หนังเก่าเล่าใหม่ 081: Take Shelter (Jeff Nichols, 2011) รีวิวโดย Form Corleone

กระทู้สนทนา

ภาพยนตร์ต่างประเทศ ภาพยนตร์ ภาพยนตร์ระทึกขวัญ

หนังเก่าเล่าใหม่ 081: Take Shelter (Jeff Nichols, 2011)

"เผชิญหน้ากับความหวาดกลัว เพื่อเอาชนะความกลัว" ภาพยนตร์ 'Take Shelter' จัดเป็นภาพยนตร์ที่เล่นกับความลวงและความจริงในมโนทัศน์ได้น่าหวาดหวั่น หนังเล่าเรื่องราวของชายคนหนึ่งที่เกิดมีความฝันว่าจะมีพายุลูกใหญ่มาพังทลายเมืองที่อาศัยอยู่ จนเกิดเป็นความหวาดกลัวลุกลามไปถึงสภาพจิตใจและการดำรงชีวิต และส่งผลกระทบต่อครอบครัวในที่สุด ความหวาดกลัวต่อสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นหรือความฝันที่เป็นเพียงฝันร้าย จนหลอนให้นึกว่าเป็นความจริงของตัวละคร นั้นสามารถส่งให้งานนี้เป็นทั้งงานดราม่าครอบครัวและการต่อสู้เอาชนะความกลัวของตัวบุคคลได้ไปพร้อมกัน การเผชิญหน้าต่อความฝันที่อยู่ในสามัญสำนึกว่าคงจะคิดไปเอง แต่จนแล้วจนรอดก็โดนครอบงำด้วยความฝันเหล่านั้นเสียเอง หรือการต้องประคองครอบครัวไปด้วยพร้อมๆกันในการทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัวเพื่อปกป้องคนที่ตัวเองรัก แม้ว่าตัวงานจะบรรยายเรื่องราวเพียงอาศัยความฝันร้ายและขับเคลื่อนเหตุการณ์ต่างๆทั้งหมดก็ตาม นักแสดงทั้ง Michael Shannon, Jessica Chastain ได้ให้การแสดงที่ดีมาก โดยเฉพาะ 'Michael Shannon' ที่แสดงภาวะความกลัวผ่านสีหน้าแววตาได้สมจริง รวมทั้งภาวการณ์หมกมุ่นสติแตก ที่ถือเป็นการแสดงที่ยอดเยี่ยม แน่นอนว่าการแสดงของ 'Michael Shannon' เป็นการแสดงที่ช่วยประคองเรื่องราวทั้งหมดได้ตลอดทั้งเรื่อง

ข้อความที่หนังเองพยายามส่งมอบคือการตระหนักถึงความกลัวที่ตัวละครแบกรับไว้+แง่มุมการเอาชนะความกลัวเหล่านั้นไปให้ได้ พร้อมทั้งแทรกปัญหาระหว่างครอบครัวในการเข้าใจซึ่งกันและกัน และการดูแลคนในครอบครัว รวมถึงบทภาพยนตร์ที่จิกกัด+เสียดสีคนในสังคมที่ไม่เคยเตรียมพร้อมรับมือต่อภัยพิบัติหรืออันตรายต่างๆเลย ละเลยไปถึงการไม่สนใจอันตรายตรงหน้า จนกว่าอันตรายเหล่านั้นจะมาถึงตน หรือกระทั่งการดูถูกคำเตือนภัยต่างๆจากใครหนึ่งคนโดยปราศจากการไตร่ตรองก่อนตัดสิน และไม่ว่าสุดท้ายพายุลูกใหญ่ลูกนี้จะมาหรือไม่ การสะท้อนผู้คนในสังคมของภาพยนตร์เรื่องนี้ก็เป็นส่วนที่ให้แง่มุมหนึ่งของความเป็นมนุษย์ อย่างไรเสีย 'Take Shelter' คงจะไม่ใช่งานที่ดูง่ายด้วยความที่หนังออกแนว Thriller ระทึกขวัญเล่นกับจิตวิทยาผสมดราม่าของครอบครัว ที่ไม่ได้บอกเล่าส่งมอบประเด็นที่ย่อยง่ายและตรงไปตรงมา โดยมีสื่อกลางของเรื่องคือ 'พายุลูกยักษ์' คอยขับเคลื่อนบริบททั้งหมด และส่งมอบบทสรุปแบบปลายเปิดให้เราได้คิดต่อถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ภาพยนตร์เรื่องนี้จึงไม่ใช่งานที่ดูเพื่อผ่อนคลายแต่เป็นงานที่ต้องอาศัยการขบคิดไตร่ตรอง และคำนึงผลกระทบต่อสภาพจิตใจตัวละครไปด้วยพร้อมๆกัน...