แม้นได้สุขสมสอง พี่เป็นนักร้องแต่งกลอนร้องไกล จะหัดให้น้องร้องเพลงเอาไหม หากินกันไปคงสุขใจ..นะเธอ (โจ หมี คนมาหาเฮีย)

ผมเคยวางแผนชีวิตเอาไว้ว่า      ถ้าเกิดตาบอดขึ้นมา  ไม่ว่าด้วยสาเหตุอันใด    เราจะไปทำอะไรหาเลี้ยงชีพดี

เห็นนักร้องที่พิการทางสายตามาเดินร้องเพลงตามตลาดสด     ก็เลยได้แนวคิดว่า       เราต้องเป็นวณิพก-พเนจร    ถึงจะเหมาะ

เพราะไม่มีความสามารถพิเศษด้านอื่นเลย      ร้องเพลงนี่แหละ  พอกล้อมแกล้ม ไปได้   อย่างน้อยก็ไม่โดนกระป๋องเขวี้ยงล่ะนะ



เมื่อดวงตาของฉันมันมืดมิด
แต่ชีวิตฉันยังไม่มืดลง
แม้ความรักยังเคยมีมั่นคง
จะร้างไกลไม่หวนกลับคืนมา

ออกยํ่าไปบนทางที่หิวโซ
มิรู้คืนรู้วันเวลา
ขอเศษเงินเศษทานผู้ผ่านมา
เพียงเมตตาฉันบ้าง...เป็นครั้งคราว

อยู่ในโลกความมืดอันลึกลับ
คงสดับรับได้แต่สําเนียง
จะมองหามองเห็นก็เป็นเพียง
ในความฝันยามฉันล้มตัวนอน

พอตื่นมาพานพบกับความหมาย.....
ยังหายใจเนื้อตัวยังผ่าวร้อน
ยังมีหวังเห็นดวงตะวันรอน
จะมัวนอนนิ่งเฉย...อยู่ทําไม

จึงมาเป็น.....วณิพกพเนจร
เที่ยวเร่ร่อน.....ร้องเพลงแลกเศษเงิน
ที่เหลือกินเหลือเก็บเป็นส่วนเกิน
จะนําเงินสะสม..รักษาดวงตา



จะว่าไป  พี่แอ็ด คาราบาว คนแต่งเพลงวณิพก นี่เขาเก่งมากนะ       ทั้งแต่ง ทั้งร้อง  ทั้งเล่น  ได้ครบสูตรนักร้องดัง

เมื่อสองวันก่อน   ผมฝันถึงแก    ในฝันผมเป็นหลานชายของแก    แกพาไปเที่ยวป่า  เที่ยวภูเขา    ตอนฝันจะจบ  แกบอกให้ผมลองเดินไต่เชือกที่เป็นสะพานลิง   ข้ามเหวลึก      คนอื่นเขาก็ไต่ข้ามสบายๆ    แต่ผมกลัว

พี่แอ็ด บอก   เอ็งไม่ต้องกลัว     ให้เอ็งรีบข้ามมา      ชีวิตเอ็งต้องเจออะไรที่น่ากลัวกว่านี้เยอะ   แล้วกวักมือเรียกผม

ผมก็รีบไต่เชือกข้ามเหวมา  หลับตาเป็นบางช่วง      พอใกล้จะถึงฝั่ง     พี่แอ็ดแกกระโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์ช็อปเปอร์      แล้วขับหนีผมไปเลย

ผมได้แต่ตะโกนร้องบอก    อาครับ   อาจะไปไหน   อาอย่าทิ้งผม   อาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา............

พอดีนาฬิกาปลุก  ตี 5      เลยผวาตื่น      พร้อมกับความฝันที่ดีๆ อีกครั้งหนึ่งในชีวิต


ขอบคุณพี่แอ็ด มากครับ      ที่มาปลุกพลังใจให้ผมอีกครั้ง    ผมจะสู้ต่อไป    แม้หนทางข้างหน้าจะลำบากยิ่งกว่าการไต่เชือกบนปากเหว