กังวลกับอนาคตตัวเอง และธุรกิจครอบครัว

อยากจะขอความเห็นหรือคำชี้แนะหน่อยครับ
ผมอายุ 23 เรียนจบมาได้ปีกว่าๆแล้ว จากคณะเศรษฐศาสตร์ ม.เกษตรบางเขน
แต่เนื่องจากที่บ้านผมมีธุรกิจส่วนตัว ขนาดเล็ก ระบบการจัดการประมาณธุรกิจกงสี คือมีเจ้ากงสี และคนทำงานได้ผลตอบแทนเป็นเงินเดือน รายได้ของธุรกิจเข้ากงสีหมด (ใช้หนี้หมด) งานที่ร้านยุ่งมาก คนไม่พอ ผมจึงโดนบังคับให้อยู่ช่วยงานที่บ้านซึ่งได้รับเงินเดือนตามปกติ แต่ในอีก5ปี ธุรกิจที่ทำอยู่จะใช้หนี้หมด พ่อแม่ผมคุยกันแล้วว่า พอใช้หนี้หมด เค้าจะเลิกทำแล้วเพราะเหนื่อย จะไปอยู่แบบพอเพียงที่สงบๆสักที่ในต่างจังหวัด ส่วนร้านนี้ถ้าผมจะทำต่อก็ยกให้ หรือไม่ก็เซ้งไป ซึ่งผมอยู่ในธุรกิจนี้มาตั้งแต่ ป.6 เด็กๆก็ช่วยทำงาน ทำมาเยอะ เห็นอะไรมาเยอะ ผมบอกขาดเลยผมไม่ทำธุรกิจนี้ต่อแน่นอน ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ผลตอบแทนแลกกับสิ่งที่ต้องเสียไป มันไม่คุ้มค่า
ดังนั้น เมื่อถึงเวลานั้น ผมอายุ 28ปี ประสบการณ์ทำงาน = 0 ปี ผมเริ่มช้ากว่าคนอื่น 5-6ปี เสียเวลาไปเปล่าๆ ผมต้องเริ่มนับ 1 ตอนอายุ 28  ในขณะที่คนรุ่นเดียวกันมีประสบการณ์ทำงานมาอย่างน้อยๆ 5ปี พอผมคิดแล้วก็กังวลกับอนาคตตัวเอง ทำไมอนาคตผมถึงต้องเสียไปให้กับธุรกิจครอบครัวที่ครอบครัวทำไม่ไหวด้วยครับ พอถึงวันนั้นที่ผมอายุ 28 เมื่อหนี้หมด เซ้งธุรกิจไป ครอบครัวหมดภาระหนี้ ผมพึ่งได้เริ่มต้นชีวิตตัวเอง? น้อยใจครับ
ผมอาจจะมองโลกแง่ลบเกินไปหรือเปล่าครับ หาคนปลอบ+คนชี้แนะ ขอบคุณครับ