาพนี้ก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดิน
2nd Day ยกให้เป็นวันมหาโหดเดินจนขาสั่นแพลนคือพระอาทิตย์ขึ้นที่ Merlion ตื่นแต่เช้าเพื่อพบว่าวันนี้ฟ้าปิดจ้ะ นั่งช้ำใจไปพร้อมกับทัวร์จีนลง เลยหนีไปต่อที่ The Interlace เดินจาก MRT Labrador Park ไป 20นาที ท่ากลางสายแดดที่อบอุ่นจนเกือบไหม้
ขอยืมพี่เค้ามาเป็นแบบสักหน่อย
คอนโด The Interlace ออกแบบโดย OMA เจ้าเดียวกับที่ทำ MAHANAKHON cr.thumbsup pantip
หลังจากถ่ายเสร็จแถวนั้นเหลือบไปเห็นว่า Southern Ridges อยู่ข้างกันเลยตัดสินใจเดินเข้าไป เพราะสามารถทะลุไปถึง Handerson Wave ได้ โดยที่ไม่ได้รับรู้หรอกว่าไกลขนาดไหน บรรยากาศดีเพราะเป็นป่ารอบข้างเต็มไปหมด คนไม่ค่อยเยอะเพราะเป็นช่วง 11 โมง คือใครจะมาเดินกับงงงงงงง เดินไปเรื่อยๆคนเดียวชิลๆ จนรู้สึกว่าไม่ชิลแล้วเพราะมันเป็นการเดินที่ยาวมากจำได้ว่าหลังจากผ่าน Forest Walk กำลังจะไปต่อมีที่พักมีผู้ชายคนนึงเดินมาสภาพเหมือนคนไม่เหนื่อย ได้คิดว่าเป็นเพราะเราเองที่อ่อนแอ นั่งไปอีก 5นาที มีผู้ชายอีกคนตามมาสภาพหอบหายใจแรง ทำให้รู้ว่าไม่ใช่เราคนเดียวแน่นอน 555555555
เดินไปตามทางจะมีเสียงธรรมชาติล้อมรอบเราตลอด
นี้คือสิ้นสุดกำลังไปต่อที่ Handerson Wave อย่าใส่เสื้อสีเทาไปนะ เราไปใส่พอเหงื่อออกทีมองจากดาวอังคารก็เห็น 5555555
เดินต่อไปเรื่อยๆจนถึง Handerson Wave ระหว่างนั้นอัด IG Story ลงไม่ได้คิดอะไร พอไปดูย้อนหลังมีแต่เสียงหอบตัวเองดังมากที่เข้ากล้องไม่มีเสียงป่าไม้ใดๆ ด้วยความอับอายก็รีบลบแต่ไม่ทันล่ะ 55555555 ขาสั่นหลังจากหมดไปครึ่งวัน ทั้งหมดคือ 10 กิโลเมตร!!! เพราะเราเดินจนครบทุกโซน 55555 ถามว่ารู้ตอนไหน รู้ตอนที่นั่งหาข้อมูลเมื่อ 10นาทีที่แล้ว ไม่รู้ว่าทำไปได้ยังไง 55555555 ทั้งความชันและร้อน แต่วิวที่ได้มามันก็คุ้มค่าจริงๆ แต่ถ้าใครมาแนะนำว่าเอาแบบปกติเถอะเพื่อความสุขสบายของขา
Handerson Wave เป็นเกลียวเลย
สะพานสูง 36 เมตร ใครที่กลัวความสูงทำใจไว้ได้เลย น่ากลัวแน่นอน(สำหรับเรา)55555
เราตั้งกล้องถ่ายสุดท้ายคือคลานไปเอากล้องกลับแล้วหนีทันที เพราะเห็นความสูงผ่านร่องไม้
หันไปจะเจอคอนโดที่เพิ่งจะไปเมื่อวานสวยมากๆ Reflections at Keppel Bay
หลังจาก 10 กิโลนั้นก็ไม่ได้ย่อท้อ นัดเพื่อนที่สนามบินตอนสองทุ่มพบว่าเวลายังเหลือ เลยไปต่อที่ Marina Barrage นั่ง MRT ต่อด้วยบัส ไปถึงเจอที่กรอกน้ำฟรี น้ำตาแทบไหลนองกองพื้น เพราะน้ำหมดไปตั้งแต่สะพานแล้ว รีบกรอกน้ำด้วยความไว หลังจากนั้นก็ไปนั่งจิบน้ำดูวิวพระอาทิตย์ตกที่ฟ้าปิดตามเคย 5555555 ไม่ค่อยมีเมฆอะไร แต่การันตีได้เลยว่าสวยมากจริงๆบนนั้น ตอนไปคนยังไม่เยอะเท่าไหร่ข่าวดีคือขึ้นลิฟไม่ต้องเดิน อยู่ยันมืดเพื่อถ่ายบรรยากาศตอนกลางคืนไปด้วย
มีคนมาปิคนิคเต็มไปหมด ถ้ามีผ้ารองนั่งก็ดีแต่เราไม่มี ถามว่าแล้วไง นั่งๆไปเถอะ555555
Singapore Flyer เปิดไฟพอดี
3rd Day วันนี้คือไฮไลท์ของทั้งทริปเพราะเพื่อนก็มาแล้ว แพลนนั้นแน่นเต็มวัน เปิดประเดิมที่ร้านข้าวมันไก่สิงคโปร์ก่อนสิ่งอื่นใด แล้วไปต่อที่ Fort Canning Park ตั้งใจจะมาถ่ายเหมือนกับชาวบ้าน แต่คนไทยเกือบครึ่งประเทศได้อยู่ที่นี้แล้ว (เว่อร์!) คิวยาวพอๆกับร้านข้าวมันไก่ ไม่ได้เผื่อเวลามาเลยได้แต่เร่งรีบถ่ายแล้วหนีไปอย่างรวดเร็ว 5555555
ไก่นุ่มมาก ส่วนหนังไก่ชุ่มช่ำยังกับเคลือบเจลาติน ตามด้วยลูกชิ้นปลา
ช้อนพลาสติกค่อนข้างโหดวันก่อนเรามากินโจ๊กที่นี้ โดนบาดปากไปที ความซวยนี้
MRT Dhoby Ghaut แล้วเดินต่อมาหลงทางเข้าออก 555555
แล้วทริปก็ไล่ไปเรื่อยๆที่ต่อไป Flower Dome ตอนเข้าไปคือเย็นฉ่ำสบายตัว ดอกไม้เพียบแบ่งเป็นโซนดอกไม้กับ โซนที่เป็นฝั่งพวกกระบองเพชร แต่เสียดายเราไม่ค่อยได้ถ่ายรูปมาเท่าไหร่มัวแต่ถ่ายวิดิโอมากกว่า
หลังจากนั้นก็ไปต่อทันทีที่ Could Forest เดินไปไม่ทันเหนื่อยก็ถึงเพราะอยู่ติดกัน หลังจากขเาไปแล้วนั้น สะกิดกับเพื่อนแขนแทบช้ำ ๆๆๆๆๆสวยยยยยยยย โหยยยๆๆๆๆๆ มีแต่คำแบบนี้วนไปมา ติดอยู่ที่ปาดทางเข้าไปเกือบครึ่งชม. ถ่ายรูปจนหน่ำใจแล้วก็เข้าไปข้างในต่อเพราะเดี๋ยวต้องขึ้นไปข้างบน ระหว่างนั้นมีการปล่อยไอน้ำออกมา บรรยากาศดีมากข้างในสวยมากจริงๆ ไม่รู้สึกเสียใจเลยที่นี้ แต่การขึ้นข้างบนนั้นจำเป็นต้องขึ้นบันไดไป เดินขึ้นไปเรื่อยๆหันมองเพื่อนที่เริ่มทิ้งห่าง ชะตากรรมทุกคนคือเมื่อไหร่จะถึงว่ะ 55555555 พอถึงข้างบนแล้วขาแทบอ่อน หายใจหอบกันไปมา โชคดีที่เพื่อนเอายาดมโป๊ยเซียนมาสูดเข้าแรงๆสักทีก่อนเดินต่อ ขอบคุณผู้สนับสนุนใจดี 5555555 หลังจากนั้นก็เดินไปยังสะพาน ตอนนั้นอยากถ่ายรูปมากแต่กลัวความสูงไม่กล้ามองลงไป สองวันแล้วกับความสูงได้แต่ยืดแขนให้สุดแล้วถ่ายรูปเอา
แท่นนนนนนนนนแท่นนนนนนนนนน
เดี๋ยวจะมาต่อๆขอพิมต่อแปปนึงค่ะ อิอิ
[CR] Singapore 4Days 3Nights ไปเถอะไม่เสียดาย
1st Day อย่างแรกคือหาซื้อซิมใน เจอที่แรกคือ counter สนามบบินขายด้วยราคาแรงแหกโค้ง จนเจอ 7-11 ที่ Terminal1 ชั้น 2 แนะนำว่าซื้อเถอะเราว่าคุ้มเนตไวแถมโทรออกได้แล้วจะมาเล่าว่ามีประโยชน์ยังไง ถือคติไม่มีเนตไม่เที่ยว ไม่ใช่ติดโซเชี่ยลนะ แต่กลัวหลง 555555 ที่แรกที่ไปตามเป้าหมายคือ Kepple Bay ตอนพระอาทิตย์ตกสวยมากก ข้างหน้าท่าเรือ ข้างหลังเป็นคอนโด เราเลือกที่จะเดินไปเพราะถ่ายรูประหว่างทางได้ แต่ก็ลืมเช็คว่าพระอาทิตย์จะตกกี่โมงสรุปคือยังไม่ตก!!!!! ใครที่ไม่แน่ใจว่าพระอาทิตย์ตกกี่โมงแนะนำให้เปิด google พิม sunset ตามด้วยชื่อเประเทศนะ จะได้กะเวลาได้ ไม่ต้องมายืนรอเหมือนเรากลางแดดเลยบอกก่อน 5555555
2nd Day ยกให้เป็นวันมหาโหดเดินจนขาสั่นแพลนคือพระอาทิตย์ขึ้นที่ Merlion ตื่นแต่เช้าเพื่อพบว่าวันนี้ฟ้าปิดจ้ะ นั่งช้ำใจไปพร้อมกับทัวร์จีนลง เลยหนีไปต่อที่ The Interlace เดินจาก MRT Labrador Park ไป 20นาที ท่ากลางสายแดดที่อบอุ่นจนเกือบไหม้
หลังจากถ่ายเสร็จแถวนั้นเหลือบไปเห็นว่า Southern Ridges อยู่ข้างกันเลยตัดสินใจเดินเข้าไป เพราะสามารถทะลุไปถึง Handerson Wave ได้ โดยที่ไม่ได้รับรู้หรอกว่าไกลขนาดไหน บรรยากาศดีเพราะเป็นป่ารอบข้างเต็มไปหมด คนไม่ค่อยเยอะเพราะเป็นช่วง 11 โมง คือใครจะมาเดินกับงงงงงงง เดินไปเรื่อยๆคนเดียวชิลๆ จนรู้สึกว่าไม่ชิลแล้วเพราะมันเป็นการเดินที่ยาวมากจำได้ว่าหลังจากผ่าน Forest Walk กำลังจะไปต่อมีที่พักมีผู้ชายคนนึงเดินมาสภาพเหมือนคนไม่เหนื่อย ได้คิดว่าเป็นเพราะเราเองที่อ่อนแอ นั่งไปอีก 5นาที มีผู้ชายอีกคนตามมาสภาพหอบหายใจแรง ทำให้รู้ว่าไม่ใช่เราคนเดียวแน่นอน 555555555
เดินต่อไปเรื่อยๆจนถึง Handerson Wave ระหว่างนั้นอัด IG Story ลงไม่ได้คิดอะไร พอไปดูย้อนหลังมีแต่เสียงหอบตัวเองดังมากที่เข้ากล้องไม่มีเสียงป่าไม้ใดๆ ด้วยความอับอายก็รีบลบแต่ไม่ทันล่ะ 55555555 ขาสั่นหลังจากหมดไปครึ่งวัน ทั้งหมดคือ 10 กิโลเมตร!!! เพราะเราเดินจนครบทุกโซน 55555 ถามว่ารู้ตอนไหน รู้ตอนที่นั่งหาข้อมูลเมื่อ 10นาทีที่แล้ว ไม่รู้ว่าทำไปได้ยังไง 55555555 ทั้งความชันและร้อน แต่วิวที่ได้มามันก็คุ้มค่าจริงๆ แต่ถ้าใครมาแนะนำว่าเอาแบบปกติเถอะเพื่อความสุขสบายของขา
เราตั้งกล้องถ่ายสุดท้ายคือคลานไปเอากล้องกลับแล้วหนีทันที เพราะเห็นความสูงผ่านร่องไม้
หลังจาก 10 กิโลนั้นก็ไม่ได้ย่อท้อ นัดเพื่อนที่สนามบินตอนสองทุ่มพบว่าเวลายังเหลือ เลยไปต่อที่ Marina Barrage นั่ง MRT ต่อด้วยบัส ไปถึงเจอที่กรอกน้ำฟรี น้ำตาแทบไหลนองกองพื้น เพราะน้ำหมดไปตั้งแต่สะพานแล้ว รีบกรอกน้ำด้วยความไว หลังจากนั้นก็ไปนั่งจิบน้ำดูวิวพระอาทิตย์ตกที่ฟ้าปิดตามเคย 5555555 ไม่ค่อยมีเมฆอะไร แต่การันตีได้เลยว่าสวยมากจริงๆบนนั้น ตอนไปคนยังไม่เยอะเท่าไหร่ข่าวดีคือขึ้นลิฟไม่ต้องเดิน อยู่ยันมืดเพื่อถ่ายบรรยากาศตอนกลางคืนไปด้วย
3rd Day วันนี้คือไฮไลท์ของทั้งทริปเพราะเพื่อนก็มาแล้ว แพลนนั้นแน่นเต็มวัน เปิดประเดิมที่ร้านข้าวมันไก่สิงคโปร์ก่อนสิ่งอื่นใด แล้วไปต่อที่ Fort Canning Park ตั้งใจจะมาถ่ายเหมือนกับชาวบ้าน แต่คนไทยเกือบครึ่งประเทศได้อยู่ที่นี้แล้ว (เว่อร์!) คิวยาวพอๆกับร้านข้าวมันไก่ ไม่ได้เผื่อเวลามาเลยได้แต่เร่งรีบถ่ายแล้วหนีไปอย่างรวดเร็ว 5555555
ช้อนพลาสติกค่อนข้างโหดวันก่อนเรามากินโจ๊กที่นี้ โดนบาดปากไปที ความซวยนี้
แล้วทริปก็ไล่ไปเรื่อยๆที่ต่อไป Flower Dome ตอนเข้าไปคือเย็นฉ่ำสบายตัว ดอกไม้เพียบแบ่งเป็นโซนดอกไม้กับ โซนที่เป็นฝั่งพวกกระบองเพชร แต่เสียดายเราไม่ค่อยได้ถ่ายรูปมาเท่าไหร่มัวแต่ถ่ายวิดิโอมากกว่า
หลังจากนั้นก็ไปต่อทันทีที่ Could Forest เดินไปไม่ทันเหนื่อยก็ถึงเพราะอยู่ติดกัน หลังจากขเาไปแล้วนั้น สะกิดกับเพื่อนแขนแทบช้ำ ๆๆๆๆๆสวยยยยยยยย โหยยยๆๆๆๆๆ มีแต่คำแบบนี้วนไปมา ติดอยู่ที่ปาดทางเข้าไปเกือบครึ่งชม. ถ่ายรูปจนหน่ำใจแล้วก็เข้าไปข้างในต่อเพราะเดี๋ยวต้องขึ้นไปข้างบน ระหว่างนั้นมีการปล่อยไอน้ำออกมา บรรยากาศดีมากข้างในสวยมากจริงๆ ไม่รู้สึกเสียใจเลยที่นี้ แต่การขึ้นข้างบนนั้นจำเป็นต้องขึ้นบันไดไป เดินขึ้นไปเรื่อยๆหันมองเพื่อนที่เริ่มทิ้งห่าง ชะตากรรมทุกคนคือเมื่อไหร่จะถึงว่ะ 55555555 พอถึงข้างบนแล้วขาแทบอ่อน หายใจหอบกันไปมา โชคดีที่เพื่อนเอายาดมโป๊ยเซียนมาสูดเข้าแรงๆสักทีก่อนเดินต่อ ขอบคุณผู้สนับสนุนใจดี 5555555 หลังจากนั้นก็เดินไปยังสะพาน ตอนนั้นอยากถ่ายรูปมากแต่กลัวความสูงไม่กล้ามองลงไป สองวันแล้วกับความสูงได้แต่ยืดแขนให้สุดแล้วถ่ายรูปเอา
เดี๋ยวจะมาต่อๆขอพิมต่อแปปนึงค่ะ อิอิ
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้